Όλα γύρω μας είναι ιστορίες. Άλλες αληθινές, όπως αυτό που διαβάζετε και ο κόσμος που ζείτε και άλλες φανταστικές, μαγικές, αλλιώτικες.
Ιστορίες που μας αλλάζουν, όπως η θάλασσα διαβρώνει τα βράχια. Ιστορίες που μας ταξιδεύουν σε μέρη μακρινά. Ιστορίες που μας δίνουν πρόσβαση στην κλειδαρότρυπα των άλλων ζωών.
Και εγώ σα σφουγγάρι στεγνό, διψασμένο, θέλω να ρουφήξω κάθε σταγόνα, μη μου ξεφύγει τίποτα. Και αχ , αυτός ο αδίσταχτος, ο αλήτης ο χρόνος με κυνηγάει, και είναι τόσες οι ιστορίες που ακόμη με περιμένουν…
Πώς να αντισταθείς στα χρώματα, στις σκηνές, στις αφηγήσεις, στις χαρές και τις λύπες των ηρώων;
Διαβάζω μέχρι που τα χέρια μου πονάνε και δεν μπορώ να κρατήσω το βιβλίο άλλο και κουνιέμαι δεξιά και αριστερά να βρω άλλο τρόπο που δε θα σημάνει το τέλος για σήμερα. Διαβάζω μέχρι που τα μάτια μου κλείνουν και προσπαθώ να τα κρατήσω και άλλο ανοιχτά για να μην αφήσω την ιστορία μόνη της.
«Μου φτάνει που ξέρω να διαβάζω, γιατί έτσι μαθαίνω αυτά που δεν ξέρω, ενώ όταν γράφεις, γράφεις μόνο αυτά που ξέρεις ήδη», είπε ο Ουμπέρτο Έκο και ποια είμαι εγώ να πω τίποτα περισσότερο ή λιγότερο.
Αχ, μικροί και ανόητοι οι άνθρωποι που δεν μπορούν να καταλάβουν τι δύναμη έχει ένα βιβλίο!
Ο Κικέρων είχε πει ότι «Αν έχεις έναν κήπο και μια βιβλιοθήκη, έχεις όλα όσα σου χρειάζονται». Αν ζούσε θα του έλεγα να δώσει τον κήπο στη μαμά μου και σε μένα τη βιβλιοθήκη, γιατί αν μπορούσα θα πέρναγα τη μισή μου ζωή διαβάζοντας.( Α ρε μάνα, σε βόλεψα κι εσένα)
Κάποιοι μπορούν να πουν ότι αυτό είναι δειλία, ότι η ζωή περιμένει εκεί έξω να τη ζήσουμε και όχι να κρύβεσαι πίσω από βιβλία. Μα δεν κρύβομαι, γιατί το διάβασμα δεν είναι τιμωρία, είναι επιλογή. Και ούτως ή άλλως, η ιστορία αυτή είναι δική μου και θα τη γράψω όπως θέλω εγώ και όχι εσείς.
Είναι η ιστορία μιας κοπέλας που «κυνηγάει» ιστορίες όπως ο ψαράς ψάχνει τη μεγάλη του ψαριά, όπως ο μάγειρας ψάχνει την τέλεια συνταγή, όπως ο συγγραφέας ψάχνει την δική του ιστορία.
Ιστορίες που περιμένουν να γίνουν ταξίδια που δεν μπορείς να πας. Ιστορίες που προσπαθούν να χτίσουν ξανά τα θρυμματισμένα σου όνειρα. Ιστορίες που ξυπνάνε την κοιμισμένη σου φαντασία και σε καλούν να φανταστείς μια καλύτερη ζωή. Ιστορίες που δίνουν φτερά στα κουρασμένα σώματα και βάλσαμο στις λαβωμένες καρδιές.
Ιστορίες είμαστε όλοι και όλες οι ιστορίες έχουν αξία. Γράψτε λοιπόν τη δική σας ιστορία, είτε χαρούμενη είτε λυπητερή , ανεξαρτήτως τέλους, αξίζει να ειπωθεί. Γράψτε την αλήθεια σας και αφήστε τον κόσμο ελεύθερο να γράψει τη δική του. Υπάρχουν πολλοί σαν και εμένα, ανυπόμονοι, διψασμένοι για νέες ιστορίες…
«Πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης» είπε ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες και μου δίνει κουράγιο ότι οι ιστορίες ποτέ δε θα με αφήσουν μόνη…
