Η Ελλάδα τα τελευταία εικοσιτετράωρα, είναι παραδομένη!
Εικόνες που θυμίζουν πόλεμο! Άνθρωποι που τρέχουν να σώσουν τη ζωή τους με παιδιά στην αγκαλιά τους!
Επικρατεί πανικός! Οικογένειες χάνονται, άλλοι βουτάνε στη θάλασσα, άλλοι «πέφτουν» ανάμεσα στο πλήθος από αναπνευστικά προβλήματα!
Τα Ζωντανά καίγονται κι αυτά, προσπαθούν να σωθούν από τις φλόγες που έβαλε κάποιο χέρι του απαίσιου αυτού είδους που λέγεται άνθρωπος!
Προτεραιότητα για όλους τώρα,είναι να ζήσουν, να ανταμώσουν τις οικογένειές τους, μια και είναι το μόνο που τους έμεινε! Τι φρίκη! Καιγόμαστε μέσα στην Αθήνα! Μέσα στην πρωτεύουσα!
Οι κόποι μιας ολόκληρης ζωής, στάχτη και αποκαΐδια!
Τι ντροπή!
Από όλες τις καταστροφές που θυμάμαι, τούτη είναι η πιο μεγάλη! Τις εικόνες της, αδυνατεί να τις συλλάβει ανθρώπινος νους! Γέμισε ο τόπος με Κοινοποιήσεις για αγνοούμενους και μετά από μια ώρα ξανά οι ίδιες φωτογραφίες με έντονα κόκκινα γράμματα και τη σημείωση:«Πέθανε»!
Γονείς και παιδιά που στις φωτογραφίες γελάνε ευτυχισμένοι, έχουν χαθεί! Όχι από κάποιο ατύχημα, όχι από κάποια αρρώστια, αλλά από το χέρι ενός ηλίθιου ανθρώπου!
Η ψυχή βαραίνει! Κλαίει με λυγμούς! Λυγίζει μπροστά σε αυτή την καταστροφή! Όλες αυτές οι ψυχές που χάθηκαν, βαραίνουν τη συνείδηση ενός ανθρώπου!
Για Όλες αυτές οι εικόνες είναι υπεύθυνο αυτό το διεστραμμένο είδος!
Το χειρότερο ζώο όλων! Θέλω να βοηθήσω ουσιαστικά!
Αισθάνομαι πως πρέπει να είμαι εκεί, όπως όλοι αυτοί οι άνθρωποι που παλεύουν και προσφέρουν βοήθεια, γιατροί, κτηνίατροι, ξενοδοχεία, απλοί άνθρωποι που διαθέτουν το σπίτι τους, το εξοχικό τους!
Όλοι αυτό σκεφτόμαστε αυτές τις ώρες! Θεέ μου, ας μην αυξηθούν άλλο οι νεκροί!
Από τύχη μένουμε ζωντανοί σ' αυτή τη χώρα!
