Καλό παιδί αλλά πίνει παραπάνω.
Μερικές λέξεις που στην αρχή σίγουρα δε θα σε ανησυχήσουν.
Όλοι κάποια στιγμή, ήπιαμε παραπάνω, όλοι και όλες.
Τι κακό μπορεί να υπάρχει σ' αυτό. Να όμως που το κακό έχει μπει ήδη στη ζωή σου.
Αλκοόλ, ένας εθισμός ισότιμος με την ηρωίνη.
Σε τελειώνει σε διαλύει. Ψυχή, σώμα, οικογένεια, κοινωνικός περίγυρος.
Όλα σου τα αρπάζει, σαν φιλήδονη ερωμένη.
Σε στραγγίζει από κάθε άλλη αγάπη, αφήνοντάς σου την επιθυμία, να γευτείς μόνο αυτή.
Τα μπουκάλια χορεύουν γύρω απ' τα μάτια σου, και η σκέψη του καυτού υγρού, είναι η μόνη σου απόλαυση.
Δεν ήρθε από μόνος του όμως ο εθισμός. Η αδυναμία σου τον έθρεψε.
Δεν είπες "όχι, το ποτήρι μου απόψε θα μείνει άδειο".
Οι κατηγορίες των αλκοολικών είναι αρκετές. Και φυσικά σχεδόν οι περισσότερες ξεκινούν απ' το σπίτι που μεγάλωσες. Τον τόπο που σε ανέθρεψε. Κατά πόσο το αλκοόλ, υπάρχει σαν δεδομένο γύρω σου.
Η ρακή, το κρασί, το ουίσκι, και όλα τα συναφή που έρεαν, κάνοντάς σε να πιστεύεις, πως είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στο κόσμο να τα δοκιμάσεις πριν ακόμα καλά καλά μάθεις την έννοια του νερού στο σώμα σου.
Η αγωγή των γονέων και της πολιτείας, πρέπει να σταθεί ιδιαίτερα προσεκτική σε αυτό το θέμα.
Να μάθουν οι ανθοί μας, (τα παιδιά μας) πόσο καταστροφικό μπορεί να γίνει το αλκοόλ.
Δεκάδες εκατοντάδες ζωές χαμένες, προσφορά στον βωμό του άχρωμου υγρού. Άλλα τόσα όνειρα, κλεισμένα σε ξύλινα κουτιά.
Οικογένειες διαλυμένες, γυναίκες κακοποιημένες, παιδιά που θα τα βαραίνει η σκιά του φόβου, για το υπόλοιπο της ζωής τους. Παρακολούθησα δυο συνεδρίες των Α.Α. για την συγγραφή ενός βιβλίου μου.
Μου έδωσαν την άδεια να μπω στα άδυτα της αίθουσας. Η βαθιά κατάθλιψη που ένιωθαν οι άνθρωποι αυτοί με συγκλόνισε, όπως και η προσπάθεια που έκαναν.
Σκέφτηκα πως επιβάλλεται να μπει στα σχολεία αυτή η κραυγή αγωνίας.
Ίσως την επόμενη φορά που θα θελήσουν να περάσουν το όρια ακουστεί στα αυτιά τους.
Ίσως πάλι να βοηθήσουν με τον τρόπο τους το δικό τους άνθρωπο. Γιατί η βοήθεια για ένα εθισμένο άνθρωπο ξεκινά απ' το περιβάλλον του.
Παίρνουν όλοι ενεργό ρόλο για την διάσωσή του. Δεν είναι υπερβολή, αλλά η πραγματικότητα. Ο τόπος που ζω έχει χάσει πολλές νεανικές ψυχές απ' το αλκοόλ. Αγόρια και κορίτσια, με τα καντηλάκια φωτισμένα μέρα νύχτα. Αυτό έμεινε απ' τα χαμογελαστά παιδιά. Κάθε μορφή εθισμού είναι απαγορευτική.
Ειδικά αυτές που μπαίνουν στο σπίτι μας, και εμείς τις κερνάμε, με χαμόγελο.
Πιστεύω πως αν κατανοήσουμε τον κίνδυνο, τότε υπάρχει πιθανότητα, να σώσουμε αλλά και να σωθούμε.
