Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες και πριγκίπισσες...

Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες και πριγκίπισσες...

Προβληματικές και δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις τη σήμερον. Αγόρια και κορίτσια που τα μεγαλώνουμε με όλα τα καλά και με κάθε θυσία, -αυριανοί άντρες και γυναίκες- που δεν μπορούν να βρουν τον μπούσουλά τους και δυσανασχετούν σε σχέσεις που νιώθουν ανεπαρκείς, ανικανοποίητοι κι εγκλωβισμένοι.

Και μην μου πείτε πως δεν έχετε σκεφτεί ποτέ, ότι μπορεί να έχουμε την ευθύνη μας γι' αυτό κι εμείς οι γονείς και εν προκειμένω, οι μάνες;

Παρατηρώντας γύρω μου, θα 'λεγα με σιγουριά πως όχι μόνο έχουμε μερίδιο ευθύνης, αλλά είναι και πολύ μεγάλο! Ένα τεράστιο λάθος που κάνουμε, στην αγωνία μας να μην λείψει τίποτα στα καμάρια μας, ή να μη στεναχωρεθούν, γινόμαστε υπερβολικοί, υπερπροστατευτικοί κακομαθαίνοντάς τα εν τέλει,  δίνοντάς τους πολλές φορές τα πιο λάθος μηνύματα.

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα κάτι με πιάνει, όταν ακούω γονείς και λοιπούς συγγενείς και φίλους να προσφωνούν τα κορίτσια πριγκίπισσες και τ' αγόρια πρίγκιπες!

Το χειρότερο δε, είναι ότι κάποιοι το λένε και το πιστεύουν, γαλουχώντας τα παιδιά τους με τέτοιον τρόπο ώστε να νιώθουν κάτι παραπάνω από κοινοί θνητοί!  

Λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω, αν σας πω, ότι μ' αυτόν τον τρόπο χτίζετε προσωπικότητες καταδικασμένες να πάρουν μεγάλες απογοητεύσεις με το που θα προσγειωθούν στην εκτός σπιτιού  πραγματικότητα κι αυτό  αναπόφευκτα αργά ή γρήγορα, θα συμβεί!

Μήπως λοιπόν, θα 'πρεπε να σταματήσουμε να μεγαλώνουμε πριγκίπισσες και πρίγκιπες και να χτίσουμε την αυτοπεποίθηση των παιδιών μας πιστεύοντας τις δυνατότητές τους και ενθαρρύνοντάς τα να τις καλλιεργήσουν και να τις εξελίξουν;

Οι πριγκίπισσες κι οι πρίγκιπες ανήκουν στα παραμύθια και η ζωή, μόνο παραμύθι δεν είναι!

Αν ανατρέξετε μάλιστα σε κάποια παραμύθια θα διαπιστώσετε μετά μεγάλη σας λύπης, ότι ακόμη και στα παραμύθια δεν είναι όλα ρόδινα στη ζωή για τους βασιλιάδες-πρίγκιπες,  ούτε είναι τόσο ευτυχισμένες όσο μας παραμυθιάζουν οι βασιλοπούλες-πριγκιποπούλες...

Οι βασίλισσες ζουν όλη τους τη ζωή στη σκιά του βασιλιά κι οι πριγκιποπούλες με το φόβο μην ερωτευτούν κάποιο παλικάρι «λαϊκό», και σαπίσουν φυλακισμένες απ’ τον βασιλιά πατέρα τους σε κάποιο κελί μέχρι να τον ξεχάσουν, ή αυτοκτονήσουν πίνοντας δηλητήριο...Αφήστε δε και τους πρίγκιπες που δε ξεκολλάνε από τα φουστάνια των μανάδων τους ή ζουν εγκλωβισμένοι σε σώματα βατράχων καρτερώντας το πολυπόθητο φιλί που θα τους μεταμορφώσει!

Γι' αυτό σας λέω. Ας χαλαρώσουμε!

Όλες αγαπάμε τα παιδιά μας και θέλουμε το καλύτερο γι’ αυτά και για όλες μας τα βλαστάρια μας είναι ξεχωριστά! 

Αυτό όμως δε σημαίνει πως θα πρέπει να τα μεγαλώνουμε φουσκώνοντας τα μυαλά τους με έπαρση και μεγαλομανία,  γιατί το πιο πιθανό είναι,  να μας απομείνουν αμανάτι και να δυστυχούν προσπαθώντας να σταθούν σ’ έναν κόσμο που δεν είναι πλασμένος για «πρίγκιπες» και «πριγκιπέσσες», ούτε καν για «ονειροπόλους βατράχους» με «πριγκιπικές» προδιαγραφές, όπως τους παραμυθιάσαμε!

Καλά τα παραμύθια, αλλά, στη real life  γιόμισε ο τόπος από «πριγκίπισσες» με φουσκωμένα  μυαλά, που σκονίζονται στο ράφι, περιμένοντας «βασιλόπουλα» πάνω στ' άλογα, που όμως είναι φανατικοί εργένηδες και δε θέλουν μπελάδες στο κεφάλι τους και «πρίγκιπες» που θέλουν να ξαναγίνουν «βάτραχοι» και να γυρίσουν στη ξενοιασιά του βάλτου γιατί τους έπεσαν βαριές οι ευθύνες του «παλατιού»…

Αφήστε που δεν αντέχουν κιόλας, που οι «πριγκιπέσσες» πέταξαν τη μάσκα του γελαστού κοριτσιού και τα χείλη τους δεν στάζουν μέλι όπως όταν τους πρωτοφίλησαν, παρά γκρινιάζουν ακατάσχετα ζητώντας τους, το ένα και τ' άλλο!

Οι σύγχρονοι πρίγκιπες δεν έχουν τα κότσια να πάρουν την καλή τους, καβάλα στ’ άλογο μαζί τους και να της προσφέρουν μια ζωή παραμυθένια, γιατί ζουν σε εποχή αβεβαιότητας και δε ξέρουν αύριο σε τι συνθήκες θα βρεθούν!

Αφήστε, που φοβούνται μη τους κλέψει τις εντυπώσεις με την ομορφιά και τη τσαχπινιά της και έρθουν σε δεύτερη μοίρα…Κοτζάμ πρίγκιπες δε το αντέχουν να μην είναι το κέντρο του ενδιαφέροντος (και της γης! μη σας πω…) γιατί κι οι δικές τους μάνες, τους φούσκωσαν τα μυαλά απ’ όταν γεννήθηκαν...

Μπέρδεμα ε;

Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες και πριγκίπισσες, θα πω εγώ...Γι' αυτό, ας προσγειωθούμε!

Σε ότι αφορά εμένα πάντως, ελπίζω τα αγόρια μου να με συγχωρήσουν που δεν τα αποκάλεσα ποτέ πρίγκιπες και να με ευγνωμονούν που τα μεγάλωσα σαν κοινούς θνητούς, πιστεύοντας σε αυτά,  χωρίς όμως ποτέ να τους  φουσκώσω τα  μυαλά! Η ιστορία θα δείξει!