Αν νομίζεις ότι έζησες χειμώνα, είσαι βαθιά γελασμένος… Να τρέμει το κορμί σου όχι από κρύο αλλά από μοναξιά…
Με αφορμή το ποίημα της Σπάλα Γεωργίας «Χειμώνας είναι».
“Χειμώνας είναι, μόνο στ' όνειρο ν' αλητεύω μαζί σου,
να προσπαθώ να σε ξεχάσω και να βάζει τρικλοποδιές η σκέψη,
να έχει φριχτούς θορύβους η νύχτα,
να βγάζει άναρθρες κραυγές η μοναξιά,
να κλαίει πιo δίπλα η λύπη βουβά κι εσύ να μην είσαι πουθενά.
Να σε κουβαλάνε μαζί τα δειλινά, να φοράνε τα χρώματά σου,
να μην θέλουν ούτε κι αυτά να ξεχαστείς,
να έρχεται μεθυσμένη η σιωπή κι άσπλαχνα μόνο για σένα να μιλά,
να κλειδώνω την απουσία σου,
ελπίζοντας να πάψει να γίνεται αισθητή η παρουσία της.
Να ασελγεί η σκέψη μαζί σου, να έχεις εισχωρήσει στην σκιά μου,
να σε περιμένω κι ας είπες πως δεν θα ξαναρθείς,
να σε συναντώ στα σοκάκια της μνήμης, κάθε που μου λείπεις,
να μην μπορώ να μάθω χωρίς εσένα να ζω,
να είναι ανήλιαγος κήπος, με γυρτά λουλούδια μαραμένα
η ζωή χωρίς εσένα.
Να μπαίνουν οι άνοιξες, τα καλοκαίρια κι εσύ την πόρτα μου να μην περνάς,
να ζητιανεύω ένα σπυρί αγάπης κι εσύ να σφαλίζεις πόρτες και παράθυρα,
να θέλω να χορέψω στο πανηγύρι της άνοιξης και να λείπει το βλέμμα σου,
να είμαι έξω από τις πίστες των ματιών σου,
να είναι κλειστές οι κουρτίνες τους,
να μην μπορούν να χορέψουν τανγκό τα βλέμματά μας.
Να είναι μακριά το φεγγάρι σου,
να μην έχω που να πω τα παράπονά μου,
να βρέχει ησυχία, να έχουν πνιγεί τα χαμόγελά σου,
να κοιτάζω παντού και να μην βλέπω εσένα, στα μάτια μου να κατοικείς.
Να σκίζουν το γαζί της σκέψης οι αναμνήσεις,
να ταξιδεύει στο σκοτάδι ο νους,
να τριγυρνά άστεγη στους δρόμους, ζητιανεύοντας λίγη αγάπη η καρδιά,
να έχω κεντήσει μια αγάπη ζηλευτή,
κι όταν ήρθε η ώρα να βάλεις το φιλί, έμεινα πίσω τη σκιά σου ν' αγαπώ.
Να αγαπώ τον άνεμο, γιατί μου φέρνει τον ήχο της φωνής σου,
να είσαι μια γλυκιά μελωδία, μια μπαλάντα που δεν θα ξανακούσω,
να επιθυμώ τόσο το χάδι σου, που να θαρρώ στο κορμί φυτρώνουν πόνοι,
να μην βάζω λόγια στα τραγούδια μου, αφού δεν είσαι εδώ για να τ' ακούσεις.
Να βάζει ψηλοτάκουνα η μοναξιά και να βγαίνει βόλτα στην ψυχή,
να μην μπορώ χωρίς εσένα τον χρόνο να κυλώ,
να μην ξαπλώνεις στο κρεβάτι μου,
να μην γεμίζει ηλιοβασιλέματα η κάμαρά μου,
ν' ανάβω τσιγάρα, ελπίζοντας με τον καπνό να θολώσει η εικόνα σου.
Να κοιμάμαι με την σκέψη σου,
ελπίζοντας να σε δω να σεργιανάς στον κήπο των ονείρων μου,
να μην σταματούν να έρχονται τα χρόνια, να μην σταματώ κι εγώ να σ' αγαπώ.
Χειμώνας είναι, να ψάχνω στο πηγάδι των ευχών
και να μην βρίσκω την δική σου”
