Και η ζωή περνάει και είσαι στα πρόθυρα των 40 ή των 45 και σκέφτεσαι τι έχεις κάνει στη ζωή σου.
Πήγες σχολείο, αγγλικά, σπούδασες, έπιασες δουλειά και εργάζεσαι ασταμάτητα από τις 7 το πρωί ως αργά το απόγευμα, ή συνήθως βράδυ. Ενδιάμεσα πας και κάνα γυμναστήριο, ίσως και κάνα ποτάκι με φίλες το Σάββατο, που και σε αυτό με μαύρη καρδιά πας, γιατί στην ουσία προτιμάς το κρεβατάκι σου και να βλέπεις την αγαπημένη σου σειρά τρώγοντας καρμπονάρα, πατατάκια και πουράκια ταυτόχρονα και διαδοχικά. Δεν γκρινιάζεις που δεν έχεις άντρα και παιδιά. Μη σου πω ότι είσαι και τυχερή που δεν έχεις γκρίνιες μωρού, γκρίνιες πεθεράς και συζύγου. Μη σου πω πως κάνεις πάρτι που μπορείς και πετάς τη γόβα σου στη μέση του χολ και τη μαζεύεις ότι ώρα σου καπνίσει.
Έρχονται βέβαια και οι στιγμές που εκείνο το ρημάδι το διπλό το κρεβάτι σου μοιάζει τελείως άδειο. Και θα ήθελες να έχεις εκεί τον σύντροφό σου έστω και για μια κρεβατομουρμούρα. Που θα ήθελες ως σημείο αναφοράς, έναν άνθρωπο δικό σου να του μαγειρέψεις, να τον φροντίσεις και να τον γδύσεις όταν είσαι στις καλές σου. Αλλά τίποτα. Συνεχίζεις να κάνεις ηλίθιες γνωριμίες με γελοίους ανθρώπους, που πραγματικά είναι θαύμα το ότι ζουν γύρω μας και όχι έγκλειστοι σε κάποια ψυχιατρική κλινική. Σάμπως φταίνε κι αυτοί; Κανείς δε φταίει. Τα βιώματα φταίνε και οι εμπειρίες. Και πώς να μην έχει εμπειρίες ο κάθε μόνος 45άρης; Θα ‘χει κάνα διαζύγιο στην πλάτη, καμιά 20αριά καμένες πρώην που κοιτούσαν πως να του φάνε τα λεφτά. Άλλες τόσες που δεν είχαν προσωπικότητα και ίσως μία πρώην σύζυγο που τους παράτησε με το παιδί στην αγκαλιά και με 2 κέρατα βερνικωμένα στο κεφάλι.
Και το ρίχνεις στους fucking buddies και στους friends with benefits για να βρεις την ησυχία σου. Ουσιαστικά, άνθρωποι πηγαινοέρχονται στη ζωή σου και εισβάλλουν στο κορμί σου χωρίς να αφήνουν τίποτα. Άντε ίσως κανέναν ψεύτικο οργασμό. Και μετά φεύγουν και βλέπεις το κενό. Και ήθελες να φύγουν. Αυτή ήταν η πικρή αλήθεια. Δεν θα άντεχες να κάτσουν παραπάνω από δύο τσιγάρα μετασεξουαλικά.
Τι να τους κάνεις; Άδειοι άνθρωποι κι αυτοί.
Δεν ξέρουν τι ζητάνε και ψάχνουν σε γυναικεία κορμιά να το βρουν. Λέγονται και δυο κουβέντες για να μην είμαστε ζώα και βουρ στο ΑΧ και το ΒΑΧ. Και νομίζεις ότι κάτι έκανες απόψε το βράδυ και δεν είσαι όσο άδεια ήσουν χθες. Και κάνεις καυτό μπάνιο και αντιλαμβάνεσαι ότι τρίβεσαι πολύ πιο δυνατά από ότι συνήθως. Ίσως γιατί σε ενοχλούν τα αποτυπώματα του κάθε μετροσέξουαλ πάνω σου. Γιατί αν τα αποτυπώματα αυτά ανήκαν σε άλλον, θα αγκάλιαζες και θα μύριζες όλη νύχτα το κορμί σου, μήπως σου θυμίσει το άρωμά του.
Δεν ξέρω αν σου θυμίζουν κάτι όλα αυτά, αλλά η ζωή προχωράει έτσι και συ θάβεσαι όλο κ πιο βαθιά. Και όσο πιο μέσα μπαίνεις, τόσο χάνεται το φως και δε βλέπεις ούτε πάνω ούτε κάτω. Όσο είναι νωρίς, ξύπνα και κάνε αυτά που γουστάρεις πραγματικά. Βγες με φίλους που σε κάνουν να κλαις από τα γέλια. Δώσε το κορμί σου μόνο εκεί που μπορεί να ακουμπήσει η καρδιά και το μυαλό σου.
Προσπάθησε να κάνεις το χόμπι δουλειά. Χόρεψε στο σαλόνι σφουγγαρίζοντας. Ταξίδεψε όσο πιο πολύ μπορείς. Ερωτεύσου δυνατά, χωρίς κολλήματα και κόμπλεξ.
Να είσαι αυθόρμητη κούκλα μου. Να λες ότι θες, σε όποιον θες. Και αν δεν του αρέσουν αυτά που θα ακούσει, πρόβλημά του. Απλά, μη σπαταλιέσαι σε ηλίθιες δουλειές, σε βαρετές συνήθειες και σε μίζερους ανθρώπους που θέλουν να σε ρίξουν στα σκατά μαζί τους.
