Είναι κι εκείνοι οι ανεκπλήρωτοι έρωτες, που πάντα κάπου θα υπάρχουν...
Μάτια που κάποια στιγμή θα ξαναδείς και κάτι θα σου φέρουν στο μυαλό…
Ένα φτερούγισμα θα το νιώσεις βρε παιδί μου και ας βρίσκεσαι στα καλύτερά σου...
Είναι αυτό που σε πάει χρόνια πίσω, εκείνο το «αν» που πάντα θα σε βασανίζει για «το τι θα γινόταν αν...»
Συνέχεια ερωτήματα.. «Θα ήσουν καλύτερα μαζί του, ή στο πέρασμα του χρόνου μια από τα ίδια;»
Απλά, όλο αυτό τελείωσε νωρίς, πριν γίνει ο πρίγκιπας, βάτραχος ...
Ήρθε τότε βλέπεις, που όλα ήταν διαφορετικά, πίστευες στα παραμύθια και στα φύκια και στις μεταξωτές κορδέλες. Εμφανίζεται μετά από καιρό, έτσι απλά ρε παιδί μου, να σου δείξει πως μαζί του όλα αυτά θα ήταν διαφορετικά. Δεν θα έμενες στα 75 τετραγωνικά, αλλά σ 'ένα ροζ συννεφάκι, κοντά στον έβδομο ουρανό. Δεν θα σε είχε δούλα, θα σε κοίταζε στα μάτια και θα σε είχε ψηλά για να σε προσέχει και να σου θυμίζει πόσο εύθραυστη είσαι γι' αυτόν....Θα αραδιάσει όλα αυτά κι εσύ θα βυθιστείς πάλι μέσα σ' εκείνο το «αν...»
Αχ, βρε μεγάλε, αφού τα λες τόσο ωραία, γιατί δεν τα έκανες και πράξη; Γιατί με άφησες στον επόμενο; Μήπως τελικά αυτός, αποδείχτηκε πιο μάγκας από εσένα; Και ξέρεις γιατί; Δεν κόλλησε στα «αν», πάλεψε στα χρόνια και άντεξε. Άφησε τα λόγια και αυτό που γούσταρε, το έδειξε στις πράξεις του.
Γι' αυτό κάνε λίγο παραπέρα, πήγαινε στο παρελθόν πάλι και άσε με να πιστεύω πως δεν ήταν γραφτό να είμαστε μαζί και όχι πως ήσουν δειλός και λάκισες...
Αυτό που εσένα σε τρόμαξε, κάποιον τον προκάλεσε να παλέψει. Εσύ έμεινες στο «αν» και αυτός στο «είμαι εδώ...»
Μεγάλη η διαφορά σας βλέπεις…
