My babyday: Τον παιδίατρο πρέπει να τον σεβόμαστε και να τον ακούμε!

My babyday: Τον παιδίατρο πρέπει να τον σεβόμαστε και να τον ακούμε!

Αποφασίζουμε να φέρουμε ένα παιδί στον κόσμο κι όλα γύρω μας αλλάζουν. Η ζωή μας αλλάζει, ο κόσμος μας αλλάζει.

Αυτό το τοσοδούλικο πλασματάκι, που είναι σάρκα από τη σάρκα μας, έρχεται και δε γνωρίζει τίποτα. Όσα για μας είναι γνωστά από τα χρόνια που πορευόμαστε σε τούτη την πλάση, για το μωρό είναι καινούργια. Και πρέπει να τα μάθει. Εμείς πρέπει να του τα μάθουμε. Και πρέπει να του τα μάθουμε σωστά.

Το μωρό, αγαπητοί γονείς, δεν είναι πειραματόζωο να βγάζουμε πάνω του όλα μας τα γούστα, στην προσπάθεια να το κάνουμε εικόνα μας.

Διαβάζω πολλά από τότε που έγινα μαμά. Κι ακούω ακόμη περισσότερα. Όλοι, γνωστοί κι άγνωστοι, γονείς ή μη, έχουν άποψη για το αν πρέπει το παιδί να πάρει ξένο γάλα, πότε και πώς θα κάνει μπάνιο, τι προϊόντα θα χρησιμοποιήσει, αν θα κάνει εμβόλια, πώς θα ξεκινήσει τις στερεές τροφές, αν θα κρατήσει πιπίλα, αν θα μείνει στο δωμάτιο των γονιών ή αν θα πάει στην κούνια του από νωρίς. Θα παίξει; Κι αν ναι με τι; Θα μπει στη στράτα ή όχι; Θα φάει γιαούρτι παιδικό ή από την τσανάκα;

Όλοι έχουν άποψη είτε από ιδίαν πείρα είτε από επιφοίτηση. Κι όλοι πιπιλάνε την ίδια καραμέλα:  Τι να σου πει κι ο παιδίατρος; Ο καθένας λέει τα δικά του. Με το ένστικτο θα πας μπροστά.
Όχι, αγαπητέ μου, δε θα πάω με το ένστικτο μπροστά. Όπως δε θα αφήσω τον παιδίατρο να μου πει πώς θα χτίσω ένα σπίτι, όπως δε θα αφήσω έναν ηλεκτρολόγο να μου πάρει αίμα, έτσι δε θα μπω εμπόδιο στη δουλειά του γιατρού του παιδιού μου. Τον επέλεξα να με βοηθήσει στο μεγάλωμά του, το εμπιστεύτηκα στα χέρια του.
Γιατί να αμφισβητήσω την αυθεντία που εγώ αποδέχτηκα με τη συνεργασία μας, για να κάνω τα δικά μου;

Δε χωρούν πειραματισμοί στο μεγάλωμα ενός παιδιού. Ας αφήσουμε το ένστικτο να μας πει μόνο πότε θα πρέπει να το αλλάξουμε, να το ταΐσουμε, να το πάρουμε αγκαλιά, να το νανουρίσουμε. Για το αν και πότε θα κάνει εμβόλια, για το πώς θα ξεκινήσει να τρώει και κυρίως για το τι και πώς θα το φάει, για το αν θα το βγάλουμε στον ήλιο κι αν θα το βάλουμε στη θάλασσα, για το τι θα κάνουμε με τα ερεθισμένα ούλα ή τους κολικούς του, με τον πυρετό ή την όποια αλλεργία του, θα αφήσω τον παιδίατρο να με καθοδηγήσει .

Και θα τον ακούσω. Γιατί τον επέλεξα .
Γιατί είναι επιστήμονας κι οφείλω να τον εμπιστευτώ.
Δεν τον θέλουμε για διακοσμητικό στοιχείο στη ζωή του παιδιού τον παιδίατρο.
Τον θέλουμε για γιατρό. Είναι απλά τα μαθηματικά, γιατί τα κάνουμε δύσκολα;