Μητρότητα! Τι ωραία που διαβάζεται, ε; Πολύ πιθανό να είσαι μια από αυτές που το θέλει πάρα πολύ. Μπορεί να πιστεύεις ότι έχεις γεννηθεί για αυτό. Και πιθανότατα να το πετύχεις. Αλλά ποιος θα είναι ο πραγματικός λόγος που θα το κάνεις;
Μην ξεχνάμε ότι σε έχουν μεγαλώσει έτσι. Ακόμα και τους άντρες πολλές φορές τους μεγαλώνουν έτσι. Ίσως ένα από τα πρώτα σου παιχνίδια όταν μεγάλωσες λιγάκι ήταν ένα καροτσάκι με μωρό. Μπορεί οι γονείς να σου έλεγαν «όταν θα μεγαλώσεις θα γίνεις και εσύ μαμά». Ή ακόμη αργότερα και κατά τη διάρκεια της μεγάλης σου σχέσης «άντε πότε θα παντρευτείτε να κάνετε ένα παιδάκι»; Ή το αγαπημένο μου και από τα χειρότερα που έχω ακούσει: «Η γυναίκα έχει ημερομηνία λήξης». Υπάρχει ακόμη και η άποψη ότι έχεις το γονίδιο. Κάτι που δυσκολεύομαι να πιστέψω γιατί γνωρίζω γυναίκες εκεί έξω, άνω των 35 ετών και εξαιρετικού επιπέδου άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται καν για τεκνοποίηση. Δεν χτύπησε ποτέ το «καμπανάκι» τους.
Όλα αυτά, λοιπόν, και άλλα πολλά δημιουργούν συναισθήματα. Και θέλω να εστιάσω στα αρνητικά συναισθήματα. Σε αυτά που δημιουργούν πίεση. Που δημιουργούν άγχος.
Που, ακόμη χειρότερα, με τη σειρά τους οδηγούν σε λάθος «λόγους».
Η φυσιολογική και ιδανική πορεία τεκνοποίησης, θεωρώ ότι είναι κοινά γνωστή. Μεγαλώνεις μαθαίνοντας τον εαυτό σου, βλέποντας τι θέλεις και τι δε θέλεις, τι σου αρέσει και τι δε σου αρέσει, κάνεις κάποιες σχέσεις για να αποκτήσεις εμπειρία στην επιλογή συντρόφου και αφού βρεις τον κατάλληλο άνθρωπο και περνάτε καλά μερικά χρόνια έρχεται και η ανάγκη να δημιουργήσετε μαζί. Όπως μου αρέσει να λέω «θέλετε να δημιουργήσετε έναν νέο άνθρωπο που περιέχει μέσα του και τους δυο σας». Διαβάζεται πολύ ωραία σαν σενάριο, έτσι δεν είναι; Ιδανικότατο.
Δυστυχώς όμως, παρατηρώ ότι μάλλον είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας που ελάχιστοι ίσως το ζουν. Αντί ο λόγος τεκνοποίησης να είναι αυτός ο ιδανικός που περιέγραψα, είναι ένας από αυτούς που προκύπτουν από το άγχος και την πίεση. «Γρήγορα, γρήγορα, τι ώρα είναι; Τι ημερομηνία; Είμαι 30 ετών! Γίνομαι 30 ετών! Γρήγορα να γίνω μάνα! Δεν θα προλάβω!».
Και αναρωτιέμαι.
Από επιλογή πατέρα; Δεν πρέπει να ψάξεις καλά ποιος θα είναι ο πατέρας των παιδιών σου; Δε θέλεις να έχεις περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας της οικογένειας που πας να ξεκινήσεις και να μην το αφήσεις στην τύχη; Ποιος θα είναι ο άνθρωπος που επιλέγεις να έχεις δίπλα σου για άλλα 60!!!!! περίπου χρόνια;
Θα κάνεις πατέρα κάποιον που τελικά δεν έπρεπε να γίνει ποτέ;
Με τι κριτήρια τον επιλέγεις και τι θα πεις στα παιδιά όταν μεγαλώσουν; Ότι βιαζόσουν; Ότι απλά ερωτεύτηκες αλλά δεν ήξερες καλά ποιος ήταν; Ότι σε πιέζανε;
«Δεν πειράζει. Καλό παιδί φαίνεται αυτό που έχω». «Δεν έχω εμπειρία, δεν είμαι και πολύ σίγουρη ποιόν έχω δίπλα μου αλλά όλοι μου λένε να προχωρήσω». «Είμαστε τόσα χρόνια μαζί, να τα πετάξω;». «Μα μπορεί να μη βρω άλλον». «Ο πατέρας μου έχει πει αυτόν που θα φέρω σπίτι πρέπει να τον παντρευτώ κιόλας». Για τελευταίο αφήνω το χειρότερο, εγωιστικότερο και πιο ανεύθυνο που έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου «εγώ θα κάνω ένα παιδί μόνη μου». Έτσι επειδή το θέλεις. Λες και θέλεις να αγοράσεις σκυλάκι. Ένας λόγος που από μόνος του θέλει ένα άρθρο ολόκληρο που θα ήθελα να γράψω κάποια στιγμή. Φυσικά υπάρχουν και πολλοί άλλοι λάθος λόγοι τους οποίους δεν θα τους κρίνω εγώ. Αν το καλοσκεφτείς μπορείς να τους αναγνωρίσεις και εσύ. Λογική θέλει. Λογική που χρησιμοποιείς όταν δίνεις συμβουλές στην φίλη σου.
Ο ένας λάθος λόγος μετά τον άλλον. Λάθη, λάθη και πάλι λάθη. Και μετά; Διαζύγιο φυσικά. Ή μια δυστυχισμένη ζωή η οποία αποτελείται μόνο από αγάπη των παιδιών γιατί από σύντροφο γιοκ. Είμαι σίγουρος ότι και εσύ το βλέπεις γύρω σου. Ίσως όχι σε όλο το μέγεθός του γιατί πολλοί το «κρύβουν» και ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι συμβαίνει πραγματικά μέσα σε ένα ζευγάρι. Κάνεις, λοιπόν, τα παιδιά στην ηλικία που «πρέπει» και σου έφυγε ένα άγχος αλλά απόκτησες μια ζωή άλλων 60!!!! περίπου ετών που μόνο η ψυχή σου ξέρει πως θα την ζήσεις. Και άντε αν ήσουν τυχερή στην επιλογή μπορεί να σου βγει και σε καλό. Αλλά θα αφήσεις κάτι τέτοιο στην τύχη; Είναι δυνατόν να κάνεις και εσύ το ίδιο λάθος που κάνουν τόσες γύρω σου; Μα δεν το βλέπεις; Περιμένεις εμένα να στο γράψω; Μένω άφωνος.
Τα πράγματα είναι απλά και πρέπει να έχουν μια φυσιολογική ροή. Ναι, κάποιοι θέλουν να γίνουν γονείς. Άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο. Άλλοι πιστεύουν, πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου, ότι μπορεί να μην τύχει να γίνουν ποτέ γονείς γιατί μπορεί να μην βρουν τον κατάλληλο άνθρωπο. Πόσο σωστό, υπεύθυνο και καθόλου εγωιστικό διαβάζεται αυτό.
Σίγουρα δεν υπάρχει «συνταγή της επιτυχίας». Μιλάμε για ανθρώπους. Για μεταβλητές. Για αστάθμητους παράγοντες.
Αλλά τουλάχιστον πρέπει να υπάρχει η μέγιστη ευθύνη, η καλύτερη δυνατή επιλογή συντρόφου, γιατί φέρνεις στη ζωή έναν άνθρωπο, και πάνω από όλα, οι σωστοί λόγοι.
Εσύ, έχεις αναρωτηθεί γιατί θέλεις να το κάνεις;
Στείλε μου ένα mail στην διεύθυνση eman.listens.to.you@gmail.com και θα χαρώ πολύ να ανταλλάξουμε απόψεις, να σχολιάσουμε θέματα που ήδη έχουν δημοσιευτεί, να προβληματιστούμε με άλλα ευχάριστα ή δυσάρεστα, λυμένα ή άλυτα, να σου δώσω κάποια συμβουλή που μπορεί να σε βοηθήσει και μέσω όλων αυτών να εξελιχθούμε και οι δύο.
