Ο όρος cyberbullying ίσως εσένα δεν σου λέει και πολλά, όμως είναι πολύ γνώριμος στην νέα γενιά. Οι γονείς πρέπει, πάντα, να βρίσκονται ένα βήμα πιο μπροστά σε όλα. Πόσο μάλλον στα μέσα της τεχνολογίας που τα παιδιά τους χειρίζονται άψογα.
Μια έρευνα που ήρθε στο φως της δημοσιότητας, υποστηρίζει πως το 50%, ένα στα δύο παιδιά δηλαδή, τουλάχιστον μία φορά έχει υποστεί κάποιου είδους μορφή, ηλεκτρονικού εκφοβισμού.
Ένα 10% με 20% έχει δεχθεί τακτικό cyberbullying on line.
Ο κόσμος του Διαδικτύου είναι μαγικός και ωφέλιμος, έτσι ο αποκλεισμός των παιδιών για την ασφάλειά τους, δεν είναι η λύση. Συζητήστε με τα παιδιά άφοβα, για το τι μπορεί να αντιμετωπίσουν σερφάροντας. Και μη ξεχνάτε πως η πρόληψη, είναι η καλύτερη θεραπεία.
Κερδίστε την εμπιστοσύνη τους. Το να μιλήσει ένα παιδί για τον εκφοβισμό που βίωσε, είναι το πρώτο και πιο βασικό βήμα για την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου που κατακλύζει την εποχή μας.
Ελπίζω αυτό το άρθρο να σου φανεί χρήσιμο. Κι αν είσαι κάποιος έφηβος φίλος, που βιώνει κάτι παρόμοιο απευθύνομαι σε σένα και σου λέω πως δεν έχεις να ντραπείς για τίποτα, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.
Δεν είσαι ο πρώτος που του συνέβη, δεν προκάλεσες κάτι ώστε να ευθύνεσαι, δεν είσαι μόνος και δεν πρέπει να το αντιμετωπίσεις μόνος.
Ζήτησε βοήθεια.
Αν δεν θέλεις να το μοιραστείς με τους γονείς σου, μίλησε σε κάποιον δάσκαλο που εμπιστεύεσαι και νιώθεις ασφαλής. Αν ούτε αυτό δεν διαλέξεις γιατί δεν θέλεις να εκτεθείς, υπάρχουν τηλεφωνικές γραμμές που τις πλαισιώνουν επαγγελματίες υγείας και βρίσκονται εκεί για να σε ακούσουν και να σου δώσουν την λύση.
Μην βιαστείς να διαγράψεις οτιδήποτε είναι αυτό που ειπώθηκε, είτε σε αναρτήσεις, είτε σε μηνύματα, είτε σε ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Να ξέρεις πως αυτά είναι στοιχεία που πρέπει να διατηρήσεις, ακόμη κι αν σε κάνουν να αισθάνεσαι ντροπή. Είναι τα αποδεικτικά σου στοιχεία και είναι για καλό σου το να τα έχεις φυλάξει.
Οτιδήποτε είπες, ή έκανες, ή έδειξες σε κάποιον, δεν σημαίνει πως έχει το δικαίωμα να το χρησιμοποιεί για να σε απειλεί, ή να σε χειραγωγεί!
Την ευθύνη την έχει αυτός που κάνει τον εκφοβισμό, όχι εκείνος που τον δέχεται.
Αφού διαπιστώσεις πως κάτι σε «απειλεί», μην βιαστείς να απαντήσεις αμέσως. Πάρε τον χρόνο σου και βάλε τον εισβολέα της ζωής σου σε «αναμονή».
Τώρα αν αυτός ο εισβολέας βρίσκεται στο κοντινό σου περιβάλλον και πρόκειται για συμμαθητή, ή «φίλο», πρέπει να γνωρίζεις πως όταν κάποιος σε απειλεί παύει να είναι φίλος!
Δώσε του να καταλάβει πως αυτό που κάνει, θα έχει συνέπειες σοβαρές, τόσο για τον ίδιο όσο και για όποιον εκφοβίζει.
Αν πάλι είσαι θεατής σε κάτι που συμβαίνει σε κάποιον άλλον, φρόντισε να μην πάρεις ποτέ μέρος σε οποιαδήποτε ομάδα λειτουργεί εκφοβιστικά σε άλλους. Αυτός που είναι στην θέση του θύματος, χρειάζεται την δική σου συμπαράσταση και στήριξη ώστε να αντιδράσει μιλώντας φυσικά για αυτό που του συνέβη.
Κι αν αρχικά η απομόνωση σου φαίνεται ως ο μόνος δρόμος, σέβομαι αυτό το αίσθημα και το βρίσκω λογικό να σου συμβαίνει!
Σκέψου λίγο και δες γύρω σου…
Οι γονείς, τα ενήλικα ίσως αδέρφια σου, ένας φίλος καλός, ο δάσκαλος, βρίσκονται εκεί για να σε στηρίξουν!
Θυμήσου! Μίλησε, κράτα αποδείξεις, και βρες το θάρρος, που το έχεις, είμαι σίγουρη πως το έχεις, και όλα θα πάνε καλά, θα δεις!
