Σκέφτομαι ότι ο κάποιοι άνθρωποι έχουν χάσει κάθε επικοινωνία με το συναίσθημα, με το μυαλό, με τη λογική.
Άτιμη ενσυναίσθηση!
Ευτυχώς δεν ανήκω σε αυτούς.
Ευτυχώς που ακόμα μπορώ να υπολογίζω ότι ο άλλος μοχθεί για τα κάποια παραπάνω αγαθά που μπορεί και να έχει.
Ευτυχώς που κυκλοφορούν και αυτοί οι άλλοι, οι απατεώνες που δίνουν αξία, μέσα από την ανικανότητά τους, σε αυτούς που και η σταγόνα του ιδρώτα τους έχει αξία.
Νομίζουν ότι μπορούν να σε ξεγελάσουν.
Το μόνο που τους μένει στο τέλος, είναι ένα κρύο αμήχανο χαμόγελο.
Άραγε τους αξίζει έτσι να μείνουν;
Εγώ λέω όχι, μα αν είναι ναι η απάντησή, τότε δεν αξίζουν τα πραγματικά και αληθινά αισθήματα...
