Έχω βαρεθεί να ακούω ότι όταν θες κάτι πάρα πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχεις. Όχι! Όταν θες κάτι πάρα πολύ, όλες οι αισθήσεις συνωμοτούν για να το πετύχεις.
Το μόνο που να αφορά το σύμπαν και να μπορώ να δεχτώ είναι να… βρίσκεσαι στο δικό σου σύμπαν όταν η καρδιά και το μυαλό σου ταξιδεύουν σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη. Ναι, τότε είσαι πράγματι στον δικό σου κόσμο. Με τους δικούς του κανόνες. Που είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες!
Οι αισθήσεις, λοιπόν, έχουν τον κεντρικό ρόλο. Όσφρηση, όραση, γεύση, ακοή, αφή. Τι πιο μεθυστικό από το να μυρίζεις το άρωμα του αγαπημένου σου στα ρούχα σου ή ακόμα καλύτερα στο σώμα σου. Τι πιο ερωτικό από το να κοιτάς αυτόν τον άνθρωπο στα μάτια και να ξεχνάς τι υπάρχει γύρω. Τι μέρα είναι. Τι ώρα. Πού ήσασταν πριν. Πού πρέπει να πάτε μετά.
Τι πιο αληθινό από το να γεύεσαι ένα φιλί του. Ακόμα και κυριολεκτικά να είναι ένα. Δεν έχει δυναμική, θα πει κάποιος. Έχει τη μεγαλύτερη από όλες, θα απαντήσω εγώ. Γιατί το κάνει ξεχωριστό. Τι πιο ταξιδιάρικο να ακούς τη φωνή του. Ακούγεται αλλιώς το όνομά σου. Ακούγονται όλα αλλιώς. Και τέλος, τι πιο γλυκά ανατριχιαστικό να ακουμπάς πάνω του. Να σε αγγίζει. Να τον αγγίζεις. Τυχαία; Σκόπιμα; Τι σημασία έχει. Η ενέργεια που μεταφέρει ο ένας στον άλλον είναι τόσο δυνατή που μπορεί να αλλάξει και την ενέργεια του σύμπαντος.
Υπερβολές, θα πει και πάλι κάποιος. Είσαι υπέρ της βολής σου, θα απαντήσω εγώ. Φοβάσαι να μυρίσεις, φοβάσαι να κοιτάξεις, φοβάσαι να γευτείς, φοβάσαι να ακούσεις, φοβάσαι να ακουμπήσεις. Φοβάσαι τις ίδιες σου τις αισθήσεις! Μα πιο πολύ από όλα, φοβάσαι να νιώσεις. Γιατί το συναίσθημα, νικάει όλες τις αισθήσεις. Και δεν μπορείς να το ελέγξεις. Πόσο βαρετή όμως η ζωή χωρίς αυτό. Δώσε στον εαυτό σου το δικαίωμα να δικαιώσει τις αισθήσεις του. Για να κάνουν πάρτι αυτές, κάτι παραπάνω θα ξέρουν. Και όχι, δεν είναι ότι ακολουθείς την καρδιά σου και όχι το μυαλό. Γιατί πολύ απλά οι αισθήσεις προέρχονται από το μυαλό! Λογικό να θες να ξαναμοσχοβολήσεις από το άρωμά του, λογικό να θες να ξαναδείς αυτήν την έκφραση που παίρνει όταν σκέφτεται κάτι αλλά δεν το λέει, λογικό να θες να τον γευτείς λίγο παραπάνω, λογικό να θες να ακούσεις μια ιστορία από τη ζωή του, να τον μάθεις, λογικό να θες να πιάσεις για λίγο το χέρι του.
Όλες οι αισθήσεις, χωρίς να το καταλαβαίνεις ή να το σχεδιάζεις, ενεργούν αυτόνομα και συνωμοτούν ώστε να κερδίσεις αυτό που θέλεις. Δες πόσο θέλω να είμαι κοντά σου, να σε μυρίζω, να σε βλέπω, να σε γεύομαι, να σε ακούω, να σε ακουμπάω. Και δε χρησιμοποιώ τη λέξη «κερδίζω» επειδή το βλέπω σαν αναμέτρηση με κερδισμένους και ηττημένους, ή με κάποιο έπαθλο στο τέλος. Χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη διότι όταν διεκδικείς κάτι που θέλεις πολύ, κερδίζεις ζωή! Νιώθεις τόσο ζωντανός που αναρωτιέσαι αν ήσουν νεκρός όλον τον προηγούμενο καιρό. Κι ακόμα και να χάσεις, δεν πειράζει. Γιατί πολύ απλά θα έχεις μαζέψει τόσο απόθεμα ζωντάνιας που θα σου δώσει ενέργεια για πολύ καιρό. Δεν θέλεις κάποιο έπαθλο. Θέλεις να δίνεις την αλήθεια σου κι ας μην πάρεις τίποτα. Γιατί ποτέ δε στερεύεις από αυτή. Σου περισσεύει πολλή κι έτσι δε φοβάσαι να τη χαρίσεις απλόχερα.
Μοιάζει ακραίο όλο αυτό θα πει και πάλι κάποιος και ναι, αυτή τη φορά θα σου πω ότι έχεις δίκιο. Γιατί ακραία μοιάζει η αλήθεια στις μέρες μας αφού σπανίως εκφράζεται!
Φτιάξε, λοιπόν, το αληθινό σου σύμπαν κι όποιος θέλει, ξέρει πού θα σε βρει…
Η Μαρία Ιατρίδη είναι εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Κυκλοφορεί η ποιητική της συλλογή: "Χαράζοντας τα σύννεφα" από τις εκδόσεις Πνοή.
