Κλείνοντας μια από τις καλύτερες, θα μπορούσα να πω, τετραετίες της ζωής μου, δεν έχω παρά να αναπολήσω τις στιγμές που ξεκινούσε ένας κύκλος τόσο διαφορετικός μα συνάμα τόσο γοητευτικός. Η εκκίνηση της φοιτητική σου ζωής είναι μια εμπειρία μοναδική και ασύγκριτη, είναι κάτι που πρέπει να ζήσεις στο έπακρο.
Δίχως λοιπόν αναστολές και πολλά λόγια, πάμε να μπούμε στο ζουμί και να δούμε ποια είναι τα πράγματα εκείνα που θα αλλάξουν για εσένα και τι πρέπει να προσέξεις καλά.
Αρχικά, καταλαβαίνεις φαντάζομαι κι εσύ, πως τώρα ανατρέπεται ολόκληρη η καθημερινότητά σου και οι ισορροπίες γίνονται πιο λεπτές και ευπρόσβλητες. Από εκεί που η μόνη σου υποχρέωση ήταν να διαβάσεις για τις πανελλήνιες, τώρα το διάβασμα θα γίνει ίσως η τελευταία σου προτεραιότητα.
Ναι ναι καλά άκουσες, η τελευταία. Όχι γιατί στο πανεπιστήμιο δε διαβάζεις, αλλά γιατί δεν είναι απαραίτητο να ξεκινήσεις παρά μόνο δύο εβδομάδες πριν από κάθε εξεταστική. Ο Έλληνας φοιτητής αναπτύσσει από νωρίς ένα ταλέντο να συσσωρεύει την ύλη ενός εξαμήνου σε μια νύχτα, να κατορθώνει να τη διαβάσει ΚΑΙ να περάσει το μάθημα με επιτυχία. Οπότε ξέχνα όσα ήξερες μέχρι τώρα και άσε για λίγο τα βιβλία σου στην άκρη.
Μπαίνοντας στο φοιτητικό σου σπίτι και μόλις κλείσει η πόρτα και φύγει η μαμά και ο μπαμπάς από την πρώτη βδομάδα που ήρθαν να το φτιάξουν και να το επιπλώσουν, θα πάρεις την πρώτη κρυάδα που δε θα διαρκέσει πάνω από μια ώρα. Μόνος σου, σε έναν δικό σου χώρο, χωρίς φωνές, γκρίνιες, φασαρίες και απαιτήσεις, αλλά και χωρίς έναν άνθρωπο να ανταλλάξεις μια κουβέντα, χωρίς να έχεις από πουθενά να ζητήσεις ένα ποτήρι νερό το οποίο θα πρέπει να βάλεις μόνος σου.
Μέσα στον χώρο σου θα μάθεις να κινείσαι άνετα και αυτόβουλα, με οποιονδήποτε τρόπο ορίσεις εσύ.
Εσύ θέτεις τους κανόνες, εσύ ορίζεις και τις κυρώσεις. Τα πράγματα βασικά είναι πολύ απλά : ένα κι ένα κάνει δύο και εάν δε μαγειρέψεις, δεν έχεις να φας. Εάν δεν ψωνίσεις, δεν έχεις να μαγειρέψεις και εάν δε γεμίσεις εσύ το κρεμοσάπουνο του μπάνιου, ανακαλύπτεις πως τελικά τόσα χρόνια δε γέμιζε μόνο του αυτόματα με κάποια μαγική δύναμη. Όπως επίσης σιγά σιγά φτάνεις στο σημείο να καταλάβεις πως και οι κατσαρόλες μετά από κάθε φαγητό δεν πλένονται μόνες τους, κάτι που σε σοκάρει εξαρχής.
Το σπίτι σου είναι ευθύνη σου και ξαφνικά πρέπει να πληρώσεις τους λογαριασμούς στην ώρα τους και να συλλέξεις τις αποδείξεις. Να κρατάς ξεχωριστά αρχεία εσόδων – εξόδων και να υπολογίζεις τον τρόπο που θα διαχειρίζεσαι τα χρήματα που θα σου στέλνουν. Η καθαριότητα του σπιτιού σε βάθος είναι πλέον δικός σου σαββατιάτικος μπελάς, όπως και το να μάθεις να βάζεις πλυντήριο σε σωστές δοσολογίες. Όλα όσα μέχρι τώρα φαίνονταν υποχρεώσεις της μαμάς, με έναν μαγικό τρόπο γίνονται δικές σου και φτάνεις συχνά να πεις «Α ρε μάνα πόσο δίκιο είχες τελικά!» και να το εννοείς.
Μα όλα αυτά που ίσως να σου φαίνονται βουνό στη νέα σου αρχή, δεν είναι τίποτα μπροστά στα θετικά του ιδιωτικού σου χώρου. Ξενύχτι μέχρι πρωίας με φιλαράκια ή τη σχέση σου, ευελιξία στο ωράριο και κατάλυση σε φίλους για βδομάδες ολόκληρες, χωρίς ποτέ κανείς να ρωτήσει πότε θα γυρίσεις σπίτι σου. Οι ευθύνες που έρχονται να γραπωθούν από τις πλάτες σου, σημαίνουν ίσως το τέλος της εποχής της αθωότητας όπως τη γνώριζες μέχρι σήμερα, σηματοδοτούν όμως την εκκίνηση μιας νέας, καλύτερης περιόδου, την οποία θα προτιμούσες να κράταγες για χρόνια.
Εάν λοιπόν στο τέλος της φοιτητικής σου ζωής νιώσεις πως δε σου έφτασαν όσα πέρασες, πως τέσσερα χρόνια ήταν λίγα και πως δε χόρτασες αυτήν την εμπειρία, κοίταξε πίσω και δες αυτές τις στιγμές που ζεις τώρα, τον τρόπο με τον οποίο κοιτάς τα νέα σου κλειδιά, ξέρεις ποια ... αυτά που θα ανοίξουν την πόρτα μιας ευτυχίας που δεν είχες βιώσει μέχρι τώρα.
