Με λένε Στεύη και είμαι μαμά. Κι αυτό είναι το ημερολόγιό μου. Είναι οι ιστορίες της καθημερινής μου τρέλας με το μωρό στο σπίτι. Γιατί ναι, δε σας το είπα, είμαι μωρομάνα. Βοήθειά μας.
Στέκεται απέναντί σου κι εσύ δεν ξέρεις τι να κάνεις. Κλαίει και οδύρεται για λόγο που αγνοείς και τα έχεις χαμένα. Μπορεί ένα τόσα δα πλασματάκι να στήνει τόσο χαμό και να σε οδηγεί σε τέτοια απελπισία; Μα φυσικά. Μωρό το λένε και συγκεκριμένα το μωρό σου. Και ναι, δεν κοιμάται.
Μαμ κακά και νάνι, σου λέγανε ότι θα είναι τον πρώτο καιρό. Κι εσύ τους πίστεψες. Έρμη μάνα, αφελές μου πλάσμα.
Τώρα το μωρό στέκει απέναντί σου και τσιροκοπάει αδιάκοπα. Είναι ταϊσμένο, αλλαγμένο αλλά ύπνος γιοκ. Πού είναι ο ύπνος που σου τάξανε; Αναρωτιέσαι κι απάντηση καμία. Αντ' αυτού ένα ουά διαρκές κι ολοένα αυξανόμενο. Γιατί μπορεί.
Αν η παραπάνω περιγραφή σού θυμίζει κάτι, αν το κάνεις εικόνα κι αν ακόμη ηχούν οι σειρήνες του πολέμου στ' αυτιά σου, τότε καλώς ήρθες στον κόσμο μου.
Ο Σωτηράκης που λέτε έπαψε να είναι μαμ, κακά και νάνι. Θες λίγο οι κολικοί; Θες ότι μεγαλώνει; Ξεκίνησε να είναι party animal το αγόρι.
Έλα καλό μου, έλα γιαβράκι μου εγώ, τίποτα αυτός. Τι νταχτιρντί και πω πω πω δοκίμασα, τι στη τζαμαρία τον έβαλα στον ήλιο να λιαστεί να χαλαρώσει, τίποτα αυτός. Είναι και μικρούλης για να απασχοληθούμε με κανένα παιχνιδάκι, μια κουδουνίστρα βρε αδερφέ.
Άλλαξα κι εγώ τροπάρι και βρήκαμε λίγο την ησυχία μες το σπίτι. Για την ακρίβεια δεν άλλαξα τροπάρι, άρχισα τα τροπάρια. Κοινώς τα τραγούδια.
Έπρεπε να το περιμένω ότι θα έπιανε η μέθοδος. Μήπως σταμάτησα τη μουσική σε όλη την εγκυμοσύνη; Όχι. Συνήθισε καθώς φαίνεται ο μικρός από την κοιλιά κι είπε να διεκδικήσει την πριβέ του συναυλία κι εκτός. Και μιλάμε για συναυλία κανονική, όχι ένα ρεφραινάκι να φύγουμε από την υποχρέωση.
Κι επειδή έχουμε κουλτούρα κι άποψη σε αυτό το σπίτι και δεν το συζητώ να έρθει το παιδί και να μου ζητά το "Ναχαν οι καρδιές αμπάρες" να ψάχνουμε πού έμοιασε, ξεκίνησε κανονικότατη κατήχηση.
Nightwish και Villagers για πρωινό.
Πασχαλίδης και Μάλαμας για δεκατιανό.
Νταούλια κατά μεσημέρι μεριά.
Κέλτικη, Ιρλανδική και Ιαπωνική μουσική για το απόγευμα -γιατί είμαστε μουλτικουλτουρέλ τυπάκια-
και το βράδυ, που δίνουν πόνο οι κολικοί και ο Σωτηράκης μαζί τους, ποτ πουρί τα αγαπημένα του.
Ακούει το παιδί τη μουσική χαλαρώνει. Άλλοτε κοιμάται, άλλοτε απλά στρογγυλεύει το στοματάκι του και κοιτά τριγύρω να δει πού είναι το stage. Συναυλία είπαμε κανονική.
Αν νομίζετε, όμως, ότι τελείωνει εκεί το πράγμα της μουσικής εκπαίδευσης και παράλληλα χαλάρωσης του μικρού, είστε γελασμένοι.
Μωρομάνα γαρ, πρωτάρα γαρ, με έπιασε ένας ενθουσιασμός. Τραγουδάω γύρω γύρω, δε θα τραγουδήσω και στο παιδί μου;
Κι έτσι τον ξεκίνησα. Κι έκτοτε δε με σώζουν μήτε γαργάρες, ούτε αυγά, ούτε τσάγια και φασκόμηλα.
Ξεκινάω το τραγούδι, έρχεται στο κέφι ο μικρός, γλαρώνει.
Σταματάω το τραγούδι, τσιτώνει φρύδι, ανοίγει στόμα, να τα κλάματα.
Αν προλάβω και ξεκινήσω τραγούδι πριν ξεκινήσει το κλάμα, τότε το άνοιγμα του στόματος γίνεται χασμουρητό κι εξακολουθεί τον ύπνο του.
Πάνω μου πάντα, για πορτ μπεμπέ ούτε λόγος. Θέλει πρώτη σειρά στη συναυλία ο μάγκας, όχι ό,τι κι ό,τι.
Πόσους στίχους να θυμηθώ η έρμη μάνα, πόσους να απομνημονεύσω; Με τα πολλά άρχισα να λέω και δικά μου.
Κι αν θελήσω να πω τίποτα στον πατέρα του όσο κρατάει η συναυλία, τραγουδιστά τα λέω και σε αυτόν μη τυχόν και ξυπνήσει ο Σωτηράκης.
Άντε τώρα να ακούς 35 χρονών γομάρα να τραγουδάει στον άντρα της "Βάλε τα μπουκάλια στον αποστειρωτή" σα να τραγουδάει "Στα λαγκάδια της Λιλιπούπολης"...
Μη σου τύχει...
Πάντως πέρα από το αστείο του θέματος, τα μωράκια αγαπούν τη μουσική και φυσικά τη φωνή της μαμάς τους. Αν αυτό συνδυάζεται, τότε απλά ζουν το καλύτερό τους.
Να βάζετε μουσική στα μωρά. Πέραν του ότι τα χαλαρώνει, οι επιστήμονες λένε ότι βοηθά στη νοητική και συναισθηματική τους ανάπτυξη.
Να τους τραγουδάτε κιόλας. Όταν όλα γύρω τους είναι ακόμη θολά -αλλά και αργότερα- το τραγούδι σας μαρτυρά το ενδιαφέρον σας.
Τους δείχνετε και με αυτόν τον τρόπο ότι είστε εκεί γι' αυτά, ότι τα αγαπάτε.
Δεν πειράζει αν φαλτσάρετε ή αν οι χαμηλές σας δεν είναι καλές.
Το μωρό σάς αγαπάει και φάλτσους.
Οδηγίες προς ναυτιλομένους:
Παρακάτω σας παραθέτω τα link νανουρισματοχαλάρωσης αλλά και τσακίρ κεφιού του Σωτηράκη. Αν είστε σε αντίστοιχη φάση με μας, ελπίζω να σας βοηθήσουν!
Του ύπνου μας:
Γιατί υπάρχει και γονίδιο:
Τα έντεχνά μας:
Μαζί με τον μπαμπά μας:
