Κυρία, κυρία, αλλά μη με πατάς εκεί που πονάω.
Έχω αξιοπρέπεια, το είπαμε αυτό, αλλά έχω και όρια. Κι εσύ τα έχεις φτάσει, μ'ακούς; Κι είσαι ένα τσακ να τα ξεπεράσεις. Και τότε θα 'χουμε πρόβλημα...
Έχεις εδώ και καιρό που με προκαλείς ασύστολα. Κι εγώ στέκω και σε κοιτώ. Και δεν κάνω τίποτα γιατί σέβομαι την προσωπικότητά μου, σέβομαι το κάρμα μου και δεν το μολύνω με ανθρωπάρια του σιναφιού σου.
Αλλά ως εδώ! Έχω και γω νύχια ξέρεις και μπορώ άνετα να τα βγάλω κι εξίσου άνετα να τα χρησιμοποιήσω για να σου κάνω τα μούτρα αγνώριστα.
Το ότι επιλέγω να είμαι κυρία δε σημαίνει ότι δεν μπορώ να σε κανονίσω όπως σου πρέπει.
Το ότι επιλέγω να είμαι κυρία δε σημαίνει ότι δεν μπορώ να σου αλλάξω τον αδόξαστο.
Μπορώ και παραμπορώ.
Μη με προκαλείς λοιπόν, για το δικό σου καλό.
Μη με ωθείς ρε άνθρωπε στα όριά μου γιατί δε θα ξέρεις από πού σου ήρθε. Δε θα με αναγνωρίζεις.
Σέβομαι τον εαυτό μου και κρατάω επίπεδο. Κι αν χρειαστεί να ξεκατινιαστώ, πάλι επειδή σέβομαι τον εαυτό μου θα το κάνω. Γιατί εσύ δε με σέβεσαι. Γιατί εσύ με υποτιμάς.
Κυρία είμαι, όχι δειλή, όχι κουτή, όχι θύμα.
Δε θα γίνω το θύμα σου, δε θα σου επιτρέψω να πατήσεις στην πλάτη μου.
Θα πατήσω πρώτη εγώ στα αυθάδικα μούτρα σου και θα σε πάρει και θα σε σηκώσει.
Για να μάθεις να μην τα βάζεις με τους άλλους. Να μάθεις να μην αδικείς, να μην υποτιμάς, να μην λογιάζεις τον άλλο για μηδενικό. Μέτρα το δικό σου το μηδέν καλύτερα κι άσε τους άλλους στην ησυχία τους.
Όσο για μένα, στο ξαναλέω, σώθηκαν τα ψωμιά σου. Δεν εκδικούμαι, μην τα μπερδεύεις. Δεν τιμωρώ. Απλά διεκδικώ. Κι αν με αδικήσουν σαρώνω ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει.
Φρόντισε να μαζευτείς πριν σε πάρει και σε σηκώσει. Να το θυμάσαι...
Μην πεις μετά ότι δεν προειδοποίησα.
