Μου 'λειψε να ερωτεύομαι με την ψυχή μου

Μου 'λειψε να ερωτεύομαι με την ψυχή μου

Μου 'λειψε ρε. Μου 'λειψε πολύ, το φλερτ στο μπαρ. Το κερασμένο ποτό και τα κρυφά γελάκια με τις φίλες μου. Οι ντροπές πίσω από τον πόθο. Η αϋπνία πριν το πρώτο ραντεβού. Η ανακατεμένη ντουλάπα που δεν είχε τίποτα να βάλω όταν ήταν να βγω μαζί του.

Μου 'λειψε το μήνυμά του ότι είναι κάτω από το σπίτι και με περιμένει νωρίτερα. Και τα κλειδιά να μην τα βρίσκεις για να φύγεις. Και να τρέμουν τα ποδαράκια σου. Μου 'λειψαν οι πρώτες στιγμές αμηχανίας. Το ενδιαφέρον που είχαμε να ρουφήξουμε γνώση ο ένας για τον άλλον. Το μούδιασμα την ώρα που τα δήθεν τυχαία αγγίγματα, έδιναν και έπαιρναν.

Μου έλειψε να με γυρίζει σπίτι και να ανυπομονώ για το φιλί της καληνύχτας. Να σκέφτομαι σε όλη τη διαδρομή αν του αρέσω και τι θα πω ή θα κάνω πριν μπω σπίτι μου. Μου έλειψαν τα λιγωμένα χείλη του, που ήθελαν κι άλλα, μα δεν το 'δείχνε μη με τρομάξει. Τα χέρια του στα μαλλιά μου και στο πρόσωπό μου, μου 'λειψαν κ αυτά. Το μεταμεσονύκτιο τηλεφώνημα στην κολλητή, φορτισμένο με ενθουσιασμό. Την αγωνία το επόμενο πρωί για το ενδεχόμενο μήνυμά του. Μου 'λειψε όλο αυτό που ένιωθα παιδί για κείνον.

Μου 'λειψε να μου κάνει έρωτα σαν να 'μαι αλαβάστρινη και μοναδική. Μου έλειψε να με κρατάει αγκαλιά και να μου λέει ευχαριστώ γι' αυτό που γίνεται δίπλα μου. Μου 'λειψε να μη φοβάμαι να αφήνομαι, να μη φοβάμαι να μιλάω, να μην πετάω τον ενθουσιασμό μου στα σκουπίδια, να ερωτεύομαι με τη ψυχή μου και να μεγαλουργώ για κείνον, ξυπνώντας τον καλύτερο εαυτό του. Μου 'λειψε η αθωότητα του αγνού έρωτα.
Μου 'λειψε εκείνος. Μου 'λειψα κι εγώ.