Eman says: Πρώτα η αποβίβαση και μετά η επιβίβαση!

Eman says: Πρώτα η αποβίβαση, φίλοι μου, και μετά η επιβίβαση!

Ίσως ο τίτλος να παραπέμπει σε μεταφορική έννοια. Όχι, δεν είναι. Είναι κυριολεκτικός. Και θέλω επιτέλους να γράψω για το γεγονός που λαμβάνει χώρα όταν ανοίγουν οι πόρτες στις συγκοινωνίες. Γιατί δεν είναι κάτι απλό, αντιθέτως δείχνει πολλά για τον πληθυσμό.

Χρησιμοποιώ τις συγκοινωνίες σχεδόν καθημερινά, γιατί προτιμάω να πηγαίνω και να γυρίζω από το γραφείο μου μέσω αυτών. Και μάλιστα δεν κοιτάω ποτέ την οθόνη του κινητού μου παρά μόνο όταν έχω κλήση, μήνυμα ή μου έρθει μια ιδέα για το επόμενό μου άρθρο.
Βλέπω πολλούς ανθρώπους. Παρατηρώ συμπεριφορές, κινήσεις συνήθειες. Παρατηρώ γενικώς. Εντός και εκτός του οχήματος. Στη στάση ή εν κινήσει. Όλοι, συνήθως, βιάζονται να πάνε στον προορισμό τους. Είναι στο τρέξιμο. Τόσο πολύ που μερικές φορές δε συνειδητοποιούν ότι το επόμενο όχημα θα έρθει σε λιγότερο από πέντε λεπτά. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου. Το θέμα μου είναι όταν ανοίγουν οι πόρτες.

Όταν ανοίγουν οι πόρτες και σχεδόν όλοι βιάζονται να επιβιβαστούν, χωρίς πρώτα να περιμένουν στο πλάι να αποβιβαστούν οι επιβάτες. Ιδίως όταν σταματάει ένα όχημα στην αφετηρία. Εκεί γίνεται πόλεμος! Μα πόσο τραγικό είναι αυτό; Επίτρεψέ μου να εκφραστώ λίγο περισσότερο ελεύθερα αυτή τη φορά. Πόσο χαζοί πρέπει να είναι για να μην αφήσουν τον κόσμο να κατέβει πρώτα; Πόσο ανεγκέφαλοι πρέπει να είναι για να μη σκεφτούν ότι καλό είναι να περιμένουν πρώτα; Όταν πάνε σε ένα αυτοκίνητο και θέλουν να μπουν συνοδηγοί στη θέση κάποιου άλλου το ίδιο κάνουν; Όταν στο σπίτι τους θέλουν να βάλουν να πιούν καφέ σε μια κούπα που είχε αναψυκτικό δεν την αδειάζουν πρώτα; Δεν την πλένουν κιόλας;
Δυστυχώς η ανοησία πάει σύννεφο καθημερινά.

Σε σημείο μερικές φορές που αναγκάζομαι εγώ ή κάποιοι άλλοι, να λέμε στον κόσμο να κάνει στην άκρη. Έλεος! Αστυνόμευση και βούρδουλα γιατί αλλιώς τα ζόμπι θα μας φάνε. Πρέπει να έχουν μια τεράστια ταμπέλα μπροστά τους που να το γράφει, αλλιώς το μυαλό δε θα δουλέψει. Μα πόσο χαζομάρα πια; Εγώ και ελάχιστοι άλλοι δεν είμαστε Αϊνστάιν που το σκεφτήκαμε να κάνουμε στην άκρη. Δεν είναι πυρηνική φυσική για να το αντιληφθούν. Δεν είναι δύσκολο να σκεφτούν ότι ο οδηγός τους παρακολουθεί από τον καθρέπτη του. Δε θα φύγει χωρίς αυτούς. Ξέρει να κάνει τη δουλειά του. Αυτούς θα περιμένει να επιβιβαστούν.

Εξοργίζομαι! Εξοργίζομαι και λυπάμαι με το επίπεδο ανθρώπων-ζόμπι που υπάρχουν τριγύρω μας. Κατανοώ ότι ο καθένας έχει πολλά στο μυαλό του. Ευχάριστα ή δυσάρεστα, συνεχώς κάτι σκεφτόμαστε. Ιδίως όταν χρησιμοποιούμε τις συγκοινωνίες. Μα πρέπει όμως να βρισκόμαστε εκεί, όταν κάνουμε κάτι. Εντάξει να είναι αφηρημένη κάποια στιγμή σου. Μα η αυτονόητη συμπεριφορά θα έπρεπε να ήταν αυτοματοποιημένη. Σταματάει το όχημα και πρώτα πρέπει να περιμένεις για να αποβιβαστούν οι επιβάτες.

Θυμάμαι μια φορά στο μετρό μια κάθε άλλο παρά κυρία, όχι μόνο με έσπρωξε προς τα μέσα για να μπει ενώ εγώ ήθελα να βγω αλλά επειδή αντιστάθηκα με στραβοκοίταξε κιόλας. Επικές στιγμές απείρως χαμηλού νοητικού επιπέδου. Θα μπορούσα να γράψω και για επιπλέον συμπεριφορές που ενισχύουν την βλακεία και τον εγωισμό όπως όταν κάποιοι κυνηγάνε συγκεκριμένη πόρτα του οχήματος πριν καν αυτό σταματήσει. Λες και βλέπεις κωμωδία. Ενώ θα ήταν πιο λογικό να περιμένουν να σταματήσει για να δουν ποια θα είναι πιο κοντά αν όχι μπροστά τους. Ή όταν βρέχει και όλα τα παράθυρα είναι κλειστά σε έναν χώρο που μπορεί να έχει και πενήντα άτομα. Κανείς δεν ανοίγει το παράθυρο που βρίσκεται στη θέση του για να μην βραχεί από μερικές στάλες νερού. Λες και θα λιώσει. Η όταν το κλιματιστικό είναι ανοιχτό και κανείς δεν κλείνει  μερικά παράθυρα οπότε όλοι βγαίνουν χαμένοι.
Απλές και πολύ μικρές συμπεριφορές που δείχνουν όμως πολλά. Κάθε μέρα. Λέω συνήθως ότι αφού στο μετρό αναγκάζονται να έχουν ηχογραφημένο μήνυμα που ενημερώνει ότι πρώτα πρέπει να γίνεται η επιβίβαση και μετά η αποβίβαση, καταλαβαίνει κανείς το επίπεδο του κόσμου.

Σε παρακαλώ. Επειδή πρέπει κάποτε να το μάθουν όλοι και όλες. Αν είσαι από αυτούς που περιγράφω, λυπάμαι που πρέπει να στο πω αλλά σκέψου την επόμενη φορά:

ΠΡΩΤΑ Η ΑΠΟΒΙΒΑΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ Η ΕΠΙΒΙΒΑΣΗ!

 

Στείλε μου ένα mail στην διεύθυνση eman.listens.to.you@gmail.com και θα χαρώ πολύ να ανταλλάξουμε απόψεις, να σχολιάσουμε θέματα που ήδη έχουν δημοσιευτεί, να προβληματιστούμε με άλλα ευχάριστα ή δυσάρεστα, λυμένα ή άλυτα, να σου δώσω κάποια συμβουλή που μπορεί να σε βοηθήσει και μέσω όλων αυτών να εξελιχθούμε και οι δύο.