Κι είναι κι αυτές οι αργές νύχτες που εμφανίζονται βίαια και θρασύτατα, όλες οι αλήθειες που έκρυβες τόσο πετυχημένα όλη μέρα. Είναι εκεί και περιμένουν γεμάτες πείσμα, απαντήσεις στα σκληρά ερωτήματά τους.
Είναι αυτές οι επώδυνες αλήθειες που όπου και να κρυφτείς, θα σε βρουν και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να περιμένεις να ξημερώσει, για να εξαφανιστούν με την πρώτη ακτίνα του λυτρωτικού ήλιου.
Είναι αυτές οι νύχτες ρε φίλε, που θες να κρυφτείς, να κουρνιάσεις μέσα σε μια αγκαλιά χωρίς γιατί, χωρίς πώς, χωρίς να μιλάς, χωρίς να εξηγείς… Έτσι απλά να χωθείς μέσα της και να κλάψεις σαν μικρό παιδί.
Είναι αυτές οι νύχτες ρε φίλε, που ουρλιάζεις χωρίς να ακούγεσαι και η ψυχή σου ματώνει και γίνεται κομμάτια.
Καληνύχτα ρε φίλε. Αύριο πάλι...
