Υπάρχουν λογιών λογιών συναισθήματα.
Οι πολυπόθητες πεταλούδες στο στομάχι όταν ερωτεύεσαι και εκείνο το αβάστακτο κενό όταν χωρίζεις.
Το γλυκό άγχος να συναντήσεις αυτόν που τόσο επιθυμείς, αλλά και το πικρό άγχος όταν περιμένεις ένα κρίσιμο αποτέλεσμα.
Η οργή κι ο θυμός όταν νιώθεις ότι σε έχουν αδικήσει, μα κι οι ενοχές με την υπόνοια ότι αδίκησες εσύ κάποιον.
Ο φόβος ότι κάτι κακό θα συμβεί, μα και αυτή η υπέροχη ανακούφιση όταν τα πράγματα τελικά πάνε καλύτερα από ότι περίμενες.
Υπάρχουν λογιών λογιών συναισθήματα, μα ένα είναι το πιο βασανιστικό: το μπέρδεμα.
Δεν αντέχεται το μπέρδεμα.
Κρύβει μέσα του όλα τα συναισθήματα του κόσμου, θυμό, λύπη, χαρά, ελπίδα, μελαγχολία, απώλεια.
Είναι η περίοδος της ζωής σου που η λέξη δίλημμα κυριαρχεί.
Κοιμάσαι και ξυπνάς με αυτή. Παλεύεις να βρεις την άκρη, μα όσο προσπαθείς τόσο περισσότερο δεν καταλήγεις. Φτιάχνεις νοητές ζυγαριές και περίτεχνα τοποθετείς τα αρνητικά και τα θετικά της κατάστασης, νομίζοντας ότι έτσι τελικά θα αποφασίσεις.
Ο καιρός περνά, μα η ζυγαριά παραμένει σταθερή.
Κι ο χρόνος που αβίαστα κυλά, σου φωνάζει ότι πρέπει επιτέλους να πάρεις μια απόφαση.
Στίβεις το μυαλό σου μα θαρρείς πως κόλλησε σε μία στιγμή. Κι πάνω που η ζυγαριά αρχίζει να γέρνει από τη μία πλευρά, γρήγορα θα έρθει η ανατροπή ώστε πάλι να κολλήσει στη μέση.
Σε αυτή τη βασανιστική ισορροπία που θες με κάθε τρόπο να καταρρίψεις.
Όλα όμως κάποτε καταλήγουν και παίρνουν το δρόμο τους, χωρίς να το πολυκαταλάβεις. Γιατί ακόμα και οι πιο μπερδεμένες καταστάσεις, κάποτε ξεκαθαρίζουν. Όλα μπαίνουν στη θέση τους σε μια ιστορία που τελικά θυμίζει παζλ. Ένα τεράστιο παζλ που νομίζεις ότι ποτέ δεν θα καταφέρεις να τελειώσεις, με σχέδιο που μοιάζει ασαφές αν δεν ολοκληρώσεις. Μα όταν τοποθετήσεις ένα ένα τα κομμάτια του, θα δεις ότι η εικόνα μοιάζει ξεκάθαρη και το τοπίο ευκρινές.
Πάντα θα υπάρχουν μπερδεμένες καταστάσεις και μισοτελειωμένα παζλ στην πορεία μας. Ίσως γιατί οι περισσότερες καταστάσεις και κυρίως οι σχέσεις δεν είναι άσπρο – μαύρο και τα διλήμματα δεν λύνονται αν επικαλεστείς τη λογική ή το συναίσθημα. Απαιτούν υπομονή και καθαρό μυαλό.
Κι αν μπλέχτηκες σε έναν τεράστιο λαβύρινθο, πάντα να θυμάσαι αυτό: μία είναι η έξοδος διαφυγής.
Ίσως δεν είναι άσπρη ή μαύρη, αλλά γκρι.
Μα είναι η μοναδική.
