Υπάρχουν στιγμές στην ζωή σου που νιώθεις ότι βυθίζεσαι μέσα στο βούρκο.
Παύεις να έχεις ενδιαφέρον για οτιδήποτε σε γέμιζε μέχρι τώρα. Παύεις να ασχολείσαι με ανθρώπους που λίγο πριν θεωρούσες αναντικατάστατους.
Ξαφνικά είσαι εσύ και μόνο. Κανείς άλλος.
Σιωπή. Τρομάζεις. Δεν είναι εύκολη υπόθεση η μοναξιά σου.
Ειδικά αν δεν έχεις έρθει ξανά αντιμέτωπος μαζί της. Πανικοβάλλεσαι.
Ψάχνεις απεγνωσμένα για σανίδες σωτηρίας και πιάνεσαι από όπου βρεις.
Λάθος. Μέγα λάθος για την ακρίβεια. Αυτό ακριβώς το σημείο είναι το πιο επικίνδυνο για την εξέλιξη σου. Πρέπει να φανείς δυνατός.
Πρέπει να είσαι προσεκτικός. Να κάνεις αργά και σταθερά βήματα.
Να σταματήσεις για λίγο τον χρόνο. Να δεις ποιος είσαι, τι θέλεις, που στοχεύεις να φτάσεις και ποιους θες να έχεις δίπλα σου όταν φτάσεις εκεί.
Αυτά είναι μερικά βασικά ερωτήματα τα οποία πρέπει να απαντήσεις. Και έπειτα; Τι;
Έπειτα, ρίχνεσαι πάλι στην ζωή. Σπας την σιωπή. Κυνηγάς τα όνειρα σου. Διεκδικείς, δεν ζητιανεύεις. Παλεύεις για ανθρώπους που έχουν ήδη αποδείξει πως αξίζουν. Έτσι έχεις αναθεωρήσει. Έχεις ξεσκαρτάρει. Έχεις αλλάξει.
Να θυμάσαι, ένα ξεκαθάρισμα ζωής, που και που είναι απαραίτητο!
