Ο θάνατος δεν πρέπει να φεύγει βουβός και σκυφτός.
Όχι ο θάνατος μιας ζωής που δεν έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της, που έρχεται βίαια κι ανατρεπτικά από λάθος, από αμέλεια, από την εξάρτηση..
Θα πρέπει να επιτρέπουμε στο μήνυμά του να ακουστεί, να τον αφήνουμε να μετατρέψει το σκοτάδι του στρουθοκαμηλισμού και της άγνοιας σε φως γνώσης και επίγνωσης.
Ένας τέτοιος θάνατος αφήνει το δικό του τελεσίγραφο. Χτυπάει στην πλάτη τη ζωή και της λέει: « Ψιτ, όμορφη, πες στους δικούς σου ότι το αλκοόλ στην οδήγηση σκοτώνει. Η χρήση των ναρκωτικών σκοτώνει. Ο πανικός σε καταστάσεις κρίσης σκοτώνει. Η μη πρόληψη σκοτώνει. Πες τους τα για να γνωρίζουν, για να μαθαίνουν και να κάνουν τα κουμάντα τους».
Αυτό το μεταθανάτιο μήνυμα δίνει στη ζωή μια ώθηση για να πάει ένα βήμα μπροστά κι εμείς συνήθως το αποσιωπούμε, το προσπερνούμε. Από σεβασμό στη μνήμη του νεκρού, από σεβασμό στο πένθος της οικογένειας, από ενοχές γιατί δεν καταφέραμε να τον αποτρέψουμε. Αρκετοί οι λόγοι, που ίσως και να λειτουργούν αθροιστικά και συνδυαστικά.
Ίσως αυτή η συναισθηματική διαδικασία συγκάλυψης της ευθύνης που προκαλεί σε μονομαχία τη ζωή με τον θάνατο να είναι στη φύση του ανθρώπου. Να είναι εσωτερικευμένη η ανάγκη μας να προστατέψουμε μετά θάνατον τον άνθρωπό μας. Ίσως γιατί δεν είναι εύκολη η παραδοχή ότι ευθύνεται γι’ αυτόν. Και μαζί μ’ αυτόν ευθυνόμαστε κι εμείς που δεν κάναμε κάτι για να τον αποτρέψουμε.
Αυτό που κάνουμε είναι να καταδικάζουμε τον χάρο τον μπαμπέση και τον σταυρωτή και αναζητάμε στο παρελθόν αιτίες και αφορμές για να ηρωοποιήσουμε τον άνθρωπό μας. Κι αναζητάμε αιτίες κι αφορμές για να αποδώσουμε την ευθύνη για τον χαμό του σε τρίτους, σε συνθήκες, σε «αν», «μπορεί» και «ίσως», που θα μπορούσαν να τον είχαν σώσει.
Είναι, όμως, σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι ο θάνατός του μπορεί να σώσει άλλες ζωές. Αν πούμε την αλήθεια, αν παραδεχτούμε την αλήθεια. Ότι η ζωή του χάθηκε γιατί δεν φρόντισε αρκετά για να την προστατέψει. Έτσι ώστε να γίνει η απώλειά του η ασπίδα σωτηρίας κάποιου άλλου. Χάθηκε γιατί οδηγούσε μεθυσμένος. Χάθηκε από υπερβολική δόση. Χάθηκε γιατί κοιμήθηκε στο τιμόνι.
Τεράστιο μήνυμα ζωής. Ένα μήνυμα που κάνει τον θάνατο να φαντάζει λιγότερο άδικος. Που γίνεται μάθημα ζωής στα παιδιά μας, στους νέους.
Να προσέχεις! Να οδηγείς με ασφάλεια, να φοράς ζώνη, να παίρνεις ταξί όταν δεις ότι δεν αντέχεις, να φοράς κράνος. Να προσέχεις! Τα ναρκωτικά είναι ένα δίχτυ που άμα πιαστείς στα βρόγχια του δύσκολα θα μπορέσεις να ξεφύγεις. Να προσέχεις! Να κρατάς την ψυχραιμία σου. Ο πανικός δε θα σου βρει λύσεις ούτε διέξοδα. Να την προσέχεις τη ζωή σου. Να την προστατεύεις σε όσα περνάνε από το χέρι σου. Μην την προκαλείς σε μονομαχία.
Να, αυτά τα μηνύματα μπορεί να μας δώσει ένας θάνατος. Και να γίνει η γέφυρα που θα ενώνει την ψυχή που χάθηκε με τη ζωή που άφησε πίσω της. Για να νιώσει κι αυτή μια κάποια λύτρωση που ο δικός της χαμός έσωσε μια άλλη ζωή.
Και τίποτα πιο πολύτιμο από μια ανθρώπινη ζωή που σώζεται!
