Τους γνώρισα εκεί στο ταβερνάκι της γειτονιάς μου. Η οικογένεια από την Αρμενία. Η μητέρα, ο πατέρας, οι δύο τους κόρες και ο μοναχογιός τους.
Χαμογελαστά, γλυκά, πρόσωπα πάντα ευγενικοί με τόση αξιοπρέπεια.
Τους ενώνει η αγάπη και δουλεύουν όλοι μαζί σαν μια γροθιά.
Στο ήσυχο αυτό ταβερνάκι, φτιάχνουν νόστιμα κυπριακά και αρμένικα σουβλάκια.
Εκεί την αράζω όταν θέλω να χαλαρώσω... Τους παρακολουθώ και τους χαίρομαι, τους θαυμάζω. Είναι οικογένεια, ο ένας για όλους και όλοι για τον ένα. Τους διακρίνει η θέληση και ο ζήλος για μια καλύτερη ζωή, γι' αυτούς και τα παιδιά τους. Δεν είναι πλεονέκτες. Ήρθαν εδώ για μια καλύτερη και πιο άνετη ζωή αφού στην χώρα τους δεν ήταν επαρκές το μεροκάματο. Εργάζονται, στηρίζει ο ένας τον άλλο και φτιάχνουν τη κάθε τους μέρα με τον κόπο τους και τα δυο τους χέρια.
Ο πατέρας και η μητέρα, δύο άνθρωποι κουρασμένοι, που στέκονται βράχοι εκεί στην κουζίνα του μαγαζιού. Κουρασμένοι... Μεγάλοι άνθρωποι, πάντα όμως με το χαμόγελο τους και την καλή τους κουβέντα.
“Για τα παιδιά μας...” μου λένε. “...Ήρθαμε εδώ γιατί ήρθαν τα παιδιά μας και τώρα έχουμε και εγγονάκια...”. “Νοσταλγούμε την πατρίδα μας αλλά μας αρέσει εδώ....εδώ είναι όλη μας η οικογένεια...” τα λόγια της γλυκιάς τους μάνας που την χαρακτηρίζει η υπομονή και η πραότητα.
Κάποια βράδια το διασκεδάζουμε. Όταν φύγουν οι πελάτες και μείνουμε μόνοι μας, όταν η φουφού σταματήσει να ψήνει.
Ξέρουν να διασκεδάζουν, να γλεντούν... Χορεύουμε, τραγουδάμε, κάνουμε αστεία. Έχουν μάθει και ελληνικά, έτσι υπάρχει τέλεια συνεννόηση.
Αυτή η βαλίτσα που έφεραν μαζί με την ψυχή τους, σε μια άλλη πατρίδα, στέριωσε με την δύναμη της αγάπης, στηριζόμενη στο θεσμό της οικογένειας.
“Όπου γης και πατρίς” πείσμωσαν και τα κατάφεραν. Έκαναν πατρίδα τους τη δική μας πατρίδα και με την εργατικότητα τους προσφέρουν και αυτοί σε τούτο το τόπο.
Τους σεβάστηκα και με σεβάστηκαν και εισπράττω το χαμόγελο τους όταν θα πάω στο ταβερνάκι τους, για να περάσω ένα χαλαρό βραδάκι. Δεν έχουμε άλλωστε να χωρίσουμε τίποτε με τους ανθρώπους που ξενιτεύτηκαν και επέλεξαν τη δική μας πατρίδα για ένα καλύτερο αύριο. Σ' αυτό το ταβερνάκι, σταμάτησε για μένα και γι' αυτούς, οι διακρίσεις και ο ρατσισμός γιατί εκεί σμίξαμε τις ιστορίες μας και τα χαμόγελα μας που μοιάζουν τόσο πολύ...
