Στη ζωή να βρίσκεις πάντα αυτό που σε γεμίζει

Στη ζωή να βρίσκεις πάντα αυτό που σε γεμίζει

Το ότι θα έγραφα κάτι σε όλη μου τη ζωή ήταν αδιαμφισβήτητο. Το ότι θα έγραφα νουβέλες, φάνταζε ιδανικό. Το ότι θα έγραφα για γυναικείο ηλεκτρονικό περιοδικό και μάλιστα που θα άνηκε σε συμμαθήτρια από το δημοτικό της οποίας είχα χάσει τα ίχνη, φάνταζε άκυρο. Και όμως έτσι έγινε. Βρήκε νόημα η ζωή μου.

Μιας και διακοπάρω τώρα και κρατάω το νέο μου laptop στα χέρια, τι καλύτερο από το να εκφράζω ότι νιώθω, βιώνω και σκέφτομαι εδώ μαζί σας. Εμένα το γράψιμο και ο χορός πάντα με συγκινούσαν. Με το χορό μπορείς να πεις χορεύοντας αυτά που αισθάνεσαι. Με το γράψιμο μπορείς να λες ευθέως ότι σου πνίγει τον εγκέφαλο και θες να το επικοινωνήσεις.

Όσο περνάνε οι γενιές, γίνεται όλο και πιο επιτακτική αυτή η ανάγκη. Γιατί οι άνθρωποι σταμάτησαν να ακούν. Σταμάτησαν να δίνουν σημασία στο τι λες, εκτός και αν έχουν όφελος. Όταν τα συναισθήματά και τα συμφέροντά τους δεν συμβαδίζουν με τα δικά σου, δεν τους ενδιαφέρει τι λες. Τις περισσότερες φορές μάλιστα είναι άριστοι υποκριτές, κάνοντας ότι σε ακούνε, περιμένοντας φυσικά να τελειώσεις γρήγορα, για να πουν τον δικό τους καημό. Δεν φταίνε κι αυτοί. Ούτε αυτοί βρίσκουν κάποιον να τους ακούει. Όλοι βουτηγμένοι σε πηγάδια επαγγελματικά , οικονομικά και συναισθηματικοψυχολογικά,  μη μπορώντας να δούμε ουρανό.

Εγώ βρήκα τρόπο να ξεδίνω και να μιλάω. Και ότι γράφω δεν σβήνεται. Θα είναι εκεί, για να το κοιτάζω τις ώρες που γουστάρω. Θα είναι εκεί, για να το διαβάζεις την ώρα που πραγματικά θες να με ακούσεις. Εσύ διάβασε, ζωγράφισε, χόρεψε. Κάνε βόλτα με το αμάξι,  ακούγοντας δυνατά μουσική. Ταξίδεψε. Κάνε γυμναστική. Κάνε έρωτα, δες ταινία, παίξε το αγαπημένο σου επιτραπέζιο. Βάλε ένα ποτήρι κρασί και κοίταζε το ταβάνι σου. Κάνε όμως αυτό που σου ηρεμεί την αύρα σου. Χάζεψε σε ταξιδιωτικούς οδηγούς και γνώρισε έστω και έτσι, νέους τόπους. Πήγαινε σινεμά, παίξε πιάνο, ή πάρε τις ρακέτες σου ακόμα και στη μέση του χειμώνα και πήγαινε και παίξε. Κάνε ένα ακόμα τατουάζ. Πήγαινε για καφέ, ή απλά τυλίξου με την κουβέρτα σου πίνοντας ζεστή σοκολάτα. Γράψου σε σύλλογο παραδοσιακών χορών, σε σύλλογο πεζοπορίας, ιστιοπλοΐας, σκάκι, τάβλι και μπριτζ. Υπάρχουν τόσα για να κάνεις. Αρκεί να βρεις αυτό που σε γεμίζει. Δεν χρειάζεσαι πάντα χρήμα, για να ακολουθήσεις ένα χόμπι. Εφευρετικότητα, διάθεση, κέφι και λίγο μα λίγο ποιοτικό χρόνο για σένα. Δεν χρειάζεσαι άνθρωπο για να μοιραστείς,  όσο και αν θα ήταν ιδανικό. Και αν είσαι και λίγο μοναχικός σαν άνθρωπος όπως εγώ, τότε θα είναι η καλύτερή σου.

Δεν ξέρεις πόσο γεμάτη νιώθω, έστω απλά και μόνο στην ιδέα ότι πληκτρολογώ κάτι τόσο απλό. Κάποτε σαν κοριτσάκι είχα το ημερολόγιό μου. Είχε κλειδάκι και λουκέτο και πάντα φοβόμουν μην το δει η μαμά μου και μαθευτούν τα μυστικά μου. Τώρα τα μυστικά μου τα κρατώ μέσα μου. Μα τα μυστικά που χρειάζεσαι και συ,  θα τα μοιραστώ μαζί σου. Με ένα βιβλίο, με ένα άρθρο, με έναν πίνακα, με ένα βλέμμα.