Απλό τίτλο επέλεξα αυτή τη φορά. Υπήρχε λόγος. Ήθελα να δείξω πόσο απλό είναι πράγματι αυτό που υποστηρίζει. Να εκφράσεις δηλαδή σε κάποιον ότι σου λείπει. Μια απλή φράση είναι.
«Μου λείπεις».
Γιατί το κάνουμε τόσο θέμα; Και το θέμα της τόσο όμορφο, τόσο γλυκό. Από πότε τα όμορφα και τα γλυκά είναι δύσκολα;
Ακούς ένα τραγούδι και σας φαντάζεσαι να χορεύετε πάνω στις νότες του. Ή να γράφετε τα λόγια του σε ερωτικά γράμματα μεταξύ σας. Αυτά τα παλιά στις αλληλογραφίες που μύριζαν υπέροχα. Έχεις κρατήσει καμία τέτοια;
Πάρε και γράψε: «Μου λείπεις». Και δώσ’ τη.
Πόσο όμορφη κίνηση. Πόσο όμορφα σου φαίνονται όλα γύρω σου όταν υπάρχει κάποιος άνθρωπος που σου λείπει. Θέλεις να τα μοιραστείς όλα μαζί του. Και δε θα πω κλασικά για το φεγγάρι που μαγεύει. Αλλά πολύ πιο απλά και καθημερινά πράγματα. Κι ακόμη κι αν δεν είναι εκεί, τα χαίρεσαι όλα με την ψυχή σου. Γιατί είναι ορθάνοιχτη. Γιατί όταν νιώθεις τόσο έντονα, «έντονα χρώματα» σου μοιάζουν να ‘χουν όλα.
Ξαφνικά ο καφές που πίνεις, τρέχοντας στη δουλειά, έχει πιο ωραία γεύση και τον απολαμβάνεις περισσότερο. Το αρωματικό, που μόλις άνοιξες στο αυτοκίνητο, σου μυρίζει πιο όμορφα από άλλες φορές και η δροσιά του σε ανανεώνει ολόκληρο. Η φασαρία στην πλατεία από τα παιδάκια μοιάζει πλέον χαριτωμένη. Θαυμάζεις τη ζωντάνια τους. Υπόσχεσαι στον εαυτό σου να γίνεσαι πού και πού κι εσύ παιδί. Βγαίνεις στο κοντινό σου πάρκο για τρέξιμο και δεν το κάνεις βαριεστημένα, για να χάσεις τα κιλά που έχεις στοιχηματίσει για τις διακοπές σου.
Όχι.
Αυτή τη φορά θα βάλεις τέρμα μουσική στα ακουστικά σου και θα ταξιδέψεις στη μελωδία της τρέχοντας, ακριβώς την ώρα που νυχτώνει. Απίστευτη αίσθηση ελευθερίας που τη νιώθεις πιο έντονα από ποτέ. Αντί να εκνευριστείς με την κίνηση στον δρόμο, όπως σου συνέβαινε άλλες φορές, βρίσκεις ευκαιρία να χορέψεις στο αυτοκίνητο στο άκουσμα ενός αγαπημένου σου τραγουδιού…
Κι όλα αυτά γιατί έχεις την τύχη να σου λείπει κάποιος άνθρωπος! Δεν είναι κάτι στενάχωρο. Δείχνει τον υπέροχο συναισθηματικό σου κόσμο. Είσαι πολύ τυχερός που σε αυτόν τον… πλαστικό κόσμο, τα λουλούδια της ψυχής σου είναι πραγματικά, ευωδιαστά και πολύχρωμα. Είσαι τυχερός που ακόμα έχεις την ικανότητα να νιώθεις. Να τολμάς να νιώθεις! Ναι, τόλμη θέλει. Και τώρα ήρθε η στιγμή να τολμήσεις και κάτι άλλο. Να εκφραστείς! Σήκωσε το τηλέφωνο, ή ακόμη καλύτερα, σήκωσε τα μάτια σου. Κοίταξε αυτόν τον άνθρωπο στα μάτια. Και πες: «Μου λείπεις». Δεν το λες για να ακούσεις κάτι αντίστοιχο. Δε σε νοιάζει. Το λες γιατί θα ‘γραφες και στίχους για αυτό το συναίσθημα.
Λείπεις την ώρα που χαμογελάω με κάτι όμορφο που βλέπω. Λείπεις την ώρα που κλαίω με κάτι άσχημο που συνέβη. Λείπεις την ώρα που ονειρεύομαι. Λείπεις την ώρα που κοιμάμαι και αγκαλιάζω το μαξιλάρι. Λείπεις την ώρα που ξυπνάω και θέλω να αντικρύσω τα μάτια σου. Λείπεις την ώρα που λέω ένα αστείο και σκέφτομαι ότι θα γέλαγες με αυτό. Λείπεις την ώρα που φτιάχνω ένα γλυκό και θέλω να το δοκιμάσεις.
«Μου λείπεις!»
Πες το. Φώναξέ το.
Υπάρχει λόγος. Είναι απλός. Όταν σου λείπει κάτι από το σπίτι, πας στο σούπερ μάρκετ να το πάρεις. Όταν σου λείπει κάτι από τη ζωή; Κάπου δεν πρέπει να πας; Σήκω τώρα από το βόλεμά σου και πήγαινε να πάρεις αυτό που θεωρείς ότι σου αξίζει! Δεν είναι απαραίτητα κάποια θετική αντίδραση. Αλλά σίγουρα η ικανοποίηση ότι βρήκες το κουράγιο να εκφραστείς. Αυτή σίγουρα θα την πάρεις.
Εκφράσου λοιπόν!
Φράσεις πολλές. Σαν το «μου λείπεις» όμως καμία…
Η Μαρία Ιατρίδη είναι εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Κυκλοφορεί η ποιητική της συλλογή: "Χαράζοντας τα σύννεφα" από τις εκδόσεις Πνοή.
