Αχ Ελλάδα μου, στάχτες σε κάνουν

Αχ Ελλάδα μου, στάχτες σε κάνουν

Αχ Ελλάδα μου...

Σε καίνε, σε μολύνουν,σε πνίγουν σε σκοτώνουν λίγο-λίγο, σε εξαθλιώνουν, τρώνε τα παιδιά σου, άλλα τα κρατάνε αιχμαλώτους και άλλα τα αφήνουν ορφανά αφού αναγκάζουν τους γονείς τους να κρέμονται, να φυτρώνουν σφαίρες στα κεφάλια τους από την απελπισία και εσύ ανήμπορη να υπομένεις στωικά την πλήρη εξολόθρευσή σου.

Θα τους κάψει ο Θεός που πληγώνουν τον ιερό του τόπο, που σε τρώνε λυσσασμένα, κομματάκι-κομματάκι σε ένα τραπέζι όπου όλοι θέλουν μερίδιό σου.
Σε ένα τσιμπούσι που όλοι θέλουν να σε γευτούν.

Μόνο που φοβάμαι ότι μέχρι τότε θα έχεις αποτεφρωθεί. Στάχτες θα έχεις γίνει.
Αλήθεια, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει;
Ή πεθάνει λίγο-λίγο και δεν παίρνουμε χαμπάρι;