Ο ουρανός είναι γαλανός, με πανέμορφα πουπουλένια λευκά σύννεφα, ασύμμετρα και άλλοτε τόσο, μα τόσο συμμετρικά που σε κάνουν να τα χάνεις!
Ένας ολοζώντανος χρωματικός καμβάς ξεδιπλωμένος πάνω από το κεφάλι σου.
Μπορείς να βρεις μέσα του όποια χρωματική απόχρωση μπορεί να διακρίνει το ανθρώπινο μάτι.
Μα στα αλήθεια υπάρχουν όλα αυτά τα χρώματα ;
Υπάρχουν, ή δεν υπάρχουν;
Κι αν υπάρχουν πραγματικά πώς λειτουργούν, πώς εμφανίζονται, πώς ξαφνικά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα με ένα απαλό φύσημα του αέρα εξαφανίζονται και έχουν αλλάξει απόχρωση μπρος στα έκπληκτα μάτια σου;
Χρώματα όπως τα ορίζει η ανθρώπινη νόηση, όχι δεν υπάρχουν!
Το χρώμα ταξιδεύει, σαν κύμα στον χώρο.
Ένα τεράστιο κύμα, σαν σκάλα, με άπειρες διακυμάνσεις στην ύλη του.
Αυτή τη σκάλα των κυμάτων του, διακρίνουμε εμείς.
Και ο πιο ικανός ανιχνευτής για να το διακρίνει, είναι τα μάτια μας.
Όχι πάντα στο φάσμα του πραγματικού, μα αναμφίβολα στις συναισθηματικές συνδέσεις που κάνει το μυαλό μας…
Πόσο πολύ μοιάζουμε οι άνθρωποι με τα χρώματα, το έχεις σκεφτεί;
Πώς ο ανθρώπινος εγκέφαλός μας, χρησιμοποιεί το συναίσθημα σαν βάση, για το προσωπικό μας συνδυασμό χρώματος!
Ένταση, κορεσμός, φωτεινότητα, τόνος, σκιές…
Τα χρώματα συσχετίζονται απόλυτα με τα συναισθήματά μας!
Σκέφτομαι…ποιος άραγε μπορεί να ζει δίχως χρώμα;
Η ζωή η ίδια, η ζωγραφική, η τεχνική, η οποιαδήποτε μορφή τεχνοτροπίας σε χιλιάδες πράγματα που βλέπουμε καθημερινά, μέσα στις καταστάσεις που ζούμε, μέσα από τα συναισθήματα που νιώθουμε, όλα έχουν το δικό τους χρώμα.
Είτε το ονομάσεις οργανική, είτε το ονομάσεις ανόργανη ουσία, είτε το πεις χρωστική, η απλά βαφή, είτε ακόμη πιο πεζά μπογιά, ακόμη κι αν το κατηγοριοποιήσεις, άλλοτε σε θερμό και άλλοτε σε ψυχρό, ένα είναι το αποτέλεσμα. Το φως!
Το φως που θερμαίνει ή αντίθετα σκουραίνει, ανάλογα με τον ψυχισμό σου.
Ναι, τα χρώματα έχουν ενέργεια!
Και για το κάθε ένα από αυτά, υπάρχει ξεχωριστά η δική του.
Τα χρώματα είναι ακτινοβολία, είναι δονήσεις.
Και όπως συμβαίνει με όλες τις δονήσεις, παράγουν ήχο.
Κάθε ήχος, έχει αντίστοιχα το δικό του χρώμα.
Τα βασικά χρώματα της ζωής είναι εφτά, όπως εφτά, είναι και οι τόνοι της μουσικής.
Απόλυτα συνδεδεμένα μεταξύ τους.
Κάποια χρώματα, έχουν ένα κρυφό, ένα ειδικό βάρος εντός εισαγωγικών…όπως ακριβώς και ο τόνος.
Όσο πιο χαμηλός είναι τόσο πιο σκούρο είναι το χρώμα του…μόνο το βάρος του είναι ορατό και αισθητό!
Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να «ακούνε» τα χρώματα…
Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να «βλέπουν» την μουσική…
Συν - αίσθηση
Συν – αίσθημα
Συν – αισθάνομαι
Λατρεύω αυτές τις τόσο απλές και σύνθετες λέξεις.
Κλείνουν μέσα τους όλη την ανθρώπινη ουσία.
Τον λόγο που αξίζει κάποιος να ονομάζεται ανθρώπινο ον.
Άνθρωποι που λαμβάνουν ερεθίσματα…
Άνθρωποι που η μουσική που ακούνε, μεταφράζεται σε εικόνες…εκεί που κάποιοι άλλοι δεν διακρίνουν τίποτα άλλο, παρά απλά μόνο ήχους, εκείνοι βλέπουν τα μεγάλα κύματα με χρωματιστές φυσαλίδες!!!
Μη βιάζεσαι να τους χαρακτηρίσεις…Δεν είναι προϊόν αχαλίνωτης φαντασίας.
Είναι ένα κράμα, ένα υπέροχο μείγμα, ανάμειξης πολλών αισθήσεων!
Άρα ναι, μπορούμε και να βλέπουμε τους ήχους και να ακούμε το χρώμα.
Η ίδια η ζωή είναι ένα θαύμα και όλη η Φύση γύρω μας, γεμάτη από χρώμα.
Το ουράνιο τόξο, μάρτυρας της πανέμορφης χρωματικής παλέτας, λένε πως συμβολίζει την ευτυχία!
Λένε πως είναι σημάδι καλό, ένας καλός οιωνός για όποιον το δει…
Τα χρώματα, είναι η μητρική γλώσσα του υποσυνείδητου.
Μας μιλούν απευθείας, ακόμη κι αν εμείς δεν το καταλαβαίνουμε. Η επίδρασή τους στον συναισθηματικό μας κόσμο είναι τεράστια.
Κόκκινο…για τη δράση, την εγρήγορση, την ένταση , την ενέργεια, την εξωστρέφεια.
Κίτρινο…της χαράς, της ζωντάνιας, της αισιοδοξίας, της αναστάτωσης.
Μπλε…το σοβαρό, το διαυγές σαν το βαθύ μπλε της θάλασσας, της σιγουριάς.
Καφέ…το πρακτικό, το απόλυτα αφοσιωμένο στην ρουτίνα της καθημερινότητας.
Μωβ…της πολυτέλειας, της φινέτσας, της χλιδής, του μυστηρίου, του διαλογισμού.
Πορτοκαλί…της φαντασίας, της δημιουργικότητας, του δυναμισμού.
Πράσινο…της ασφάλειας, της απόλυτης χαλάρωσης, της ηρεμίας. Το χρώμα που βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο της βάσης. Της ισορροπίας του μυαλού, στο σώμα και στο συναίσθημά μας.
Λευκό… της αγνότητας, που αντανακλά όλα τα χρώματα και προκύπτει από το σύνολό τους.
Μαύρο... της απόλυτης δύναμης, της κομψότητας, που μέσα του, τα απορροφά όλα και δηλώνει την απουσία χρώματος.
Εμείς οι άνθρωποι, έχουμε ανάγκες, επιθυμίες, όνειρα…που τα βάφουμε ανάλογα, με το τι χρώμα προτιμάμε.
Άλλος τα βάφει κόκκινα…
Άλλος τα βάφει μπλε…και πάει λέγοντας.
Το χρώμα, μας ανεβάζει, μας ηρεμεί, μας αλλάζει…
Όποιο χρώμα κι αν διαλέγεις, όποιο χρώμα κι αν αγαπάς, φρόντισε να το κρατάς ζωντανό!
Τα χρώματα πρέπει να λάμπουν, όχι να είναι θαμπά, δίχως χαρακτήρα.
Μην αφήνεις το χρώμα να ξεθωριάσει!
Ζωή χωρίς χρώμα, θα ήταν καταδίκη
Λευκά κελιά..
Κάποτε ρώτησαν τον Μ. Θεοδωράκη, για την εποχή που πέρασε στη φυλακή.
-Αλήθεια, τι σας έλειψε περισσότερο απ’ όλα ενώ ήσασταν φυλακή;
-Τα Χρώματα, απάντησε…
