Έρως ανίκατε μάχαν…

Έρως ανίκατε μάχαν…(πηγή pixabay)

Τον έρωτα δε θα τον βρεις στα μετρημένα λόγια, στα χλιαρά αγγίγματα, στα ζυγισμένα αισθήματα. Δε θα τον βρεις ανάμεσα στις βολεμένες ζωές,  στις απόλυτες σιωπές, στους κραυγαλέους εγωισμούς.

Μην τον συγκρίνεις με τον ενθουσιασμό της πρώτης γνωριμίας. Δεν μπορεί να συγκριθεί η φλόγα ενός κεριού με τη φωτιά που σαρώνει ανελέητα τα σωθικά σου. Ο ενθουσιασμός ανοίγει το μονοπάτι για να βαδίσει πάνω του ο έρωτας, μόνο που τα χνάρια που αφήνονται πάνω του σβήνουν γρήγορα και ξεχνιούνται ακόμη γρηγορότερα τις περισσότερες φορές.  Ο έρωτας, ο πραγματικός έρωτας, αφήνει το σημάδι του αποφασιστικά πάνω στο μονοπάτι της ζωής σου. Ήρθε αποφασισμένος για να μείνει και δεν είναι ποτέ η φυγή η πρώτη του επιλογή.

Έρχεται απρόσκλητος, είναι απρόβλεπτος και δύσκολα μπορείς να του αντισταθείς. Γιατί ο έρωτας στερείται λογικής. Η παρορμητικότητα και ο αχαλίνωτος ενθουσιασμός διαγράφουν κάθε κόκκινη γραμμή του λογικού μυαλού σου. Γι’ αυτό λένε πως ο έρωτας δεν έχει αξιοπρέπεια. Γονατίζει μαγεμένος μπροστά στην καρδιά που τον έχει κερδίσει  και σε μεταμορφώνει σε ένα πλάσμα ανίσχυρο να αντισταθεί στο πάθος του και ανήμπορο να υπερασπίσει την αξιοπρέπειά του.

Ο έρωτας στερείται υπομονής. Η αδηφάγα δίψα του να χορτάσει όλες τις αισθήσεις του με την αγαπημένη ανάσα, τον κάνουν ανυπόμονο, κτητικό, διεκδικητικό. Δεν παραιτείται, δεν υπακούει, δεν περιμένει. Απαιτεί να μονοπωλήσει την καρδιά, τη σκέψη και το αγαπημένο κορμί με τρόπο παθιασμένο και απόλυτο.

Ο έρωτας δίνει στην έννοια του χρόνου μια άλλη διάσταση. Μετρά αμείλικτα την απουσία, ενώ τα λεπτά παραληρούν μπροστά στη λαχτάρα του ανταμώματος. Κάθε στιγμή γίνεται άγγιγμα που κάνει το κορμί να σπαρταρά στη θύμησή του. Κάθε ματιά και μια σπίθα που μαγνητίζει μέσα της την ομορφιά του κόσμου. Κάθε ανάσα και ένα χτυποκάρδι, κάθε χαμόγελο γεμάτο με την εικόνα του ανθρώπου που έριξε τα δίχτυα της ύπαρξής του πάνω στη δική σου. Μια χρυσόσκονη έχει κατακαθίσει πεισματικά πάνω σου και σε τυλίγει με την ομορφιά της μαγείας που σε έχει συνεπάρει.

Ο έρωτας μπορεί να έχει ημερομηνία λήξης, αλλά μόνο όταν είναι απόλυτος και παθιασμένος μπορεί να κρατήσει αναμμένη τη σπίθα του στη δύναμη του χρόνου. Μια σπίθα που πάντα θα σιγοκαίει μέσα σου για να σου θυμίζει την φωτιά που κάποτε κούρσεψε μανιασμένα την ύπαρξή σου.

Μπορεί το τίμημα που θα πληρώσεις για έναν τέτοιο έρωτα να είναι ακριβό, αλλά αξίζει να υπάρξεις για να τον συναντήσεις.