Η εμπειρία του να ταξιδεύεις στην Ελλάδα με το ΚΤΕΛ

Η εμπειρία του να ταξιδεύεις στην Ελλάδα με το ΚΤΕΛ

Θεσσαλονίκη- Πύργος με το ΚΤΕΛ.

Η αλήθεια είναι ότι το σκεφτόμουν, μιας κι είχα να μετακινηθώ με το ΚΤΕΛ κάτι χρονάκια, πόσο μάλλον για τόσο μακρινή διαδρομή..
Τελικά, αυτό το δρομολόγιο έγινε μια «εμπειρία!»
Ένα δρομολόγιο που είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας εκδρομής, όπως πολύ σωστά επισήμανε ο φοβερός οδηγός ο κυρ-Αντώνης από τη στιγμή που ξεκινούσαμε από τη Θεσσαλονίκη αλλά δεν το πολυπίστεψα νομίζοντας ότι απλά το λέει για να το πει...
Ο κυρ Αντώνης! Ένας άνθρωπος που μου τράβηξε πολύ θετικά την προσοχή από το πρώτο λεπτό μιας κι έλκομαι ιδιαιτέρως από ανθρώπους με θετική ενέργεια, χιούμορ και ευγένεια! κι ο κυρ Αντώνης τα είχε όλα αυτά και φαίνονταν!
Κάτι άλλο που μου άφησε την πιο θετική εντύπωση είναι ότι σε κάθε ευκαιρία που έβρισκε (ή που εφεύρισκε!) παίνευε «το σπίτι του» την Καλιφόρνια της Ελλάδος όπως αποκαλούσε τον Πύργο!
«Φύγαμε για την Καλιφόρνια της Ελλάδος λοιπόν, σκορπιστείτε να φαινόμαστε πιο πολλοί, χαλαρώστε, κι ότι παράπονο έχετε να το πείτε τώρα! Μετά δε θέλω παράπονα…» έλεγε συχνά πυκνά ο κυρ Αντώνης δημιουργώντας ένα κλίμα χαλαρό!
Με μουσικούλα σπέσιαλ και πολύ μουχαμπέτι η «εκδρομή» έβαινε καλώς! Όλοι οι επιβάτες γίναμε σχεδόν μια παρέα και στα πηγαδάκια στις στάσεις, άκουγες σχόλια θετικά για τον οδηγό του Νο 3 λεωφορείου που δεν εκτελεί απλά δρομολόγια, αλλά εκδρομές!
Ο κυρ Αντώνης δε χαλούσε χατίρια και καρδιές κι έτσι γλυκάθηκε λίγο η πίκρα μου για το δύσβατο δρόμο του Μπράλου!
Πολύ ωραία κι ενδιαφέρουσα η διαδρομή με τον επιβλητικό Μπράλο, ναι για να τη χαζεύεις.. .αν δε σε πιάνει τ' αυτοκίνητο, αλλά εμένα με πιάνει στις στροφές και στα υψόμετρα και γίνομαι σαν ζαλισμένο κοτόπουλο!
Ευτυχώς που κι ο κυρ Αντώνης παρέδιδε και μαθήματα πατριδογνωσίας και ξεχνούσα λίγο τη ζαλάδα και τη ναυτία μου!

«Να η Ιτέα! Να! το Γαλαξίδι! (πανέμορφα όντως!)

Να κι η Άμφισσα, τα γνωστά Σάλωνα!» (ναι αυτά που σφάζουν αρνιά!!)
Βέβαια την καρδιά, μου την έκλεψε για τα καλά, όταν του είπα να πάει λίγο σιγά στη γέφυρα του Αντίρριου για να τη φωτογραφίσω (έχω το ψώνιο μου, αφού…) και σήκωσε την κόρη του από τη θέση του συνοδηγού και μ' έχρισε «μασκότ» της εκδρομής!
Πρώτη μούρη λοιπόν στη τζαμαρία, είδα και φωτογράφισα τη γέφυρα-κομψοτέχνημα, τόσο καλά που καλύτερα δε γίνονταν!
Τα μαθήματα πατριδογνωσίας συνεχίστηκαν μέχρι τη «Καλιφόρνια της Ελλάδος», σε πολύ ευχάριστο κλίμα με τον εκπληκτικό κυρ Αντώνη που έχει το όνομα του παππού μου κι έχω της κόρης του!
Βλέπετε σ' ένα ταξίδι, δρομολόγιο, ή εκδρομή, (όπως θέλετε πείτε το), που κρατάει οκτώμισι ώρες πρέπει να υπάρχει το πνεύμα (από τον επαγγελματία που το πραγματοποιεί) να είναι ευχάριστο για να μη γίνει κουραστικό!
Κι ομολογώ χάρη στον κυρ Αντώνη το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη - Πύργος (Καλιφόρνια της Ελλάδος είπαμε!) ήταν μια συναρπαστική εκδρομή, παρόλο που δε κατανοήσαμε πλήρως το λόγο που το δρομολόγιο γίνεται μέσω Μπράλου και Λαμίας, ή γιατί περνάει μέσα από τα χωριά του Πύργου (αντί για περιφερειακά)...αλλά αυτά είναι δικά τους θέματα (των ΚΤΕΛ)...
Υποσχέθηκα στον κυρ Αντώνη να καταγράψω την εμπειρία του ταξιδιού γιατί πραγματικά ένιωσα ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση!

Έτσι θετικοί, ευχάριστοι, υπομονετικοί και κοινωνικοί πρέπει να είναι οι οδηγοί των λεωφορείων και δη όταν κάνουν δρομολόγια τόσο μακρινά!
Πιστεύω ο κυρ Αντώνης έχει «πιάσει το νόημα» κι απολαμβάνει κι αυτός έτσι περισσότερο τη δουλειά του (που μάλλον δε τη βλέπει σαν μια δουλειά μόνο, και γι' αυτό τη κάνει τόσο καλά!)

Αφιερωμένο στον κυρ Αντώνη του Νο 3 λεωφορείου!