Κατινιές. Δημιουργούνται και αναπαράγονται συνεχώς ανάμεσά μας. Για κάποια επώνυμη ή ανώνυμη. Στην Ελλάδα ή στον υπόλοιπο κόσμο. Γνωστή ή άγνωστη στον άνθρωπο που την δημιουργεί.
Τι έκανε, τι φόρεσε, τι είπε, αν παντρεύτηκε, αν χώρισε. Από το τι φόραγε η απέναντι μέχρι το τι όνομα δόθηκε στο παιδί ενός διάσημου ζευγαριού. Στα χωριά ακόμη περισσότερο. Μικρές κοινωνίες που συμπεριφέρονται σαν να μην έχουν με τι να ασχοληθούν. Κατινιές στο φουλ. Όλων των ειδών.
Φυσικά δεν είναι μόνο ατομικό φαινόμενο. Συναντάται και σε εκπομπές και περιοδικά. Δώσε σανό στον λαό. Κάποιοι το έχουν κάνει επάγγελμα και «πουλάνε». Αυτοί ίσως να είναι οι «έξυπνοι» γιατί πληρώνονται για αυτό. Κάποιοι άλλοι άνθρωποι όμως, δεν πληρώνονται για αυτό. Δυστυχώς από επιλογή και μόνο, αντί να ασχολούνται με τον εαυτό τους και να βελτιώνονται, παρακολουθούν τους άλλους. Αντί να βρίσκουν και να μαθαίνουν ουσιαστικές πληροφορίες που θα τους φανούν χρήσιμες και θα τους καλλιεργήσουν, επιλέγουν να μάθουν γιατί χώρισε ο τραγουδιστής, αν μέθυσε ο ηθοποιός ή τι είπε η γειτόνισσα. Αντί να ζήσουν τη δική τους ζωή, ζουν αυτή των άλλων. Μα γιατί; Αναρωτιέμαι και λυπάμαι. Αναρωτιέμαι, γιατί δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτό που παίρνουν από αυτή την ασχολία και λυπάμαι γιατί το βρίσκω ενδεικτικό για το επίπεδο νοημοσύνης και τον χαρακτήρα τους.
Θα πάρω λίγο σκληρότερη θέση αυτή τη φορά λόγω της άποψής μου για όλα αυτά. Για εμένα αυτές οι πληροφορίες είναι σκουπίδια που το μόνο που καταφέρνουν στον εγκέφαλο είναι να τον κάνουν πουρέ. Ασχολίες χαμηλότατου νοητικού επιπέδου που δεν εξελίσσουν και δεν καλυτερεύουν έναν άνθρωπο, αλλά κάνουν ακριβώς το αντίθετο και επιπλέον δείχνουν το ποιόν και το επίπεδό του. Πολλές φορές μάλιστα, δημιουργούν και προβλήματα σε αυτούς που στοχοποιούνται. Από τους παπαράτσι μέχρι την έκφραση «τι θα πει ο γείτονας». Μα γιατί να υπάρχει αυτή η έκφραση; Γιατί κάποιοι άνθρωποι να χώνουν την μύτη τους εκεί που δεν τους αφορά; Να ασχολούνται και να εισβάλουν στην ζωή άλλων; Σεβασμός στην ιδιωτικότητα του καθενός κανένας; Τι κρίμα να ζούμε σε μια κοινωνία που υπάρχουν αυτά τα φαινόμενα που φυσικά δεν είναι μόνο ελληνικά, αλλά παγκόσμια.
Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια ήμουν στο σπίτι μιας φίλης μου. Η αδερφή της είχε πάνω στον πάγκο ένα κατινίστικο περιοδικό. Είπα και εγώ μια φορά στη ζωή μου για να υποστηρίζω καλύτερα την άποψή μου να το ξεφυλλίσω. Θυμάμαι είχα διαβάσει ένα άρθρο μόνο. Έγραφε για κάποια που έκανε κάτι άσχημο. Δε θυμάμαι ακριβώς. Κεράτωσε; Κάτι. Δεν παρέθετε κανένα όνομα. Δεν έλεγε τίποτα συγκεκριμένο. Απλά έδινε μια γενικευμένη πληροφορία που ο δημοσιογράφος μπορεί απλά και μόνο να την έβγαλε από το μυαλό του για να γεμίσει το κενό της σελίδας. Ας μου πει παρακαλώ κάποιος, τι μπορεί να κερδίσει από αυτή την ανούσια πληροφορία; Τι καλό προσφέρει αυτή η μικρότητα; Ακόμη και αν είναι προσωποποιημένη. Τι ανάγκη εκπληρώνει; Γιατί δεν μπορώ καν να διανοηθώ.
Θέλω να κλείσω με ένα γνωμικό. Μερικές κουβέντες που μας χαρακτηρίζουν όλους και που μακάρι να αφυπνίσουν πολλούς.
“Great minds discuss ideas. Average minds discuss events. Small minds discuss people”.
Για αναρωτήσου. Πότε ήταν η τελευταία φορά που συζήτησες για ιδέες;
Στείλε μου ένα mail στην διεύθυνση eman.listens.to.you@gmail.com και θα χαρώ πολύ να ανταλλάξουμε απόψεις, να σχολιάσουμε θέματα που ήδη έχουν δημοσιευτεί, να προβληματιστούμε με άλλα ευχάριστα ή δυσάρεστα, λυμένα ή άλυτα, να σου δώσω κάποια συμβουλή που μπορεί να σε βοηθήσει και μέσω όλων αυτών να εξελιχθούμε και οι δύο.
