Κάποια μέρα θα γράψω για σένα στο υπόσχομαι.
Δε θα φοβάμαι πια μην εκτεθώ, αλήθεια!
Θα ανασύρω τις καλύτερές μου λέξεις μέσα από την καρδούλα μου. Θα τις αγγίξω ήρεμα μην τις ταράξω. Βλέπεις συνήθισαν να κρύβονται εκεί μέσα για καιρό και τώρα φοβούνται.
Τρέμουνε μήπως τις βάλω στη σειρά και σχηματίσουν νοήματα και αλήθειες. Σαν να είναι μωρά θα τις φροντίσω. Πρέπει να είναι προσεγμένες γιατί θα στις χαρίσω.
Η πρώτη που θα σχηματιστεί θα είναι το όνομά σου. Με δέος και ευλάβεια θα μπαίνουνε τα γράμματα το ένα πίσω απ΄το άλλο. Θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες.
Στωϊκά θα ακολουθούν την πρώτη εκείνη λέξη. Θα σου φωνάζουν όσα καιρό, με φόβο, αποσιωπούσαν. Άλλες θα είναι λυπηρές και άλλες θα σου γελάνε.
Άλλες θα σε λατρεύουνε και άλλες με παράπονο θα σχηματίζουνε την κάθε συλλαβή τους. Παράπονο που μείνανε θαμμένες μακριά σου. Που δεν τις διάβασαν τα μάτια σου ποτέ, που δεν τις άκουσαν τα αυτιά σου.
Που "μιλήσανε" για όλους και για όλα αλλά όχι για σένα. Ποτέ για σένα. Και αυτές που θα σε λατρεύουνε θα σου χαμογελάνε.
Θα σε τυλίξουν στοργικά να μην τους ξαναφύγεις. Θα θέλουνε τα μάτια σου μόνο για εκείνες τώρα. Εσένανε ολόκληρο μόνο να τις διαβάζεις.
Τις καλύτερές μου λέξεις δεν τις έχω ονειρευτεί σε έκδοση ιλουστρασιόν να ποζάρουν σε γνωστά βιβλιοπωλεία.
Οι καλύτερές μου λέξεις προσδοκώ να ταξιδεύουν πάνω σε χάρτινο καράβι για να έρθουν να σε βρουν και ας φοβάμαι μη βουλιάξουν. Οι καλύτερές μου λέξεις δεν γράφτηκαν ακόμα.
Οι καλύτερές μου λέξεις δεν γεννήθηκαν ακόμα.
Πρέπει να τις διαλέξω προσεχτικά, να τις ντύσω με τα καλά τους, να είναι όμορφες.
Να μην είναι ούτε γλυκανάλατες και μου βαρεθείς, ούτε βαρύγδουπες και μου τρομάξεις.
Οι καλύτερές μου λέξεις προορίζονται για σένα.
Και τις προετοιμάζω με προσοχή γιατί είναι το ταξίδι που θα κάνουνε μεγάλο και αυτές εκτεθειμένες σε ένα μουλιασμένο χαρτί στα χέρια σου.
