Χρυσός είναι η σιωπή...

Χρυσός είναι η σιωπή... (πηγή pixabay)

Έρχονται και εκείνες οι φορές, που οι λέξεις που ξέρουμε δεν αρκούν για να εκφράσουμε αυτά που θέλουμε! Ίσως σε αυτές τις περιπτώσεις, η σιωπή να είναι η καλύτερη απάντηση σε ότι και όποιον μας πνίγει. 

Πονά η σιωπή και εσένα γιατί σε αναγκάζει να θάψεις όλα αυτά που θες να φωνάξεις! Δεν ξέρεις τη είναι καλύτερο, να αφήσεις σαν χείμαρρο τα λόγια σου, ή να φύγεις με ψηλά το κεφάλι χωρίς μελοδραματισμούς; Δεν μπορείς άλλο να προσπαθείς να αποδείξεις τη στιγμή που αμφισβητούν τα λόγια σου και γυρνάνε μπούμερανγκ απέναντι σου. 
Ζητάς την ίδια μεταχείριση και εκτίμηση που εσύ δίνεις! Έλα, όμως, που η σιωπή και η φυγή πολλές φορές στην ζωή μας έρχονται παρέα! Συνήθως η φυγή διαδέχεται τη σιωπή.  Σωπαίνεις γιατί πονάς. Ξέρεις πως τα λόγια που θα πεις θα χτυπήσουν σε τοίχο θα γυρίσουν σε εσένα μεταλλαγμένα. Πάλι ξεκινάς από την αφετηρία να εξηγείς και να αναλύεις κάτι που μόνο εσύ ακούς. Αυτό αρκεί να σε πληγώσει ακόμη περισσότερο. 

Χρυσός, λένε, είναι η σιωπή... Σίγουρα κάτι ξέρουν. Φεύγεις με το κεφάλι ψηλά χαρίζεις την απουσία σου και τη σιωπή σου. Σωπαίνεις  και φεύγεις. Παίρνεις μαζί σου όλα αυτά που ήθελες να πεις! Λύση  και λύτρωση η φυγή. Απαλλάσσεις και απαλλάσσεσαι!