Το να είμαστε προκατειλημμένοι δεν είναι σωστό. Έχουμε την εμπειρία και τις γνώσεις να κρίνουμε ανθρώπους και να δημιουργούμε απόψεις, αλλά ανεξάρτητα με το τι άνθρωποι έχουν περάσει από τη ζωή μας σε όλα τα επίπεδα, ο επόμενος ή η επόμενη δεν φταίει σε τίποτα. Έτσι κάθε γνωριμία, ανεξαρτήτως είδους, καλό είναι να ξεκινάει με όσο πιο «λευκή σελίδα» γίνεται.
Οι κεραίες και τα ραντάρ μας είναι ανοιχτά και έχουμε πάντα μια καλή δόση επιφύλαξης, αλλά καλό είναι να μην είμαστε τόσο αυστηροί, εκτός και αν ο άλλος «βγάζει μάτι».
Εγώ προσωπικά, πολύ σπάνια πέφτω έξω σε άνθρωπο. Χαίρομαι γιατί έχω την εμπειρία και ίσως την ικανότητα να «διαβάζω» σωστά. Ίσως επειδή είμαι πολύ κοινωνικός και κάνω πολλές γνωριμίες. (Συμπεριφορά που όταν βλέπω να παρεξηγείται από γυναίκες και να νομίζουν ότι τους την πέφτω λυπάμαι και ενοχλούμαι. Άλλωστε είχα γράψει γι' αυτό σε παλαιότερο άρθρο μου: «Δε σε θέλουν όλοι καλή μου, προσγειώσου!»). Ίσως επειδή είμαι πάρα πολύ παρατηρητικός. Η αλήθεια είναι όμως ότι είναι λίγες αυτές που πραγματικά αξίζουν να γνωρίσεις παραπάνω και να έχεις δίπλα σου. Όχι απαραίτητα ερωτικά, αλλά σε όλα τα επίπεδα. Τις περισσότερες δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να τις γνωρίσω καλύτερα. Κάποιες άλλες με εκπλήσσουν ευχάριστα και ενδιαφέρομαι. Πολλές φαίνονται από την αρχή πόσο καλές και ξεκάθαρες είναι. Ανεξαρτήτως αν ταιριάζουμε στην παρέα, είναι αυθεντικές.
Φυσικά δεν γίνεται να ταιριάζεις με όλες και δεν χρειάζεται κιόλας. Το θέμα μου δεν ήταν ποτέ αυτό. Το θέμα μου είναι όταν γνωρίζω κάποιες που «δείχνουν» κάτι καλό, αλλά αποδεικνύεται ότι δεν ήταν αληθινό. Όταν κάποιες σε απογοητεύουν με τη συμπεριφορά και το επίπεδό τους. Όταν κάποια στην αρχή έχει ανέβει αρκετά στα μάτια σου, μόνο για να πέσει εντελώς στη συνέχεια και να χάσεις πάσα ιδέα. Είμαι σίγουρος το έχεις πάθει και εσύ με κάποιον άντρα. Ίσως και πάνω από μια φορά. Τότε θα με καταλαβαίνεις καλύτερα. Μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα από την πρώτη γνωριμία αποκαλύπτεται η πραγματικότητα. Τι ξενέρωμα…
Πέφτω από τα σύννεφα όταν βλέπω ότι ενώ έδειχνε κάτι, ήταν κάτι άλλο. Όταν βλέπω κάποιες που φάνηκε να είχαν την δυνατότητα να πηδήξουν πάνω από τον ψηλό μου πήχη αλλά φάνηκε τελικά το χαμηλό ύψος μπορούν να φτάσουν. Δεν με απασχολεί ο λόγος που μπορεί να το έκαναν. Απλά με χαλάει το δήθεν «παιχνίδι» που έκαναν για να πετύχουν οποιοδήποτε σκοπό τους. Είτε τον πετυχαίνουν και δεν ενδιαφέρονται πλέον είτε όχι και παρατάνε την προσποίηση, αργά ή γρήγορα φαίνεται το πραγματικό τους επίπεδο.
Εκείνες τις φορές είναι που συζητάω με φίλες και φίλους και αναρωτιόμαστε τι ωραία που θα ήταν αν κανένας δεν «φόραγε μάσκες». Αν η ειλικρίνεια όπως είχα γράψει και στο «Σταμάτα τα «παιχνίδια» και επένδυσε στην ειλικρίνεια» ήταν βασικό χαρακτηριστικό των ανθρώπων. Τι κρίμα να υπάρχουν τέτοιοι «δήθεν» άνθρωποι. Δεν συμφωνείς; Δεν νομίζω να έχουν νιώσει, αλλά ούτε νομίζω θα νιώσουν ποτέ αληθινή φιλία ή συντροφικότητα.
Είμαι υπέρμαχος της ειλικρίνειας. Και δεν θα αλλάξω ποτέ. Όσους ανθρώπους και να γνωρίσω που δεν την έχουν. Γιατί πιστεύω σε αυτή και πάντα θα το λέω ότι είναι από τα καλύτερα χαρακτηριστικά που οδηγάνε στα πραγματικά και ουσιαστικά συναισθήματα. Έτσι να κάνεις και εσύ. Να είσαι πάντα αληθινή. Μην το βάζεις κάτω. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Απλά είναι λίγες. Εσύ να είσαι πάντα ο εξαιρετικός εαυτός σου.
Και να θυμάσαι πάντα ότι η εξαίρεση, την εξαίρεση ψάχνει.
Στείλε μου ένα mail στην διεύθυνση eman.listens.to.you@gmail.com και θα χαρώ πολύ να ανταλλάξουμε απόψεις, να σχολιάσουμε θέματα που ήδη έχουν δημοσιευτεί, να προβληματιστούμε με άλλα ευχάριστα ή δυσάρεστα, λυμένα ή άλυτα, να σου δώσω κάποια συμβουλή που μπορεί να σε βοηθήσει και μέσω όλων αυτών να εξελιχθούμε και οι δύο.
