Είναι κάποιες σχέσεις που τις στηρίζουν συναισθήματα και αισθήματα ειλικρίνειας και εμπιστοσύνης. Είναι εκείνες οι σχέσεις που δεν έχουν ανάγκη από προγραμματισμένα λόγια, από υποσχόμενες πράξεις και από εφήμερη διεκδίκηση.
Στις σχέσεις αυτές χωράνε οι φίλοι της καρδιάς σου, εκείνοι που μετράνε δίπλα σου χρόνια, εκείνοι που σήκωσαν στους ώμους τους τις χαρές και τις στεναχώριες σου, τους φόβους και τα σημάδια από το παρελθόν σου. Είναι εκείνοι που πρώτα σου δίνουν το χέρι για να σηκωθείς και ύστερα σου τα χώνουν επειδή ήσουν αφελής κι απρόσεκτος. Είναι εκείνοι που αντέχουν τις σιωπές και τη φλυαρία σου. Εκείνοι που επιμένουν στις αλήθειες που αρνείσαι να δεχτείς, που δε θεωρούν το κλάμα σου αδυναμία, που συντονίζουν το γέλιο τους με το δικό σου.
Η σχέση που δεν έχει τα παραπάνω στοιχεία δεν είναι φιλία. Είναι ανάγκη, είναι υποχρέωση, είναι κοινωνικό νταλαβέρι, αλλά δεν είναι φιλία. Η πραγματική φιλία δε χρειάζεται σχέδιο δράσης για να αποδείξει την ύπαρξή της.
Σχέδιο δράσης δε χωράει ούτε στην αγάπη. Δεν υπολογίζεις τα συν και τα πλην της αγάπης, δεν προβάρεις τα λόγια της, δεν αναζητάς με επιμέλεια τις λέξεις που θα την αγκαλιάσουν. Δεν αναζητάς στα κιτάπια σου πετυχημένες συμπεριφορές για να την κατακτήσεις, δεν τσεκάρεις τη γραμμή των ορίων σου για να δεις αν θα βγεις χαμένος ή κερδισμένος από τις πράξεις που θα τολμήσεις. Στην αγάπη δε χωράνε οι προμελετημένες σιωπές, ο επιθετικός εγωισμός και η σχεδιασμένη αδιαφορία.
Όταν μια σχέση πλαισιώνεται με κάποιο από τα παραπάνω χαρακτηριστικά δεν σχέση αγάπης. Είναι σχέση οικονομικής εξάρτησης, είναι σχέση κοινωνικής αποδοχής, είναι σχέση συναισθηματικής ανασφάλειας, αλλά αγάπη δεν είναι.
Οι σχέσεις που πατάνε γερά μέσα σου δεν έχουν ανάγκη από κανέναν σχέδιο δράσης για να τις κουμαντάρεις. Έχουν αποδείξει ότι άντεξαν στον χρόνο, έχουν αποδείξει ότι η αλληλεπίδραση στηρίζεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη, στον αμοιβαίο σεβασμό και στα αμοιβαία συναισθήματα.
Είναι εξαντλητικό να μπαίνεις διαρκώς στη διαδικασία να αποδείξεις ότι δεν είσαι αυτό που νομίζουν ή αυτό που θα ήθελαν να είσαι. Είναι εξαντλητικό να αμύνεσαι διαρκώς απέναντι σε συμπεριφορές που σου δημιουργούν σκόπιμα ανασφάλεια, να στέκεσαι διαρκώς αντιμέτωπος με συμπεριφορές που έχουν προτεραιότητα να ικανοποιήσουν ένα διψασμένο για επιβεβαίωση «εγώ».
Υπάρχουν εκείνοι που έχουν εξασκηθεί σε τέτοια σχέδια δράσης, έχουν συνηθίσει να εφαρμόζουν συγκεκριμένες και παγιωμένες συμπεριφορές. Ίσως γιατί είδαν ότι είναι αποτελεσματικές, επειδή ακριβώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που εμπιστεύονται. Πληρώνουν όμως ένα τίμημα γι’ αυτές. Χάνουν αυτήν την υπέροχη αίσθηση της συναισθηματικής ασφάλειας που νιώθει ο άνθρωπος όταν ξέρει ότι μπορεί να είναι ο εαυτός του και να τον επιλέγουν και να τον αγαπούν επειδή ακριβώς είναι ο εαυτός του.
