Η ομορφιά μέσα απ’ τα μάτια των παιδιών

Η ομορφιά μέσα απ’ τα μάτια των παιδιών

«Τα απλά πράγματα στη Ζωή είναι και τα πιο συναρπαστικά »
Ηλιόλουστο απομεσήμερο, καθάριο και φωτεινό. Έκανα προσπάθεια να αφεθώ στη γλυκύτητα της στιγμής.

Με το βλέμμα στην παιδική χαρά, ακούω το χαρούμενο «μελίσσι»  που ξεφωνίζει και βλέπω παιδάκια να παίζουν κυνηγητό, να σκαρφαλώνουν στο μονόζυγο, ν’ ανεβαίνουν στην κούνια, να κάνουν τσουλήθρα. Οι γονείς, οι παππούδες, τα άτομα που τα συνοδεύουν παρακολουθούν χαμογελώντας τα παιγνίδια τους, τα παροτρύνουν και τα νουθετούν.
Το πιο πλούσιο συναίσθημα είναι να μπορεί κανείς να βιώνει το θαύμα της ζωής μέσα από την καθαρότητα του παιδικού βλέμματος. Κάθε παιδί είναι μοναδικό και ξεχωριστό και κάθε του χαμόγελο, κάθε χτύπος της καρδιάς του, μια καινούργια ελπίδα και μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης. Kι εμείς ας στεκόμαστε πάντα ένα βήμα πίσω, παρακολουθώντας τα να προχωράνε το δικό τους δρόμο, αυτόν που επέλεξαν να βαδίσουν στη ζωή.
Ένας θόρυβος με γύρισε πίσω στην πραγματικότητα, μαζί με τη μπάλα που προσγειώθηκε στο κεφάλι μου. Μια μπάλα στα χρώματα του ουράνιου τόξου, σκονισμένη κι αυτή, όπως και τα πάνινα παπούτσια των δύο κοριτσιών που έπαιζαν παραδίπλα. Τα μάτια τους είναι τόσο όμορφα καθώς με κοιτάζουν παρακλητικά μ’ ένα κρυμμένο αμήχανο, λίγο ντροπαλό χαμόγελο. «Συγνώμη», ψιθυρίζουν σιγανά με τη λεπτή τους φωνούλα. Πρέπει να είναι γύρω στα δέκα, αδύνατες. Φορούν χρωματιστές βαμβακερές μπλούζες και τζιν παντελόνια. Τους χαμογελώ πλατιά, καθώς τους επιστρέφω τη μπάλα για να συνεχίσουν το παιγνίδι.

Τα χρόνια του παιγνιδιού και της αθωότητας φεύγουν γοργά και δεν ξαναγυρίζουν.

Άραγε υπάρχουν ακόμα τα χρόνια της αθωότητας;

Όμως, ο κόσμος των παιδιών υπάρχει κι είναι τόσο όμορφος. Μέσα στο καθάριο τους βλέμμα είναι ζωγραφισμένη η ελπίδα. Ευλογημένοι εκείνοι, που μπορούν κι αγκαλιάζουν το μαγικό σύμπαν της παιδικής ψυχής. Που καταφέρνουν να πετάξουν μαζί τους. Ίσως έτσι καταφέρουν να ξεφύγουν από τη μίζερη κυριαρχία του «Εγώ».

Είναι δύσκολο να αλλάξει κανείς φιλοσοφία, όχι όμως ακατόρθωτο.
Σκέφτομαι πως τα παιδιά χρειάζονται εμπειρίες και σωστές διδαχές ώστε το δυναμικό τους να μη μείνει εγκλωβισμένο από αχρείαστους περιορισμούς και απαγορεύσεις. Αυτό σημαίνει καλή συνεργασία ανάμεσα στο σχολείο και την οικογένεια ώστε να επισημαίνονται τα λάθη και οι αστοχίες των παιδιών, αλλά κυρίως να ενθαρρύνονται και να επιβραβεύονται όλες οι κατακτήσεις και τα επιτεύγματα τους με απόλυτο σεβασμό στην οντότητά τους.
Κοιτάζοντας τα κορίτσια να απομακρύνονται με τη μπάλα τους τιτιβίζοντας χαρούμενα, αναλογίζομαι πως αυτή είναι η ομορφιά, εδώ μπροστά μου! Ξέρω πως αξίζει να βλέπω τον κόσμο μέσα από τα παιδικά μάτια,  γιατί η αγάπη στο παιδί είναι μαγική.

Η αγάπη είναι ζωή και οι παραστάσεις αγάπης,  εμπειρίες που αποτυπώνονται στην καρδιά ανεξίτηλα σαν σύμμαχοι πολύτιμοι για να συνεχίσουμε να προχωράμε.