Να με θες γι' αυτή που είμαι.
Να με θες, γιατί χωρίς εμένα δεν θα μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου.
Να με νοιάζεσαι.
Να με νοιάζεσαι, γιατί με νιώθεις.
Να με αγκαλιάζεις.
Να μ´αγκαλιάζεις όταν δεν θα στο ζητάω.
Να με φιλάς δίχως αύριο.
Τώρα.
Πάντα τώρα.
Να μ´αγαπάς.
Να μ´αγαπάς περισσότερο όταν θα είμαι σιωπηλή.
Τότε θα το χρειάζομαι ακόμα περισσότερο.
Τότε θα σε χρειάζομαι πιο πολύ από κάθε άλλη φορά.
Να με στηρίζεις.
Να με στηρίζεις και να μου δίνεις ώθηση για να κάνω όλα όσα έχω ονειρευτεί, όλα όσα θέλω να κυνηγήσω.
Να με χαϊδεύεις.
Να με χαϊδεύεις όταν θα με παίρνει ο ύπνος πάνω σου, δίπλα σου, στην αγκαλιά σου.
Να με φροντίζεις όπως θα ήθελες να σε φροντίζω εγώ.
Με την ίδια στοργή, με την ίδια ανάγκη που έχεις κι εσύ.
Να μας φαντάζεσαι κάθε μέρα πιο ερωτευμένους από ποτέ.
Να μας φαντάζεσαι να μην μπορούμε να ζήσουμε με κάποιους άλλους αντί για εμάς.
Να είμαστε εμείς.
Κι οι δύο πρωταγωνιστές στη δική μας ζωή.
Σε εκείνη τη ζωή που κανένας από τους δύο δεν φαντάζεται τον εαυτό του αλλού.
Θέλω να με θες, να με νοιάζεσαι, να με αγκαλιάζεις, να με φιλάς, να με φροντίζεις, να με χαϊδεύεις, να με στηρίζεις.
Κυρίως όμως να μ´αγαπάς.
Όπως κι εγώ.
Αμοιβαία.
