Κάπου, κάποτε διάβασα πως είσαι ένα βήμα μόνο μακριά από μια εντελώς διαφορετική ζωή.
Η μέση Ελληνίδα του σήμερα που διανύει συγκεκριμένα την δεκαετία από τα 10 έως και τα πρώτα -άντα, παρακολουθώντας μανιωδώς (καλά και μανιωδώς δεν είναι, αλλά ας το προσπεράσουμε αυτό τώρα) τις νέες τάσεις στον επαγγελματικό χώρο αλλά και το lifestyle, είναι έτοιμη να φάει τη ντεκαπάζ της.
Ξυπνά το πρωί με πάσα δυσκολία, προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό της πως πρέπει να πάει για δουλειά. Το ξυπνητήρι χτυπά ανελέητα και το κρύο τσουχτερό τρυπώνει από το μπαλκόνι. Η καφετιέρα αργεί κάνα δεκάλεπτο γιατί την έχει από το 1990, αλλά την κάνει τη δουλειά της, οπότε γιατί να την αλλάξουμε; Το τοστ αργό-καίγεται και το eyeliner ποτέ δεν στρώνει από την πρώτη φορά (ΟΛΟΙ το ξέρουν αυτό). Εκεί που ντύνεται λοιπόν, με τα χοντρά πουλόβερ καθώς και με τις ζεστές μπότες, γιατί σιγά μη στενέψει το ποδαράκι της σε γόβες που τη χτυπούν και πεθαίνεις και από το κρύο, ανοίγει και λίγο να χαζέψει στο instagram. Εκεί είναι το πρώτο σοκ.
Να σου μπροστά μπροστά κάτι δίμετρες influencers, κάτι στιλάτες enterpreuners, κάτι brand ambassadors και κάτι fashion bloggers να αψηφούν τους νόμους της φυσικής μέσα στα έντρομά μας μάτια. Πέδιλο σου λέει, ψηλοτάκουνο και ορθάνοιχτο μέσα στο καταχείμωνο, γιατί είναι must και δείχνει πιo ψηλό το πόδι. Με τιραντάκι για την πόζα μέσα στο χιόνι, την ώρα που η ηρωίδα μας στρώνει το φανελάκι μέσα από το πουλόβερ για να κάτσει καλύτερα. Με εφαρμοστό φόρεμα ακτινογραφία η άλλη πρωί πρωί, την ώρα που δεν ανεβαίνει το τζιν γιατί ήθελε μακαρονάδα η δικιά μας το Σαββατοκύριακο και το πρωί τηγανίτες. Εκεί την πιάνει το πρώτο σοκ. Είναι άραγε έτσι όλα αυτά;
Ανοίγει λοιπόν και τα στόρι. Πρωί πρωί η άλλη χαμογελαστή με κολάν στο γυμναστήριο να βγάζει ανέμελο βίντεο την ώρα που κάθεται κάτω από τη μπάρα. Που εμείς κάτω από την καρέκλα να μας πεις να κάτσουμε, μια πίεση θα την έχουμε δηλαδή. Αναρωτιέται η ηρωίδα από μέσα της, μα καλά αυτή δεν έχει να πάει στην δουλειά; Βλέπει την επόμενη, τσουππππ ένα μπολ με μπρόκολο που το λατρεύει λες και τρώει βρώμικο από τη Μαβίλη, και δίπλα άλλο ένα με βρώμη και γκότζι μπέρι, λες και είναι τούρτα τιραμισού. Περνώντας και στο τρίτο στόρι τα νεύρα έχουν γίνει κρόσσια. Τρείς μήνες ταξίδι αναψυχής στην Αμερική η άλλη, να ασχολείται όλη μέρα με το πώς θα στρώσει τη σκιά και τι ρούχο θα βάλει στο γυμναστήριο. Μα καλά ρε παιδί μου, από άλλο πλανήτη κατέβηκαν αυτές;
Η ηρωίδα μας μένει σκεπτική (είπαμε εντάξει υπερβάλλουμε, αλλά δεν την αγγίζει και τόσο ώστε να νευριάσει), όπως όμως όλες το έχουμε σκεφτεί. Τι διαφορετικό έχουν εκείνες από εμάς που ξυπνάμε στις 7, τρέχουμε σαν τις παλαβές να προλάβουμε προθεσμίες και deadlines, για να γκρινιάζουμε στο τέλος του μήνα πως δε φτάνει ο μισθός ούτε για τα βασικά;
Εγώ θα σας πω. Οι εν λόγω κοπέλες, καλές χρυσές και υπέροχες, ξεκίνησαν από μικρές πιάνοντας μια ιδέα της εποχής την ώρα που βρισκόταν στο πικ της και την προσάρμοσαν στα δικά τους δεδομένα. Δεν έχουν τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από την ηρωίδα μας, τη μέση ελληνίδα σαν κι εμένα, σαν κι εσένα, σαν κι εσάς. Έκαναν όμως τρόπο ζωής το να ασχολούνται με τον εαυτό τους και όχι με τους άλλους (πράγμα καθόλου αρνητικό αν θέλετε την γνώμη μου) και να τον προωθούν. Υιοθέτησαν έναν υγιεινό τρόπο ζωής, προσέχοντας το σώμα τους, ενώ έδωσαν μεγάλη βάση στο στυλ τους, πράγματα που εμείς μερικές φορές μέσα στους αγχώδεις ρυθμούς της ημέρας τα θεωρούμε από υπερβολικά έως και περιττά. Δε σταμάτησαν τη ζωή τους για να μπουν στο παιχνίδι της κοινωνίας, αλλά εφάρμοσαν το παιχνίδι στα δικά τους πλαίσια.
Ακόμα και αν δεν έχεις στόχο ζωής να γίνεις influencer και να μπεις στην βιομηχανία του instagram μπορείς να αφήσεις τις δικαιολογίες, να κάνεις στην άκρη το σουβλάκι και να φας το ρημάδι το μπρόκολο. Να ξεκινήσεις γυμναστήριο. Ή χορό ή κάτι που να μη σε κάνει να το βαριέσαι, ενώ παράλληλα σε γυμνάζει. Να φροντίσεις την υγεία σου και να προσέξεις τι φοράς και πως το φοράς. Μη βάζεις λίγο μάσκαρα μόνο όταν θα βγεις ένα Σάββατο. Πρόσεξε καθημερινά μικρά κομμάτια πάνω σου που θα σε κάνουν να τονίσεις τα δυνατά σου χαρακτηριστικά.
Είσαι όντως μόνο ένα βήμα μακριά από μια καλύτερη ζωή και δεν έχεις να ζηλέψεις τίποτα και από κανέναν.
