Στη ζωή μου δεν υπήρξα ποτέ φανατισμένη και ούτε φυσικά πρόκειται να γίνω ποτέ και για κανένα λόγο. Ο φανατισμός είναι τοξικό συναίσθημα που το μόνο που παράγει είναι κακία, ζηλοφθονία, εμμονή (με την αρνητική της εκδοχή φυσικά) και οπισθοδρόμηση.
Θυμίζει σκοταδισμό, Μεσαίωνα, και απαρχαιωμένες αντιλήψεις καθόλου προοδευτικές. Ο φανατισμένος άνθρωπος είναι κατά βάση κακόψυχος και για να είμαι ειλικρινής δεν τον θέλω στη ζωή μου.
Αντίθετα, είμαι φανατική οπαδός σε πολλά. Αυτό κακό δεν είναι, δείχνει πολυπραγμοσύνη και όρεξη για δημιουργία. Και η δημιουργία πάντα έχει να κάνει με τη γέννηση ή την αναγέννηση. Άρα έλκει το φως, το θετικό, την εξέλιξη, την πρόοδο σε όποια μορφή της.
Είμαι οπαδός φανατική ή φαν των ταξιδιών και του βιβλίου, παραδείγματος χάρη. Ζω για να ταξιδεύω ή ταξιδεύω για να ζω και μέσω των ταξιδιών παίρνω ανάσες ζωής για να αντιμετωπίζω όποια απρόοπτα έρχονται στην καθημερινότητα. Λατρεύω το βιβλίο, το οποίο με ταξιδεύει και μου αρέσει να το προωθώ, ώστε να μεταδώσω την αγάπη μου για αυτό και σε άλλους ανθρώπους. Επίσης λατρεύω τη διδασκαλία και μου αρέσει να μεταλαμπαδεύω γνώση και εμπειρίες στους μαθητές μου για να τους κάνω καλύτερους ανθρώπους και να αγαπήσουν αυτό που κάνουν.
Δε μου αρέσει όμως να εμμένω με φανατισμό σε κάποια άποψη, να μη δέχομαι μύγα στο σπαθί μου και να φοράω παρωπίδες. Σιχαίνομαι, ας πούμε, τους τσακωμούς για πολιτικά. Έχω πολλούς φίλους με τους οποίους ψηφίζουμε διαφορετικά κόμματα ή έχουμε διαφορετικές πεποιθήσεις από τις καταβολές της οικογένειάς μας. Σεβόμαστε όμως ο ένας την άποψη του άλλου, εκθέτουμε τα επιχειρήματά μας και συζητάμε πολιτισμένα αλλά ως εκεί. Δεν τσακωνόμαστε, δε βριζόμαστε, δε φανατιζόμαστε.
Ακολουθεί αληθινό περιστατικό.
Κάποτε είχα μια φίλη, φανατικά υπέρ ενός κόμματος διαφορετικού από αυτό που ψήφιζα εγώ. Nα τονίσω πως δεν έχω κανένα θέμα με το συγκεκριμένο κόμμα, πολλοί φίλοι μου το ψηφίζουν, όπως και άλλα κόμματα και δε θέλω να ανοίξω πολιτική κουβέντα αλλά να καταδείξω μια φανατισμένη συμπεριφορά, μιας κοπέλας που ήταν φίλη μου και με ενόχλησε αφάνταστα. Τελικά δεν ήταν φανατική, ήταν φανατισμένη. Μια μέρα, μεσημέρι ήταν θυμάμαι, τρώγαμε σε ένα εστιατόριο. Δε θυμάμαι πώς αλλά ήρθε η κουβέντα στα πολιτικά. «Καλά, εσύ, μορφωμένη κοπέλα, νέα κοπέλα, νοήμων άνθρωπος να ψηφίζεις αυτούς; Ντροπή σου!» Έμεινα κάγκελο, που λένε. Στην αρχή νόμιζα πως μου κάνει πλάκα, αλλά αυτή σοβαρολογούσε. Μόλις συνήλθα από το σοκ και κατάλαβα πως όντως με θεωρούσε κάπως (όχι καλό χαρακτηρισμό πάντως) αισθάνθηκα κατ’ αρχάς προσβολή. «Με προσβάλλεις τώρα, τι είναι αυτά που λες;», είπα και όντως ένιωθα βαθιά προσβεβλημένη. Και αρχίζει μια φανατισμένη εκστόμιση λέξεων και φράσεων που πραγματικά μας άφησε όλους άφωνους. Σημειωτέον πως στην παρέα υπήρχαν και άλλα άτομα που ψήφιζαν το ίδιο με αυτή κόμμα και τους είχε σηκωθεί η τρίχα. Έλεος δηλαδή, δεν ήξερα να διαλέγω τους φίλους μου με βάση τις πολιτικές τους πεποιθήσεις!!!
Έκτοτε συνέβησαν πολλά περιστατικά με την εν λόγω κοπέλα που μου έδειχναν μια αυταρχικά απόλυτη συμπεριφορά και πως τελικά τα ήθελε όλα δικά της. Σταματήσαμε να κάνουμε παρέα γιατί για εμένα η φιλία έχει διαφορετική αξία. Σημαίνει σεβασμός και μοίρασμα. Και ελευθερία απόψεων και κινήσεων. Και όχι χρώματα κομμάτων.
Θέλω φως και θετικούς ανθρώπους στη ζωή μου που να με πηγαίνουν μπροστά όχι πίσω.
Και μου αρέσουν και τα χρώματα πολύ.
Τα φωτεινά και όλες οι φωτεινές αποχρώσεις τους.
