Κάπως έτσι περνούν οι ώρες,
όταν αποφασίζεις να πάρεις θέση σιωπής απέναντι σε ό,τι αγάπησες..
Κάπως έτσι ξεκινάει η απομόνωση...
Κάπως έτσι γιγαντώνονται τα ερωτηματικά....
Κάπως έτσι τα συρματοπλέγματα μπολιάζουν τις απαντήσεις...
Κάπως έτσι οι κύκλοι στενεύουν...
Κάπως έτσι ξεμακραίνουν τα όνειρα...
Κάπως έτσι σε κυκλώνουν οι σκιές.
Κάπως έτσι σου φανερώνεται η άρνηση.
Κάπως έτσι αλλάζει ο τρόπος που κοιτάς τον άλλον.
Κάπως έτσι οι παραμορφωτικοί καθρέπτες σπάνε.
Κάπως έτσι κομματιάζονται οι αντοχές.
Κάπως έτσι ξεσπά η καταιγίδα.
Κάπως έτσι σκορπίζει ότι ένιωσες, ότι υπερασπίστηκες, ότι έζησες.
Κάπως έτσι το τέλος χτυπά την πόρτα σου.
Κάπως έτσι χάνονται τελικά οι άνθρωποι και γίνονται αντίπαλοι...
Κάπως έτσι....
