Είσαι γυναίκα κι έχεις κι εσύ το δικαίωμα να είσαι οι στιγμές σου

 Είσαι γυναίκα κι έχεις κι εσύ το δικαίωμα να είσαι οι στιγμές σου

Σε λένε δυνατή, γιατί χτες βράδυ έκλαιγες και σήμερα γελάς.

Σε θαυμάζουν, γιατί μπορείς κι ακροβατείς πάνω στο τεντωμένο σχοινί της μέρας σου, παρόλο που δεν είσαι ακροβάτης.

Βλέπουν σε σένα έναν άνθρωπο που κόβεται και μοιράζεται σε ρόλους πολλούς κι απαιτητικούς, για να μπορέσει να ικανοποιήσει τις ανάγκες των άλλων δίπλα του.

Αναζητούν χωρίς έλεος στο πρόσωπο και στο κορμί σου την αψεγάδιαστη ομορφιά της νιότης και μπαίνεις στη διαδικασία να υπερασπιστείς τη θηλυκότητά σου, γιατί δεν αντέχεις τη σύγκριση και την απόρριψη.

Παλεύεις να σταθείς όρθια, να γίνεις αγάπη, αγκαλιά και βάλσαμο. 

Ένα πράγμα, ωστόσο, θα πρέπει να θυμάσαι: Είσαι γυναίκα κι έχεις το δικαίωμα να είσαι οι στιγμές σου.

Έχεις το δικαίωμα να γίνεις δάκρυ, καημός κι απογοήτευση.

Έχεις το δικαίωμα να λυγίσεις, να παραιτηθείς, ν’ αρνηθείς.

Έχεις το δικαίωμα να αγαπάς τις ατέλειές σου και να αγγίζεις στις ρυτίδες σου το γέλιο και το δάκρυ της ζωής σου.

Είσαι γυναίκα, αλλά πρώτα είσαι άνθρωπος.

Ένας άνθρωπος που έχει όρια στις αντοχές του και στην υπομονή του.

Είσαι ένα μυαλό που εγκλωβίζεται σε προσωρινά έστω αδιέξοδα, που υπεραναλύει από άμυνα, ή από συνήθεια, που έχει μάθει να εκλογικεύει για να βρίσκει λύσεις κι απαντήσεις.

Είσαι ένα κορμί που γονατίζει από την κούραση, που ζαρώνει από την αρρώστια.

Είσαι μια καρδιά που θρηνεί τις απώλειές της, που παγώνει στο στείρο συναίσθημα, που την πνίγει η μοναξιά και τη ρημάζει η εγκατάλειψη.

Προσπαθείς, ναι! Προσπαθείς υπερβολικά να γίνεις η τέλεια μάνα, η σωστή σύντροφος, η αποτελεσματική εργαζόμενη. Και κάνεις λάθη σε όλους αυτούς τους ρόλους σου. Κανείς δεν μπορεί να σηκώσει στους ώμους του το βάρος μιας ανύπαρκτης τελειότητας, μην υπερεκτιμάς τη δύναμή σου.

Γυναίκα αγαπημένη, μη νιώθεις περήφανη όταν εκθειάζουν την ύπαρξή σου. Όταν υμνολογούν την αυτοθυσία και την προσφορά σου.

Δεν είσαι ημίθεη, δεν είσαι υπερήρωας, δεν είσαι ρομπότ.

Να διεκδικείς το δικαίωμά σου στα αυτονόητα.

Κι αυτονόητο είναι αυτό που αναγνωρίζεις ως δικαίωμα στους άλλους.

Να αφήνεσαι να νιώθεις μια φυσιολογική γυναίκα.

Μια γυναίκα που γελάει, που κλαίει, που χαίρεται και που λυπάται, που απογοητεύεται, που ονειρεύεται και που ελπίζει ξανά. 
Μια γυναίκα με τα χρόνια της, με τις έγνοιες της, με τις στιγμές της, με τα λάθη της και τα σωστά της.
Είναι άστοχοι οι χαρακτηρισμοί που έχουν μέσα τους την υπερβολή, μην τους δέχεσαι.

Ξεχνούν και  αγνοούν την ανθρώπινη φύση σου.
Είσαι γυναίκα κι έχεις κι εσύ το δικαίωμα να είσαι οι στιγμές σου!