Eman says: Δε σε θέλουν όλοι καλή μου, προσγειώσου!

Eman says: Δε σε θέλουν όλοι καλή μου, προσγειώσου!

Μου αρέσει να παινεύω το καλό. Πιστεύω ότι πάντα πρέπει να αναγνωρίζεται και δεν χάνω ευκαιρία να το κάνω. Από το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο. Σε άγνωστη ή γνωστή.  Είναι πολύ σημαντικό και με ευχαριστεί να συγχαίρω κάποια που έκανε κάτι καλό.

Μερικές φορές όμως η ευχαρίστηση αυτή, μπορεί άμεσα να μετατραπεί σε αποστροφή. Μπορεί αυτό που θα πω ή θα κάνω για να συγχαρώ να το μετανιώσω και να καταλάβω ότι δεν άξιζε. Γιατί αντί να εκτιμήσει και να ευχαριστηθεί το «μπράβο», απλά καβάλησε περισσότερο το καλάμι της.

Όσο σκέφτομαι περιπτώσεις γυναικών που περπατάνε στο δρόμο και νομίζουν ότι όλοι τις κοιτάνε και όλοι τις θέλουν, λες και δεν ξέρω και εγώ τί είναι, τρελαίνομαι. Και δεν αναφέρομαι σε γυναίκες με συγκεκριμένα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Μιλάω γενικά για γυναίκες αυτής της νοοτροπίας. Αν κατά λάθος πέσει το μάτι σου πάνω τους, νομίζουν ότι και εσύ όπως μερικοί άλλοι, θέλουν να την ρίξουν στο κρεβάτι τους. Λες και είμαστε όλοι λιγούρια. Λες και είναι «βραβείο» που όλοι θέλουν να «κερδίσουν». Δεν υπάρχει περίπτωση να πάρει ούτε μισή ματιά από εμένα και εύχομαι και από πολλούς άλλους. Ευχή που δυστυχώς δύσκολα θα πραγματοποιηθεί, γιατί οι περισσότεροι άντρες, όντως είναι λιγούρια. Αυτές λοιπόν οι γυναίκες, συνήθως κάνουν μπαμ από μακριά και ένα βλέμμα μόνο θα την στείλει τρία καλάμια πιο πάνω. Έλεος. Ψωνάρες.

Υπάρχουν άπειροι χαρακτήρες, ναι το ξέρω. Και αυτοί σμιλεύονται από πολλούς παράγοντες κατά την εξέλιξή τους. Θα υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάποιες έγιναν έτσι. Και σίγουρα ένας από τους βασικότερους είναι τα λιγούρια που ανέφερα προηγουμένως. Αλλά και πάλι δεν υπάρχει δικαιολογία. Όταν ενηλικιώνεσαι οφείλεις να ανοίξεις τα μάτια σου και να δεις τί γίνεται γύρω σου. Να κάνεις την αυτοκριτική σου. ΔΕΝ είσαι τέλεια. ΔΕΝ σε θέλουν όλοι. ΔΕΝ μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. ΔΕΝ είσαι υπεράνω κάποιων άλλων γυναικών. Μάλλον «υπερκάτω» είσαι. Δηλαδή, λιγότερα μάλλον αξίζεις από μια γυναίκα που είναι προσγειωμένη, ΣΕΒΕΤΑΙ τους ανθρώπους γύρω της και συμπεριφέρεται σωστά.

Αχ, τί έγραψα τώρα. Σεβασμός! Αυτό και αν λείπει από την σημερινή γυναίκα. Ελάχιστες αυτές που πραγματικά σέβονται έναν άντρα. Έναν σωστό άντρα, με τρόπους. Είτε τον γνωρίζουν είτε όχι. Πόσες φορές με έχουν «χτυπήσει» τέτοιες γυναίκες στα Μ.Μ.Μ. και δεν είπαν ποτέ συγγνώμη, γιατί θεώρησαν μάλλον ότι δεν χρειάζεται. Μάλλον μου έκαναν χάρη που με ακούμπησαν. Θα έπρεπε να πετάω στους ουρανούς που μου έκαναν την τιμή και ένιωσα πως είναι να τις ακουμπάει κανείς. Τα νεύρα μου!

Ή πόσες άλλες περιπτώσεις στις οποίες είμαι πίσω από το τιμόνι. Όταν οδηγώ δεν έχω την ελληνική νοοτροπία. Θα σταματήσω στη διάβαση ή γενικά να περάσει και η γιαγιούλα και ο νεαρός και οι γονείς με το καροτσάκι και η «δίμετρη ξανθιά». Ε, όλοι θα με ευχαριστήσουν εκτός από την αντιπαθητική τελευταία, η οποία θα με κοιτάξει με ένα σνομπ ύφος, λες και σταμάτησα για να της κάνω καμάκι. Είμαι έτοιμος να πατήσω γκάζι και να περάσω από πάνω της. Κανονικά δεν θα έπρεπε από την αρχή να την αφήσω να περάσει, αλλά το χειρότερο από όλα είναι να είσαι προκατειλημμένος. Πρέπει να το κάνει για να φανεί το ποιόν της.

Αν και η αλήθεια είναι ότι συνήθως αυτές φαίνονται από μακριά. Για να μην εμβαθύνω και γράψω ότι πολλές τέτοιες περιπτώσεις γυναικών, είναι και ρηχές σαν άνθρωποι. Σε διάφορους τομείς. Θεωρούν ότι είναι το «βραβείο» οπότε δεν ενδιαφέρονται να εξελιχθούν και να βελτιωθούν. Ακόμη και στον, -ναι θα το γράψω- σεξουαλικό τομέα. Έχουν την νοοτροπία «Σου έκατσα. Αυτό θα πρέπει να σου είναι αρκετό, δεν χρειάζεται να κάνω και τίποτα παραπάνω». Τράτζικ.

Εν μέρει βέβαια, αυτές κάνουν και ένα καλό. Βοηθάνε στο να ξεχωρίζουν όλες οι υπόλοιπες. Και ακόμη περισσότερο, να ξεχωρίζουν κάποιες που έχουν κάθε λόγο να είχαν καβαλήσει καλαμάρα, όχι απλό καλάμι αλλά έχουν δύο, τουλάχιστον, επιπλέον χαρακτηριστικά που με συναρπάζουν! Ο σεβασμός και το επίπεδο που δείχνουν στον περίγυρό τους. Ακομπλεξάριστες εντελώς! Αυτό και αν είναι αξιέπαινο! Ήδη έχω κάποια ονόματα στο μυαλό μου! Είστε φαντάστικ κυρίες μου και χαίρομαι που σας έχω γνωρίσει!

Μου αρέσει να παινεύω το καλό, αλλά πρέπει να λέω και το κακό. Γιατί το κακό δίνει περισσότερη αξία στο καλό. Και λέγοντάς το, ίσως κάποιες που δεν πατάνε σε αυτήν τη γη μπορεί να κατευθυνθούν προς έναν σωστότερο δρόμο. Κάποιες που νομίζουν ότι είναι το κέντρο του γαλαξία.

«Κυρίες», προσγειωθείτε γιατί σας παίρνουν χαμπάρι και είστε τουλάχιστον αντιπαθητικές…

Στείλε μου ένα mail στην διεύθυνση eman.listens.to.you@gmail.com και θα χαρώ πολύ να ανταλλάξουμε απόψεις, να σχολιάσουμε θέματα που ήδη έχουν δημοσιευτεί, να προβληματιστούμε με άλλα ευχάριστα ή δυσάρεστα, λυμένα ή άλυτα, να σου δώσω κάποια συμβουλή που μπορεί να σε βοηθήσει και μέσω όλων αυτών να εξελιχθούμε και οι δύο.