Η τυραννία της μετριότητας

Η τυραννία της μετριότητας

Σαν τη σκιά σου σ’ακολουθεί. Αόρατη, σκληρή λινάτσα δεμένη με το παρελθόν, η μνήμη, που άλλοτε ξεμακραίνει και άλλοτε τυλίγεται. Τυλίγεται μέσα σε ψίθυρους και κραυγές και ανακατεύει.
Τα πάντα και τίποτα. Τίποτα σε σειρά. Όλα ανακατεμένα. Όλα ένα μείγμα.

Μείγμα προσώπων, μείγμα ματιών, μείγμα συμπεριφορών, συναισθημάτων, μείγμα λόγων, πράξεων, βηματισμών.

Μα να… δες εκεί… Εκεί, στο προαύλιο της εκκλησίας. Αυτός ο βηματισμός είναι δικός σου. Περήφανος, αριστοκρατικός, όπως άρμοζε στην περίσταση και γεμάτος αυτοπεποίθηση. Καμάρωσέ τον… Καμάρωνες τότε, ζούσες τη μαγεία του δικού σου παραμυθιού. Καμάρωνες πάνω στα ασημένια σου γοβάκια κι ας σε στένευαν λίγο. Θα ανοίξουν με τον καιρό έλεγες και έτρεχες να συναντήσεις την ευτυχία.

Έτρεξες…!!! Την έτρεξες αυτή τη σχέση. Περπάτησες χιλιόμετρα, χρόνια ολόκληρα μέσα στην άρνηση, την αδιαφορία, τη γκρίνια, την κατήφεια, την αδράνεια κι αυτά που άνοιξαν δεν ήταν τα γοβάκια αλλά τα πόδια σου. Έτρεξες κι έμεινες γεμάτη πληγές, να αναρωτιέσαι τι έφταιξε.
Γεμάτη πληγές, να εξυπηρετείς απλά και μόνο την καλοπέραση του άλλου εις βάρους σου. Γεμάτη πληγές, να αντιλαμβάνεσαι, πως τα εισαγωγικά στο δικό σας μαζί, δε κλείνουν μέσα τους όσα ονειρεύτηκες, μα την τυραννία της μετριότητας, της στασιμότητας και του συμβιβασμού.

Γεμάτη πληγές να ψάχνεις να βρεις τη λύση. Με κλειστά μάτια, για να μην αντικρίζεις την ταρίχευση των συναισθημάτων σου. Με κλειστά χείλη, για να μη ξεστομίζεις αλήθειες που πονάνε. Με κλειστή καρδιά – να σωπαίνεις …

Επικοινωνία ώρα μηδέν… Ο χρόνος κυλάει. Οι ώρες, οι μέρες, οι μήνες ποτίζονται στη σιωπή. Σιωπή παντού. Γύρω σου, μέσα σου. Δε την αντέχεις άλλο. Σε διαλύει, σε σαρώνει, σε εξοστρακίζει. Σε κάνει να νιώθεις ξένη. Δεν είσαι πια εκεί. Έχεις φύγει… Δε σε νοιάζει πλέον τίποτα. Παύεις να καις το μυαλό σου με αμέτρητα ‘’αν’’ , αρνείσαι να συρρικνωθείς άλλο σε μια ζωή, που δε σου ταιριάζει και σπας το καλούπι του συμβιβασμού. Το λίγο και το μέτριο, σου έχουν τελειώσει ανεπιστρεπτί. Φεύγεις...

Ο αετός σπάει το ράμφος του, ματώνει, πονάει, πορεύεται, πετάει και πληρώνει το τίμημα...

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ