Χαμογελώντας στη Ζωή

Χαμογελώντας στη Ζωή

«Θα δεις πόσο η ζωή αξίζει. Αρκεί μονάχα να χαμογελάσεις » ( Charlie Chaplin)                                                                                                 

Χαμογελώ στη στιγμή, ακούγοντας το τραγούδι της θάλασσας που μπλέκεται με τον άνεμο. Αιχμαλωτίζω τη σημαντική για μένα ασημαντότητα, καθώς οι σκέψεις μου αγκαλιά με τα θαλασσοπούλια πετάνε ψηλά,  με το βλέμμα στο  πύρινο ηλιοβασίλεμα.

 Σκόρπιες σκέψεις  για τους ανθρώπους και τη ζωή. Εκείνη τη ζωή που προβάλλεται και την άλλη την κανονική με τις αγωνίες και τα προβλήματα, τους φόβους και τα άγχη. Ίσως και κείνη την κρυφή, τη μυστική ζωή που κάποιοι τη ζούνε μονάχα στη φαντασία και στο όνειρο. Ένα όνειρο όμως ψεύτικο, με κέρινα φτερά που δεν βοηθάει στην ανάταση της ψυχής.

Σκέψεις  για το συνηθισμένο άνθρωπο και το μόνο αληθινό που έχει: τη δική του, βαρετή ίσως καθημερινότητα. Είναι αλήθεια πως όλοι χάνουμε χρόνο αναλωμένοι σε προβλήματα όχι απαραίτητα μείζονα, μέσα σε λαβύρινθους δυσεπίλυτων καταστάσεων και αντιπαραθέσεων. Άλλοτε πάλι κυνηγώντας χίμαιρες κι εκείνο το άπιαστο εκεί που δεν υπάρχει. Συχνά ξεχνάμε ή προσπερνάμε όλα εκείνα τα μικρά κι αγαπημένα, που μπορούν να ομορφαίνουν και φωτίσουν το δρόμο μας. Είναι αλήθεια ότι τα προβλήματα ενεργοποιούν  τις εσωτερικές μας δυνάμεις και ισχυροποιούν τη θέλησή μας, για να αντεπεξέλθουμε. Και αυτό που η ζωή μας δίδαξε, είναι πως στη συμπαντική νομοτέλεια, τα πάντα εναλλάσσονται. Με υπομονή περιμένουμε  τη φωτεινή μέρα  που θα αντικαταστήσει τη νύχτα. Καθώς η αρμονία της ζωής βασίζεται σε τρία κομβικά σημεία: την αγάπη, την ελπίδα και τη δημιουργία.

  Η αγάπη είναι παντού μαζί με την ομορφιά του κόσμου. Χρειάζονται  φτερουγίσματα της ψυχής κι ευαισθησία για να μπορέσεις  ν’ αγγίξεις, ν’ αγκαλιάσεις  ν’ αγαπήσεις, να νιώσεις  αληθινά αυτή την γλυκιά ομορφιά των απλών καθημερινών πραγμάτων.

Αγάπη σημαίνει « εγώ αγαπώ » κι αφήνομαι χωρίς εγγυήσεις, γιατί η αγάπη δεν κατέχει ούτε κατέχεται, αρκείται στην αγάπη. Ακολούθησέ την όταν σε καλέσει, γιατί η αγάπη θα βοηθήσει την ελπίδα ν’ ανθίσει ξανά στην ψυχή σου και μην ξεχνάς: « Ακόμα και όταν το σκοτάδι είναι βαθύ, θα σε φωτίζουν τ’ αστέρια ». 

Αγάπη κι ελπίδα είναι η χαρά που κρύβει το γέλιο των παιδιών, η εκφραστική γλυκύτητα ενός βλέμματος, το χαρακωμένο πρόσωπο της ηλικιωμένης κυρίας που κουβαλάει μνήμες από το χθες, η χαρούμενη καλημέρα της φίλης, μια αγκαλιά ανοιχτή, το σφίξιμο ενός χεριού.

Αγκαλιάζοντας την κρυμμένη ομορφιά  στη γαλήνη της αυγής, στα χρώματα της ανατολής, στο θρόισμα του ανέμου, στο παιγνίδισμα των ηλιαχτίδων πάνω στη θάλασσα θα νιώσεις ανάταση κι αγάπη για τη ζωή. Γι αυτό, σταμάτα να κοιτάζεις απλά τη ζωή να περνάει από μπροστά σου.  Προσπάθησε να  αισθανθείς  την κάθε μικρή στιγμή.

Ο  κόσμος της  ευαισθησίας δεν υποδηλώνει αδυναμία αλλά  τη δυναμική των συναισθημάτων μας  παράλληλα με τη λογική. Είναι η ομορφιά που αγγίζει την ουσία των εικόνων της ζωής. Η ομορφιά που πέρα από τη μαγεία της κάθε εικόνας ξαναδημιουργεί τις στιγμές με τα μάτια της ψυχής μας. Και σίγουρα η γλυκοτραγουδισμένη αγάπη «είναι παντού/ στην καρδιά μας, στη ματιά μας/ τρώει τα χείλη – τρώει το νου/ όταν θα έχουμε υποφέρει καλημέρα θα μας πει/θα μας φύγει, θα ξανάρθει, κι όλο πάλι απ’ την αρχή ».

Χαμογελώ στη στιγμή που δε θα ξανάρθει. Ανασαίνω βαθιά την αλμύρα της θάλασσας στο νοτισμένο