Σημασία δεν έχει μόνο το ταξίδι, μα κι ο προορισμός

Σημασία δεν έχει μόνο το ταξίδι, μα κι ο προορισμός

Έχω κάνει πολλά ταξίδια.

Ταξίδια σε μέρη άγνωστα, μυστηριώδη, εξωτικά.

Με τον καιρό κόντρα να πολεμά κάθε βήμα μου.

Μα ήταν αυτή η θύελλα του μυστηρίου, που με έκανε να συνεχίζω. Θέλω να εξερευνήσω, να μάθω, να το ζήσω, έλεγα.

 Έχω κάνει πολλά ταξίδια.

Ταξίδια επικίνδυνα, που όμως φάνταζαν πειρασμός. Με αποσκευές τα πάθη μου και σύμμαχο τα λάθη μου. Διάβηκα από στενά περάσματα, με γκρεμούς απόκρημνους κάτω απ’ τα πόδια μου. Δεν με τρομάζει η πτώση, ας πέσω και θα σηκωθώ, έλεγα.

Ταξίδια τολμηρά κι ανεξέλεγκτα.

Εκείνα που πατάς  τέρμα το γκάζι και βάζεις όρια μόνο και μόνο για να τα σπας. Δε φοβάμαι, θέλω να ζω στο κόκκινο, έλεγα.

Ταξίδια απρόσμενα, που γκρέμιζαν τη ρουτίνα και τη μετριότητα, που πάντοτε μισούσα.

Πολλά ταξίδια.

Ταξίδεψα στον παράδεισο. Σε εκείνο το νησί που έλεγε ο Ελύτης και πάντα ευχόμουνα να βρω. Το βρήκα κι ήταν ακριβώς όπως περιέγραφε. «Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα, Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή». Σε αγαπώ, έλεγα.

Ταξίδεψα στην κόλαση. Σε ένα τόπο καυτό και ηδονικό. Εκεί που οι δαίμονές σου γίνονται φίλοι σου και δε χρειάζεται να τους πολεμήσεις πια. Εγώ κι εσύ στην κόλαση μαζί. Μα δε με νοιάζει, σε έχω ερωτευτεί, έλεγα.

Ταξίδεψα στην κόλαση και τον παράδεισο μαζί. Γιατί εκεί και μόνο εκεί, σε αυτή την τόση δα λεπτή διαχωριστική γραμμή, συνάντησα  νοήματα βαθιά, που πάντα αναζητούσα.

 Έχω κάνει πολλά ταξίδια.

Μα ήταν όλα δίχως προορισμό.

Παράδεισος ή κόλαση, γκρεμός ή φυλακή.

Ξεκινάμε κι όπου βγει. Αρκεί να είμαστε μαζί.

Εγώ κι εσύ κι όλος ο άλλος κόσμος ας καταστραφεί.

Έλεγα.  

Ταξίδια ζωής, με όπλο ένα άδειο τεφτέρι κι εγώ να το γεμίζω με εμπειρίες και εικόνες, θαρρείς και θα χαθούν το επόμενο πρωί.

Τεφτέρι καλά φυλαγμένο πια, σε ένα κλειδωμένο κουτί. Καμιά φορά τ’ανοίγω, κοιτώ κλεφτά και αναπολώ όλα εκείνα τα ταξίδια μου.

Μα καθώς ερμητικά το κλείνω, φαντάζομαι το επόμενο.

Ένα ταξίδι αλλιώτικο από τ’ άλλα.

Ένα ταξίδι που θα ‘χει προορισμό.

Γιατί τελικά σημασία δεν έχει μόνο το ταξίδι, μα και ο προορισμός.

Δε θα έχει κόντρα τον καιρό, ούτε ένα ξεθωριασμένο τεφτέρι και μια διψασμένη ψυχή  γι’ αποσκευές.

Η καταιγίδα κόπασε και η ψυχή ξεδίψασε.

Το τεφτέρι πάλιωσε. Γέμισε και μπούχτισε. Ξεχείλισε από εμπειρίες.

Θέλω να κάνω ένα ταξίδι με μάτια ανοιχτά και χέρια ελεύθερα.

Εκείνο που μαζί θα ταξιδεύουμε στην πραγματικότητα μα και πέρα από αυτή.