Εγωχρόνος : ένα δώρο προς τον εαυτό σου

Εγωχρόνος : ένα δώρο προς τον εαυτό σου

Ο χρόνος τρέχει με ρυθμούς που δύσκολα προλαβαίνεις.

Ξυπνάς, τσεκάρεις τη μακροσκελή λίστα με υποχρεώσεις που φτιάχνεις αποβραδίς και ξεκινάς τον αγώνα δρόμου.

Όσο η κλεψύδρα αδειάζει, εσύ καλείσαι να φέρεις εις πέρας όλα τα φορτία της καθημερινότητας, να διασκεδάσεις, να ξεκουραστείς και να περάσεις χρόνο με αυτούς που αγαπάς.

Μα ενώ ενδιαφέρεσαι να τα προλάβεις όλα και να μην αφήσεις κανένα κενό, ξεχνάς το πιο σημαντικό: τον εαυτό σου.

Ο εαυτός σου δεν ορίζεται από το επάγγελμά σου, τις δραστηριότητες, τα χόμπι σου, τους στόχους σου,  ούτε απαρτίζεται από το παρόν ή το παρελθόν σου. Τον εαυτό σου δεν θα τον βρεις μέσα από αυτά.

Ο εαυτός σου είναι μια ιερή οντότητα που κινείται ελεύθερα στο σύμπαν και απαιτεί χρόνο να τον γνωρίσεις : τον «Εγωχρόνο» σου.

Ο Εγωχρόνος είναι ο χρόνος που γνωρίζεις εσένα και μαθαίνεις σε ελέγχεις.

Ο χρόνος που ηρεμείς, παρατηρείς και αξιολογείς τι πραγματικά σου συμβαίνει.

Ο μικρός καθημερινός διαλογισμός σου.

Διαλογισμός δε σημαίνει κάθομαι στη θέση του λωτού και χαλαρώνω. Δε σημαίνει διώχνω τις αρνητικές σκέψεις και προκαλώ θετικές. Γιατί όσο προσπαθείς να διώξεις μια αρνητική σκέψη,  τόσο αυτή θα επιστρέφει πιο έντονη.

Ο Βουδισμός παρομοιάζει τις σκέψεις με ψάρια σε ένα μεγάλο ωκεανό. Τα ψάρια είναι εκεί, δεν μπορείς να τα διώξεις. Αν όμως εστιάσεις σε ένα ψάρι, όχι μόνο θα χάσεις τα υπόλοιπα, αλλά θα ξεφύγεις και από τη μαγεία όλου του ωκεανού.

Διαλογισμός σημαίνει παρατηρώ τον ωκεανό της ύπαρξής μου χωρίς να εστιάζω σε θετικά ή αρνητικά συναισθήματα. Αφήνω τις σκέψεις να περνάνε μπροστά από τα μάτια μου, και εγώ ως παρατηρητής απλά τις κοιτώ.

Διαλογισμό μπορείς να κάνεις περπατώντας, οδηγώντας, ξαπλώνοντας.  Την πρώτη φορά του Εγωχρόνου σου θα νιώσεις δυσάρεστα και άβολα και θα πειστείς ότι απέτυχες. Γιατί ενώ κάθεσαι αναπαυτικά προσπαθώντας να χαλαρώσεις μυαλό και σώμα, πετυχαίνεις το ακριβώς αντίθετο: οι σκόρπιες σκέψεις πολλαπλασιάζονται. Σκέψεις σοβαρές, φόβοι, ανασφάλειες, αλλά ακόμα και σκέψεις χαζές και επιφανειακές: τι φαϊ θα φτιάξεις αύριο, αν είναι άπλυτο το αγαπημένο σου ρούχο, αν θα βρέχει το πρωί,  πού θες να πας σε δουλειές, κλπ. Οι σκέψεις θα σβουρίξουν τόσο πολύ το κεφάλι σου που θα σηκωθείς πάνω, θα κλείσεις απότομα τα παράθυρα του μυαλού σου και θα απασχοληθείς με κάτι άλλο.

Γιατί τελικά,  είναι πολύ δύσκολο να βρίσκεσαι αντιμέτωπος με έναν αχανή και απρόβλεπτο ωκεανό, γεμάτο με υπερκινητά ψάρια και απλά να τα κοιτάς.  

Όσο όμως ο καιρός περνάει και εξασκείσαι στον Εγωχρόνο σου καταφέρνεις κάποια μέρα -που δεν αργεί πολύ- να γευτείς όλα τα οφέλη του.

Γιατί στον «Εγωχρόνο» σου αποκτάς σώμα χαλαρό και μυαλό καθαρό.

Ο ρυθμός των αναπνοών σου και η πίεση του αίματός σου μειώνονται. Οι μύες σου χαλαρώνουν, καθώς το επίπεδο του γαλακτικού οξέος σταδιακά πέφτει.

Βρίσκεσαι σε μια «χαλαρή ετοιμότητα», καθώς η εκπομπή των εγκεφαλικών κυμάτων άλφα,  αυξάνεται.

Τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου σου εναρμονίζονται και αποκτάς την πολυπόθητη ισορροπία. Το δεξί που προσανατολίζεται στην ελεύθερη και δημιουργική σκέψη, με το αριστερό στο οποίο εδράζεται η κοινή λογική, και έτσι αποφασίζεις σωστά και συνετά.

Ο αριστερός προμετωπιαίος λοβός δραστηριοποιείται έντονα, με αποτέλεσμα να παράγεις θετικά και αισιόδοξα συναισθήματα.

Δεν φοβάσαι να αγαπήσεις και να αγαπηθείς, αφού με τον Εγωχρόνο σου αγάπησες τον ίδιο σου τον εαυτό και του το εξέφρασες.

Του το εκφράζεις καθημερινά. Τα δέκα λεπτά ή η μισή ώρα που του προσφέρεις κάθε μέρα, είναι το καλύτερο δώρο προς εσένα.

Κι έτσι ο ωκεανός σου τώρα πια φαντάζει υπέροχος.

Παρατηρείς τα ψάρια του, κοιτάς τα χρώματά του και γεμίζεις ομορφιά. Μια εσωτερική ομορφιά που την έχεις σε πληθώρα και θες απλόχερα να τη μοιράζεσαι με ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπούν.

Γιατί ο κόσμος σου είναι μαγικός όταν είσαι εσύ ο πρωταγωνιστής, εσύ και ο θεατής της παράστασης που είναι η ίδια σου η ζωή και η ύπαρξη.