Πάλεψε για τη ζωή σου, μόνο αυτήν έχεις

Πάλεψε για τη ζωή σου, μόνο αυτήν έχεις

Γνωστή ιστορία και πολλάκις ειπωμένη με παραμυθένιο τρόπο. Τώρα όμως θα ειπωθεί διαφορετικά και ίσως πραγματικά. Επομένως, αν νομίζεις ότι θα διαβάσεις ιστορία αγάπης με νεράιδες, καλύτερα να προσπεράσεις,  γιατί σήμερα θα διαβάσεις για «δράκους».

Δεν είναι ιστορία επιστημονικής φαντασίας, συμβαίνει καθημερινά παγκοσμίως. Συμβαίνει στη γειτονιά σου, δίπλα σου, λίγοι το γνωρίζουν και ακόμη λιγότεροι επεμβαίνουν.

Κορίτσι γνωρίζει αγόρι, της τάζει τον ουρανό με τ’ άστρα και στο τέλος της κλέβει τη ζωή. Γίνεται να σου κλέψουν τη ζωή χωρίς να σε σκοτώσουν;

Γίνεται. Βλέπετε, θάνατος είναι η καθημερινότητα μιας γυναίκας που βιώνει χρόνια βία, είτε σωματική, είτε ψυχολογική.

Ο σκοπός είναι να αποκλειστείς από όλους, να νιώθεις ότι δεν υπάρχει βοήθεια για εσένα από πουθενά. Ότι είσαι μόνη και τοσοδούλα για να μπορεί ελεύθερα να πάρει τα πάντα, να σε καταστρέψει οικονομικά και ψυχικά.

Σε ένα σύμπαν μαρτυρικό, ουρλιάζεις, κλαις, ματώνεις και το τέλος κρυμμένο.

Ο πόνος απεριόριστος και η απόγνωση σε κατατρώει. Υπάρχεις, αλλά δε ζεις ελεύθερα. Η ζωή σου είναι κλεμμένη. Και συ υπομένεις και περιμένεις, δεν ξέρεις τι, αλλά περιμένεις.

Δεν έχει σημασία πόσο θα ζήσεις, αν αποδεχτείς ότι ο θάνατος είναι κομμάτι της ζωής. Και το αποδέχεσαι. Σκέφτεσαι ότι αν πεθάνεις, τελειώνουν όλα. Αλλά αν πεθάνεις, μόνο αυτός γλυτώνει, αυτός μένει ατιμώρητος. Θα τιμωρηθούν αυτοί που σε αγαπούν και θα μείνουν πίσω να ψάχνουν το «γιατί». Προπαντός όμως, θα τιμωρηθείς εσύ και η ζωή που δεν έζησες.

Έκλεψε τόσα πολλά χρόνια, γιατί να κλέψει και άλλα; Και λες όχι στον θάνατο, ναι στη ζωή, αλλά να που συνεχίζει και από μακριά να «κλέβει».

Σου «κλέβει»  στιγμές ηρεμίας και ευτυχίας όταν οι πράξεις του , έρχονται και σου χτυπάνε την πόρτα και σου ζητάνε τα «ρέστα». Και συ ψάχνεις να βρεις τη λύση σε ένα πρόβλημα που δημιούργησε ο «κλέφτης» της ζωής σου.

«I AM A SURVIVOR»! Το λες στον εαυτό σου, το ξέρεις ότι είσαι, αλλά υπάρχει ακόμη αυτό το αλλά.

Το αίσθημα ενοχής, ευτυχώς με τη βοήθεια της ψυχολόγου, φεύγει με μία απλή ερώτηση που σου κάνει για να σου αποδείξει ότι δεν φταις εσύ, κάτι που νομίζουν όλα τα θύματα κακοποίησης, είτε σωματικής είτε λεκτικής.

- Αν ήξερες όταν τον γνώρισες τι θα επακολουθούσε, θα έμπλεκες μαζί του;

-Χα, χα, είσαι σοβαρή; Θα άλλαζα δρόμο, ίσως και ήπειρο.

-Ακριβώς. Βλέπεις λοιπόν, δε φταις εσύ, αλλά αυτός. Αυτός καταχράστηκε την εμπιστοσύνη που του έδειξες.

Συμβουλή λοιπόν σε εσάς που νιώθετε ότι το σκοτάδι σας έχει σκεπάσει και απειλεί το ελάχιστο φως που σας απόμεινε. Ρωτήστε τον εαυτό σας, αν ξέρατε τι σας περιμένει θα εμπλεκόσασταν;

Αν η απάντηση είναι αρνητική, φύγετε όσο αναπνέετε. Δεν είναι σαν τα παπούτσια που όταν χαλάσουν τα πετάτε και βγάζετε τα φυλαγμένα από το κουτί. Πάρτε τη ζωή σας πίσω. Απλά, γιατί μόνο αυτήν έχετε…