Λίγο πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα κάτι μοιάζει να αλλάζει στον αέρα. Μια φρέσκια πνοή, σαν απαλό αεράκι, δροσίζει τις φλογισμένες, βασανισμένες ψυχές. Είναι κάτι αδιόρατο, μα ταυτόχρονα πολύ δυνατό για να το προσπεράσεις.
Ένα ταξίδι αρχινά, με πνευματικό προορισμό. Αναζήτηση για κάτι ανώτερο, ιδανικό μα όχι ουτοπικό. Όμορφα περάσματα μέσα από κατανυκτικές ακολουθίες , πλημμυρισμένες από γλυκές ψαλμωδίες. Χάδι απαλό στα αυτιά, ευφορία στην ψυχή. Μέσα στην πένθιμη περίοδο, χαρμόσυνη νότα οι Χαιρετισμοί και ο Ακάθιστος Ύμνος. Αφιερωμένα στην Παναγιά μας, τη μάνα όλων. Μετά, η εβδομάδα δίχως λειτουργίες, η λεγόμενη κατά την παράδοση ,«βουβή» ή «κουφή» και αμέσως μετά, ξεκινάει η Εβδομάδα των Παθών.
Τα συναισθήματα, ανάμικτα. Χαρά και λύπη χορεύουν αντάμα, αγκαλιασμένες. Νιώθεις δέος μπρος στο Θείο Δράμα. Στέκεις βουβός στον πόνο Του Θεανθρώπου. Εκείνον, τον γήινο, τον ανθρώπινο. Θυμάσαι και εσύ τον πόνο που έχεις βιώσει, ή που βιώνεις ακόμα και ταυτίζεσαι. Τούτη η εποχή, είναι περίοδος περισυλλογής. Επιτακτική ανάγκη να κλειστεί κανείς στο εσωτερικό του καβούκι. Σταδιακή απομάκρυνση από την βαβούρα και την πολυκοσμία. Απέχοντας συνειδητά από την επιφανειακή μορφή επικοινωνίας και κοινωνικότητας. Αποζητώντας το βάθος , την ουσία των σχέσεων. Επιδιώκοντας να έχει γύρω του, τους ανθρώπους της καρδιάς. Εκείνους που η αλήθεια τους αγγίζει την δική του. Τους νιώθει κοντά και ας είναι μακριά. Οι ψυχές δε λογίζουν απόσταση. Τα λόγια είναι λιγοστά και μετρημένα. Ό,τι έπρεπε να ειπωθεί, έχει ήδη ειπωθεί με τα μάτια, με το βλέμμα, κάπου στο μακρινό παρελθόν.
Είναι μεγάλη η ομορφιά της πραγματικής εσωτερικότητας. Είναι μεγάλη η χαρά της κατ΄ επιλογήν μοναχικότητας. Είναι απαραίτητο στοιχείο εξέλιξης ο απολογισμός πράξεων, λέξεων, σκέψεων. Επιτυγχάνεται πιο εύκολα έτσι, ο επαναπροσδιορισμός της πορείας μας σε τούτο τον κόσμο. Επίπονη μα και ευεργετική η καθαρή ενδοσκόπηση. Είναι η ώρα να αλλάξουμε λανθασμένες επιλογές. Λοξοδρομήσαμε, μα δεν πειράζει. Ανθρώπινο και αυτό. Λάθος και σωστό, σε μια αέναη αναμέτρηση, ενεργοποιώντας παράλληλα το καμπανάκι της συνείδησης, στη μέγιστη έντασή του. Μπαίνει αυτόματα φρένο. Φρένο που κόβει τη φόρα σε πονηρές και κακόβουλες πράξεις, σε δεύτερες σκέψεις, σε αλόγιστες ενέργειες. Τούτη η περίοδος είναι μοναδική ευκαιρία να κατανοήσουμε εξ αρχής το πραγματικό νόημα της ύπαρξής μας, αναζητώντας ταυτόχρονα την παρουσία του Θεού στη ζωή μας.
Μνήμες ξεπηδούν από το πουθενά. Γλυκιές αναμνήσεις από παιδικά χεράκια, που με αγνή, άδολη αγάπη βοηθούσαν στον στολισμό του Επιταφίου. Στο ραδιόφωνο μόνο κλασσική μουσική, να ταιριάζει με το πένθιμο ύφος της εβδομάδας. Μοσχομυριστά κουλούρια και τσουρέκια να ψήνονται, κάνοντας τη νηστεία ακόμα πιο δύσκολη. Μαθήματα εγκράτειας και υπομονής. Ευγνωμοσύνη για εκείνα που θεωρούνται δεδομένα, κεκτημένα, μα δεν είναι. Δίνοντας αξία , σε κάτι προσωρινά χαμένο, εκτιμώντας το έτσι λίγο παραπάνω. «Ω γλυκύ μου έαρ», μέσα σε ανθισμένες γειτονιές. Φως από την τρεμάμενη φλόγα των κεριών. Ψελλίζοντας λόγια που δεν κατανοείς πλήρως , μα που κατά περίεργο τρόπο αγγίζουν τα μύχια της ψυχής σου, κάνοντάς την μαλακή, δεκτική, δοτική. Ψαλμωδίες, αναμεμειγμένες με άρωμα από λιβάνι, παραπέμποντας σε κάτι ύψιστο και ανώτερο. Βουρκωμένα μάτια με ή χωρίς αιτία. Γεμίζει η πλάση γαλήνη, ηρεμία, σεβασμό και προσμονή. Όλη η φύση πενθεί, γονατίζει μπροστά στον πονεμένο Δημιουργό Της.
Το Πάσχα σε λίγο θα ξεπροβάλει, μέσα από μια έκρηξη της άνοιξης. Μετά το χειμώνα, τα μαύρα σκοτεινά σύννεφα, το ψύχος , την καταχνιά, ακολουθεί ο ξάστερος γαλάζιος ουρανός.
Μετά το θάνατο της φύσης, έρχεται η αναγέννησή της. Νίκη Ζωής πάνω στο Θάνατο. Πάθη , λάθη, πειρασμοί παραμερίζονται, δίνοντας τη θέση τους στη μετάνοια και τη μεταμέλεια. Οι ορίζοντες θα ανοίξουν διάπλατα. Η ζέστη θα φωλιάσει στις καρδιές, δίνοντάς τους ρυθμικό, ζωντανό χτύπο. Μέχρι να αγγίξουμε το θαύμα της ζωής, θα πρέπει να διανύσουμε τη διαδρομή του αγώνα και της θυσίας. Ένας δρόμος υπάρχει μονάχα, ο ανηφορικός. Στην πλάτη πάντα υπάρχει ένας Σταυρός. Δίχως αυτόν, Ανάσταση δεν έρχεται. Τα χνάρια μας πάνω σε τούτη τη γη είναι ποτισμένα με αλμύρα και αίμα. Όμως εκεί σιμά, καραδοκεί κρυμμένη η ελπίδα. Σε λίγες μέρες θα λάμψει και πάλι το μήνυμα της χαράς , της ζωής και της λύτρωσης.
