Τι να κάνω έναν άνθρωπο, ο οποίος μέσα του είναι κενός;

Τι να κάνω έναν άνθρωπο ο οποίος μέσα του είναι κενός;

Αναλώνεσαι συνεχώς, γεμίζοντας έτσι την άδεια σου ζωή.

Νομίζεις ότι είσαι κάποιος, μα το μόνο που κάνεις είναι να κρύβεις τα κόμπλεξ και τις ανασφάλειές σου.
Ξέρω τι κάνεις, πώς κινείσαι, πώς σκέφτεσαι και τι πραγματικά είσαι.

Αυτό σε φόβισε σε μένα, γι' αυτό ποτέ σου δεν μπόρεσες να μου πεις ψέμματα.

Απλώς ο χαρακτήρας σου δε σε αφήνει να αλλάξεις και να καταλάβεις την πραγματική ζωή. Σ' αρέσουν τα ψεύτικα φώτα, σαν εκείνα που φωτίζουν δρόμους επαρχίας και όταν καούν μένουν ξεχασμένα χωρίς να νοιαστεί κάποιος για να τα αλλάξει.

Ίσως κάποτε καταλάβεις...Ίσως κι όχι.

Είναι δύσκολο για σένα, έχεις τόσα να σε τραβούν πίσω... Νομίζεις πως είσαι ικανοποιημένος με τη ζωή σου, ότι έχεις τα πάντα, ότι δε σου λείπει τίποτα. Σ' έχει κατακλύσει η ρουτίνα από παντού και δεν κάνεις τίποτα να την αλλάξεις. Απλά επιβιώνεις με έναν τρόπο λίγο διαφορετικό και κοινό ταυτοχρόνως. Σαν εκείνους τους κενούς ανθρώπους που μπορείτε να κάτσετε μαζί ώρες, μέρες, και να μην πάρεις τίποτα από κείνους πάρα μόνο να σκοτώσεις την ώρα σου.

Αυτό όμως που πάντα ήθελα να κάνω, ήταν να σε κοιτάξω μια από εκείνες τις φορές μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο και να σε ρωτήσω:

Τι να κάνω έναν άνθρωπο ο οποίος μέσα του είναι κενός;