Είναι ωραίο οι άνθρωποι να γνωρίζονται.
Να βγαίνουν.
Να μοιράζονται.
Να μαθαίνουν ο ένας από τον άλλον.
Να σέβονται ο ένας τον άλλον.
Να ερωτεύονται.
Να γουστάρουν.
Να θέλουν σαν τρελοί ο ένας τον άλλον.
Να δίνουν ο ένας στον άλλον.
Να νοιάζονται ο ένας τον άλλον.
Να αλληλεπιδρά ο ένας στον άλλον.
Να χάνουν το μυαλό τους ο ένας για τον άλλον.
Να ζουν. Να χορεύουν.
Να περπατάνε χέρι-χέρι.
Να αγκαλιάζονται σφιχτά.
Να φιλιούνται με πάθος.
Να κυνηγάει ο ένας τον άλλον.
Να διεκδικεί ο ένας τον άλλον.
Να μην είναι κανένας από τους δύο δεδομένος.
Να κρατάνε κι οι δύο την σπίθα.
Να παλεύουν κι οι δύο.
Να τσακώνονται. Να τα βρίσκουν.
Να συνεννοούνται. Να μη συμφωνούν σε όλα.
Να αγαπάει ο ένας τον άλλον. Να λείπει ο ένας στον άλλον.
Να σκέφτονται ο ένας τον άλλον. Να μην πληγώνει ο ένας τον άλλον.
Να ακούνε μουσική. Να τρώνε παγωτό.
Να κάνουν βόλτες στην θάλασσα.
Να βουτάνε. Να κολυμπάνε.
Να γελάνε. Να μιλάνε. Να ακούνε.
Να λένε τα πάντα ο ένας στον άλλον.
Να μην κρατάνε μυστικά ο ένας από τον άλλον.
Να μένουν σιωπηλοί.
Να είναι ήρεμοι.
Να κοιμούνται αγκαλιά. Να μαγειρεύουν.
Να χαζεύουν τηλεόραση. Να ξεκουράζονται.
Να ξημεροβραδιάζονται στον καναπέ.
Να μη μιλάνε. Να κοιτάζονται.
Να καταλαβαίνουν στις σιωπές ο ένας τον άλλον.
Να καταλαβαίνουν στις χαρές και στις λύπες ο ένας τον άλλον.
Να είναι μαζί. Όπως και να ορίζεται αυτό το μαζί.
Ευτυχία; Μαζί. Εγώ κι Εσύ. Μαζί.
