Το μεγάλο στοίχημα είναι το «εμείς»  και όχι το «εγώ»

Το μεγάλο στοίχημα είναι το «εμείς»  και όχι το «εγώ»

Την περίοδο της σχολικής μας ζωής, προσπαθούσαμε να βρούμε ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσουμε, στον τομέα των μελλοντικών μας σπουδών.

Μέσα από την κατεύθυνση που θα ακολουθούσαμε, που θα επιλέγαμε, πάνω κάτω ξέραμε τι θα βρούμε, τι θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε.

Τα χρόνια πέρασαν και τα σχολικά- φοιτητικά χρόνια τελείωσαν. Κι όμως η εύρεση της σωστής κατεύθυνσης εξακολουθεί να είναι ένα πεδίο που ακόμη μας προβληματίζει ενίοτε.

Φορές, φορές γίνεται και απαιτητικό ζητούμενο θα πω.

Τώρα πια όχι για τις επιλογές σπουδών, αλλά για το προσωπικό μας κομμάτι ακόμη και για το επαγγελματικό όχι μόνο ως μέσο βιοποριστικό, αλλά ως επιλογή αγάπης και κλίσης με όποιο κόστος.

Η σωστή κατεύθυνση είναι εκείνη που θα μας δώσει τη διαφώτιση,  ώστε να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις.

Πολλές φορές δίνουμε μεγάλη σημασία στα όσα ακούμε και πολύ λιγότερη στα πραγματικά γεγονότα που διαδραματίζονται γύρω μας!

Στα γεγονότα ως πράξεις γενόμενες.

Τι πρέπει να κάνω, τι μπορώ να κάνω, τι θέλω να κάνω… Εδώ εμείς κινούμαστε αντίθετα, βάζουμε το τι πρέπει να κάνω, έπειτα το τι μπορώ να κάνω και τελευταίο το πλέον σημαντικό, το τι θέλω να κάνω!

Ερωτηματικά που γεμίζουν με σκοτούρες το μυαλουδάκι μας.

Μωρέ κουράστηκα να το γεμίζω τόσο…

Μια ψυχή με λέει αυτοτρεχούμενη και ώρες ώρες έχει τόσο δίκιο!

Μα από την άλλη, πώς να πάψεις να σκέφτεσαι, να δημιουργείς, να ακυρώνεις, να ξαναφτιάχνεις;

Ίσως όλα αυτά μαζί να κουράζουν, μα είναι και αυτά που σε πάνε μπροστά.

Με τα καλά τους και με τα κακά τους.

Εν κατακλείδι θέλω να πω, πως ποτέ δε σταματάμε να αναζητάμε κομμάτια μας που λείπουν.

Έτσι αυτή η αναζήτηση που είναι ζητούμενο για τη δική μας πορεία προς το καλύτερο για εμάς, μοιάζει σαν θέμα sos, όπως θα λέγαμε και στα μαθητικά μας χρόνια.

Μόνο που τώρα κρινόμαστε για τη σωστή κατεύθυνση, της ζωής μας. Μεγαλώσαμε κάναμε οικογένεια, άρα φέρουμε ευθύνη και για το μέλλον των παιδιών μας.

Το δίλημμα και το μεγάλο στοίχημα είναι το «εμείς»  και όχι το «εγώ».

Και φυσικά δεν εννοώ το «εγώ» ως αυτοσκοπό παρτακισμού , μιας και το υγιές «εγώ», ακολουθεί το υγιές «εμείς!»

Ναι ξέρω κάποιες φορές σας βάζω δύσκολα, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να βρείτε απαντήσεις, που στην τελική όλοι ψάχνουμε και εγώ μέσω εσάς και των βιωμάτων μου αυτό κάνω, απλά τα μοιράζομαι!