Λένε ότι ερωτευόμαστε τρεις φορές στη ζωή μας.
Ο πρώτος έρωτας φαντάζει το όμορφο τέλος ενός παραμυθιού, που νόμιζες ότι θα κρατήσει για πάντα…
Ο τρίτος έρωτας είναι η ήρεμη δύναμη που ίσως τελικά κρατήσει για πάντα…
Ο δεύτερος έρωτας όμως, είναι κάτι διαφορετικό.
Είναι η πλοκή, το σενάριο. Είναι όλη η ουσία.
Έρχεται τυχαία και απρόσμενα στη ζωή σου, να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά και να ανατρέψει όλες τις απόψεις σου. Έρχεται εκείνη ακριβώς τη στιγμή που έχεις ισοπεδώσει τον ίδιο τον έρωτα, την ερωτική αγάπη, τη μαγεία της σχέσης.
Εκεί, σε αυτό το χωροχρόνο εμφανίζεται.
Δεν είναι κεραυνοβόλος. Για να κεραυνοβοληθείς πρέπει να πιστεύεις στον έρωτα. Εσύ όμως δεν πιστεύεις πια. Είσαι σκληρή και αλύγιστη.
Η δεύτερη αγάπη σου όμως, είναι πιο σκληρή από σένα. Έρχεται και τρυπώνει στη δήθεν κατασταλαγμένη σου ζωή, στην τόσο αρμονικά χτισμένη καθημερινότητά σου για να δημιουργήσει ένα χάος.
Ένα χάος που πάντα ονειρευόσουν. Ένα χάος που ενδόμυχα ευχόσουν.
Και είναι τόσο αληθινό αυτό το χαοτικό συναίσθημα, που είναι ικανό να σου ανατρέψει τα πάντα. Δεν είναι ένα ακόμα παραμύθι, μα η πιο έντονη πραγματικότητα που βίωσες ποτέ.
Και έτσι ξαφνικά, όλα αλλάζουν.
Τραβάς μια κόκκινη γραμμή και πορεύεσαι αλλιώς. Ο χρόνος σπάει: πριν και μετά.
Τίποτα δεν είναι το ίδιο πια.
Το καμπανάκι του υποσυνείδητού σου χτύπησε για τα καλά. Και τώρα δε σωπαίνει.
Ξεκλείδωσες τις πιο κρυφές πτυχές του εαυτού σου και άνοιξες πόρτες που ήταν για χρόνια καλά κρυμμένες.
Πόρτες που εσύ είχες κρύψει. Γιατί αν προσπεράσεις το κατώφλι τους, ξέρεις ότι δεν υπάρχει γυρισμός.
Αν διαβείς την πόρτα της αλήθειας, δεν μπορείς ξανά να κλείσεις τα μάτια.
Δεν μπορείς να κρυφτείς. Δεν μπορείς να βαφτίζεις πια μια ανάγκη επιθυμία, μα ούτε και το αντίθετο.
Ο δεύτερός σου έρωτας είναι ότι πιο συγκλονιστικό έζησες ποτέ. Μια σφαίρα που σε διαπέρασε και σου άφησε ανεξίτηλα σημάδια.
Σημάδια όμορφα που θα θυμάσαι όσα χρόνια κι αν περάσουν. Σημάδια εμπειρίας.
Και για την εμπειρία δεν υπάρχει υποκατάστατο.
